دعا در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

== روایات دعا ==

# یکی از یاران [[امام باقر]] {{ع}} گوید: "به ایشان گفتم: کدام‌یک از عبادت‌ها [[افضل]] و [[برتر]] از دیگر [[عبادات]] است؟ فرمودند: هیچ چیزی نزد [[خداوند]] [[برتر]] از آن نیست که مورد درخواست قرار گیرد، و از آنچه نزد اوست درخواست شود"<ref>{{متن حدیث|عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ {{ع}} أَيُّ الْعِبَادَةِ أَفْضَلُ فَقَالَ مَا مِنْ شَيْ‌ءٍ أَفْضَلَ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَنْ يُسْئَلَ وَ يُطْلَبَ مِمَّا عِنْدَهُ ...}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۶۶.</ref>.

# [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: "[[امیرمؤمنان]] {{ع}} فرمودند: عزیزترین [[کارها]] در همه [[زمین]] نزد [[خداوند متعال]]، [[دعا]] است؛ و [[برترین]] عبادت‌ها عفّت داشتن است [[امام صادق]] {{ع}} اضافه کردند: [[امیر مؤمنان]] {{ع}} خود مردی بود که بسیار [[دعا]] می‌کرد"<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ {{ع}} أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي الْأَرْضِ الدُّعَاءُ وَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ الْعَفَافُ. قَالَ وَ كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ {{ع}} رَجُلًا دَعَّاءً}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۶۷.</ref>.

# [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: "[[بهترین]] وقتی که می‌توانید در آن [[خداوند]] را بخوانید، سحرها است. آنگاه این [[آیه]] را از قول [[حضرت یعقوب]] {{ع}} خواندند: {{متن قرآن|سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي}}<ref>«گفت: به زودی برایتان از پروردگارم آمرزش می‌خواهم که اوست که آمرزنده بخشاینده است» سوره یوسف، آیه ۹۸.</ref> و فرمودند: دعای آنان را به وقت [[سحر]] واگذاشت"<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} خَيْرُ وَقْتٍ دَعَوْتُمُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهِ الْأَسْحَارُ وَ تَلَا هَذِهِ الْآيَةَ فِي قَوْلِ يَعْقُوبَ {{ع}}: "سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي" وَ قَالَ أَخَّرَهُمْ إِلَى السَّحَرِ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۷۷.</ref>.

# [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: "[[مؤمن]] گاه به درگاه [[خداوند]] برای حاجتش [[دعا]] می‌کند، امّا [[خداوند]] عزّوجلّ! - می‌فرماید: [[اجابت]] دعای او را به تأخیر اندازید؛ این به جهت شوقی است که او به صدا و دعای بنده‌اش دارد. امّا چون [[روز قیامت]] فرا رسد، [[خداوند]] می‌فرماید: [[بنده]] من! به درگاه من [[دعا]] کردی اما من [[اجابت]] تو را به تأخیر انداختم، اکنون [[ثواب]] تو فلان مقدار و فلان مقدار است، و تو مرا در فلان مطلب و فلان مطلب خواندی اما من [[اجابت]] تو را به تأخیر انداختم، و [[ثواب]] تو فلان مقدار و فلان مقدار است. آن [[حضرت]] {{ع}} ادامه دادند: در این هنگام [[مؤمن]] چون زیادی [[ثواب]] خود را مشاهده می‌کند، [[آرزو]] می‌کند که‌ای کاش هیچ دعائی از او در [[دنیا]] [[اجابت]] نمی‌شد!"<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَدْعُو اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِي حَاجَتِهِ فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَخِّرُوا إِجَابَتَهُ شَوْقاً إِلَى صَوْتِهِ وَ دُعَائِهِ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَبْدِي دَعَوْتَنِي فَأَخَّرْتُ إِجَابَتَكَ وَ ثَوَابُكَ كَذَا وَ كَذَا وَ دَعَوْتَنِي فِي كَذَا وَ كَذَا فَأَخَّرْتُ إِجَابَتَكَ وَ ثَوَابُكَ كَذَا وَ كَذَا قَالَ فَيَتَمَنَّى الْمُؤْمِنُ أَنَّهُ لَمْ يُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا مِمَّا يَرَى مِنْ حُسْنِ الثَّوَابِ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۹۰.</ref>.

== منابع ==