شکرگزاری در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قرآن]]، با این [[پرسش]] از [[انسان‌ها]] که آیا آب [[آشامیدنی]] را خودتان از ابرها فرستادید یا ما و بیان این مطلب که اگر [[خدا]] می‌خواست آن را آبی تلخ و غیر قابل شرب قرار می‌داد؛ آنان را به سبب [[ناسپاسی]] در برابر این [[نعمت]] [[ارزشمند]] [[نکوهش]] و به شکرگزاری [[تشویق]] کرده است: «اَفَرَءَیتُمُ الماءَ الَّذی تَشرَبون * ءَاَنتُم اَنزَلتُموهُ مِنَ المُزنِ اَم نَحنُ المُنزِلون * لَو نَشاءُ جَعَلنـهُ اُجاجًا فَلَولا تَشکُرون» (واقعه / ۵۶، ۶۸ - ۷۰)<ref>التبیان، ج۹، ص۵۰۶؛ المیزان، ج۱۹، ص۱۳۵.</ref> و به [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[فرمان]] داده به جهت این نعمت که موجب [[زنده شدن زمین]] پس از [[مرگ]] می‌شود خدا را [[ستایش]] کند. (عنکبوت / ۲۹، ۶۳)<ref>التبیان، ج۸، ص۲۲۴.</ref> در آیاتی نیز از باران با وصف «[[رحمت خدا]]» یاد شده که شایسته شکرگزاری است: «و مِن ءایـتِهِ اَن یُرسِلَ الرِّیاحَ مُبَشِّرتٍ و لِیُذیقَکُم مِن رَحمَتِهِ... و لَعَلَّکُم تَشکُرون». «روم / ۳۰، ۴۶؛ نیز [[فرقان]]/ ۲۵، ۴۸ - ۵۰)<ref>مجمع البیان، ج۸، ص۴۸۳.</ref>