شکرگزاری در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←زمین
(←باران) |
(←زمین) |
||
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
====[[زمین]]==== | ====[[زمین]]==== | ||
[[خداوند]] انسان‌ها را در زمین جای و بر آن [[سیطره]] داد و اسباب [[زندگی]] را برای ایشان در زمین فراهم ساخت که این نعمتی شایسته [[سپاسگزاری]] است: «و | [[خداوند]] انسان‌ها را در زمین جای و بر آن [[سیطره]] داد و اسباب [[زندگی]] را برای ایشان در زمین فراهم ساخت که این نعمتی شایسته [[سپاسگزاری]] است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ}}<ref>«و بی‌گمان شما را در زمین توانمند گرداندیم و در آن برایتان توشه‌ها نهادیم؛ اندک سپاس می‌گزارید» سوره اعراف، آیه ۱۰.</ref>، {{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهَارَ}}<ref>«خداوند است که آسمان‌ها و زمین را آفرید و از آسمان آبی فرو فرستاد که با آن از میوه‌ها برای شما روزی بر آورد و کشتی را برای شما رام کرد تا به فرمان او در دریا روان گردد و رودها را برای شما رام گردانید» سوره ابراهیم، آیه ۳۲.</ref>، {{متن قرآن|وَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ}}<ref>«و از هر چه خواستید به شما داده است و اگر نعمت خداوند را بر شمارید نمی‌توانید شمار کرد ؛ بی‌گمان انسان ستمکاره‌ای بسیار ناسپاس است» سوره ابراهیم، آیه ۳۴.</ref>.<ref>الکشاف، ج۲، ص۸۹؛ نک: زبدة التفاسیر، ج۲، ص۴۹۶ - ۴۹۷.</ref> | ||
====دریا و [[منافع]] آن==== | ====دریا و [[منافع]] آن==== | ||
[[تسخیر]] دریا برای [[انسان]] از سوی [[خداوند]] با [[هدف]] دستیابی به گوشت تازه، استخراج زیورآلات، حرکت کشتی‌ها و [[تجارت]] از طریق مسافرت‌های دریایی از دیگر نعمت‌های خداست که انسان باید [[شکرگزار]] آنها باشد: «و هُوَ الَّذی سَخَّرَ البَحرَ لِتَأکُلوا مِنهُ لَحمًا طَرِیًّا و تَستَخرِجوا مِنهُ حِلیَةً تَلبَسونَها و تَرَی الفُلکَ مَواخِرَ فیهِ و لِتَبتَغوا مِن فَضلِهِ و لَعَلَّکُم تَشکُرون». (نحل / ۱۶، ۱۴؛ نیز جاثیه / ۴۵، ۱۲؛ [[فاطر]] / ۳۵، ۱۲)<ref>تفسیر ابن کثیر، ج۶، ص۴۷۸؛ تفسیر قاسمی، ج۸، ص۴۲۷؛ المیزان، ج۱۲، ص۲۱۷.</ref> به گفته برخی، [[نعمت]] بودن دریا بیش از دیگر نعمت‌های مادی نشان دهنده [[قدرت]] خداست؛ زیرا دریا را که محل هلاک انسان است، مایه بهره‌برداری و تحصیل معاش وی قرار داده است.<ref>تفسیر بیضاوی، ج۳، ص۲۲۲.</ref> | [[تسخیر]] دریا برای [[انسان]] از سوی [[خداوند]] با [[هدف]] دستیابی به گوشت تازه، استخراج زیورآلات، حرکت کشتی‌ها و [[تجارت]] از طریق مسافرت‌های دریایی از دیگر نعمت‌های خداست که انسان باید [[شکرگزار]] آنها باشد: «و هُوَ الَّذی سَخَّرَ البَحرَ لِتَأکُلوا مِنهُ لَحمًا طَرِیًّا و تَستَخرِجوا مِنهُ حِلیَةً تَلبَسونَها و تَرَی الفُلکَ مَواخِرَ فیهِ و لِتَبتَغوا مِن فَضلِهِ و لَعَلَّکُم تَشکُرون». (نحل / ۱۶، ۱۴؛ نیز جاثیه / ۴۵، ۱۲؛ [[فاطر]] / ۳۵، ۱۲)<ref>تفسیر ابن کثیر، ج۶، ص۴۷۸؛ تفسیر قاسمی، ج۸، ص۴۲۷؛ المیزان، ج۱۲، ص۲۱۷.</ref> به گفته برخی، [[نعمت]] بودن دریا بیش از دیگر نعمت‌های مادی نشان دهنده [[قدرت]] خداست؛ زیرا دریا را که محل هلاک انسان است، مایه بهره‌برداری و تحصیل معاش وی قرار داده است.<ref>تفسیر بیضاوی، ج۳، ص۲۲۲.</ref> | ||