نصب الهی امام در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[اهل بیت]]{{عم}}، از [[امام جواد]]{{ع}} تا [[امام مهدی]] {{ع}}، [[منصب امامت]] را [[الهی]] می‌دانستند و [[امام]] را فردی [[منصوب]] از سوی [[خداوند]] برای [[حاکمیت]] و [[مرجعیت دینی]] [[مردم]] معرفی می‌کردند. این [[امامان]]، بر خلاف فشار و خفقان کم‌سابقه دستگاه [[حاکم]]، بر تبیین و نشر دیدگاه خویش مبنی بر [[نصب الهی امام]] اصرار داشتند. در زیارت‌نامه‌هایی که از این [[ائمه معصوم]]{{عم}} نقل شده است، معارف بلندی درباره [[مقام امام]] و الهی بودن آن وجود دارد. روشن است که چنین روایاتی برای [[شیعیان]] نقل می‌شد تا [[شناخت]] آنها نسبت به امام کامل‌تر گردد؛ به‌علاوه، هنگام [[زیارت]] [[امامان معصوم]]، با رعایت شرایط و مراقبت‌های لازم، از آن استفاده کنند. نقل این معارف بلند و پذیرش شیعیان، نشان‌دهنده [[رشد]] فضای [[فکری]] [[پیروان]] این [[مکتب]] در چنین مقطع می‌باشد و سخنان [[اصحاب]] درباره [[امامت]] و شواهد [[تاریخی]] موجود، نسبت به جایگاه امام در میان مردم، [[گواه]] دیگری بر آن است.

== [[نظریه نصب الهی امام از آغاز غیبت تا پایان قرن پنجم هجری]] ==