دعا در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به [[یاران]] خویش فرمودند: "آیا شما را به سلاحی که شما را از دشمنانتان [[نجات]] می‌بخشد و روزی را به سوی شما روان می‌سازد، راهنمائی نکنم؟ گفتند: بله ای [[پیامبر خدا]]! آن حضرت فرمودند: شبانه روز به درگاه [[خدا]] [[دعا]] کنید چرا که [[سلاح]] [[مؤمن]] [[دعا]] است"<ref>{{متن حدیث|قَالَ النَّبِيُّ {{صل}} أَ لَا أَدُلُّكُمْ عَلَى سِلَاحٍ يُنْجِيكُمْ مِنْ أَعْدَائِكُمْ وَ يُدِرُّ أَرْزَاقَكُمْ قَالُوا بَلَى قَالَ تَدْعُونَ رَبَّكُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ فَإِنَّ سِلَاحَ الْمُؤْمِنِ الدُّعَاءُ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۶۸.</ref>.

# [[امام کاظم]] {{ع}} فرمودند: "[[حضرت سجاد]] {{ع}} فرمودند: [[دعا]] بعد از نزول [[بلاء]] فائده‌ای نخواهد بخشید"<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ {{ع}} قَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ {{ع}} يَقُولُ الدُّعَاءُ بَعْدَ مَا يَنْزِلُ الْبَلَاءُ لَا يُنْتَفَعُ بِهِ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۷۲.</ref>.

# [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: "[[مؤمن]] گاه به درگاه [[خداوند]] برای حاجتش [[دعا]] می‌کند، امّا [[خداوند]] عزّوجلّ! - می‌فرماید: [[اجابت]] دعای او را به تأخیر اندازید؛ این به جهت شوقی است که او به صدا و دعای بنده‌اش دارد. امّا چون [[روز قیامت]] فرا رسد، [[خداوند]] می‌فرماید: [[بنده]] من! به درگاه من [[دعا]] کردی اما من [[اجابت]] تو را به تأخیر انداختم، اکنون [[ثواب]] تو فلان مقدار و فلان مقدار است، و تو مرا در فلان مطلب و فلان مطلب خواندی اما من [[اجابت]] تو را به تأخیر انداختم، و [[ثواب]] تو فلان مقدار و فلان مقدار است. آن حضرت {{ع}} ادامه دادند: در این هنگام [[مؤمن]] چون زیادی [[ثواب]] خود را مشاهده می‌کند، [[آرزو]] می‌کند که‌ای کاش هیچ دعائی از او در [[دنیا]] [[اجابت]] نمی‌شد!"<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَدْعُو اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِي حَاجَتِهِ فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَخِّرُوا إِجَابَتَهُ شَوْقاً إِلَى صَوْتِهِ وَ دُعَائِهِ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَبْدِي دَعَوْتَنِي فَأَخَّرْتُ إِجَابَتَكَ وَ ثَوَابُكَ كَذَا وَ كَذَا وَ دَعَوْتَنِي فِي كَذَا وَ كَذَا فَأَخَّرْتُ إِجَابَتَكَ وَ ثَوَابُكَ كَذَا وَ كَذَا قَالَ فَيَتَمَنَّى الْمُؤْمِنُ أَنَّهُ لَمْ يُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا مِمَّا يَرَى مِنْ حُسْنِ الثَّوَابِ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۴۹۰.</ref>.