فساد اداری در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'استثثار' به 'استئثار'
جز (جایگزینی متن - 'استثثار' به 'استئثار') |
|||
| خط ۱۳۴: | خط ۱۳۴: | ||
==== [[مبارزه]] با [[انحصارگرایی]] و انحصارطلبی‌ها==== | ==== [[مبارزه]] با [[انحصارگرایی]] و انحصارطلبی‌ها==== | ||
معادل [[عربی]] «[[انحصار‌طلبی]]» واژه | معادل [[عربی]] «[[انحصار‌طلبی]]» واژه «استئثار» است. [[استئثار]]، از ریشه «أثر»، در مقابل «[[ایثار]]» و به معنای «مقدم داشتن خود یا وابستگان و هواداران خود بر دیگران در تأمین نیازها و خواستها» است<ref>ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۴، ص٨.</ref>. عوامل زیادی در [[انحصار‌طلبی]] [[انسان‌ها]] نقش دارند. همچون [[بی‌اعتنایی]] به [[حقوق مردم]]، [[بی‌رغبتی]] به [[مکارم اخلاقی]]، [[حرص]] [[بخل]] و [[خست]]. اما مهمترین عوامل و ریشه‌های انحصار‌طلبی، [[خودخواهی]]، [[بی‌ایمانی]] یا [[ضعف ایمان]] است. اگر [[ایمان]]، خودخواهی ذاتی [[انسان]] را مهار نکند، [[انسان]] به طور طبیعی [[انحصارطلب]] می‌شود و همه چیز را برای خود و وابستگان خود می‌خواهد. به فرموده [[امام علی]]{{ع}} «هر کس به فرمانروایی رسد، انحصار‌طلبی پیشه کند»<ref>سید رضی، نهج البلاغه، حکمت ١۶٠.</ref>. | ||
یکی از بهترین روشهای [[مبارزه]] با انحصار‌طلبی زیردستان، دوری کردن [[مسئولان]] رده بالا از انحصار‌طلبی است. از [[ابو اسحاق سبیعی]] نقل شده است که علی{{ع}} در [[بیت المال]] چیزی باقی نمی‌گذاشت (و همه را میان [[مردم]] تقسیم می‌کرد)، مگر آنچه را که در آن [[روز]] نمی‌توانست تقسیم کند. همچنین میفرمود: «ای [[دنیا]]! دیگری را بفریب»؛ و هیچ چیزی از فیء را به [[انحصار]] خود در نمی‌آورد و چیزی را به [[خویشاوندان]] و نزدیکانش اختصاص نمیداد<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۳، ص٢١٠.</ref>. | یکی از بهترین روشهای [[مبارزه]] با انحصار‌طلبی زیردستان، دوری کردن [[مسئولان]] رده بالا از انحصار‌طلبی است. از [[ابو اسحاق سبیعی]] نقل شده است که علی{{ع}} در [[بیت المال]] چیزی باقی نمی‌گذاشت (و همه را میان [[مردم]] تقسیم می‌کرد)، مگر آنچه را که در آن [[روز]] نمی‌توانست تقسیم کند. همچنین میفرمود: «ای [[دنیا]]! دیگری را بفریب»؛ و هیچ چیزی از فیء را به [[انحصار]] خود در نمی‌آورد و چیزی را به [[خویشاوندان]] و نزدیکانش اختصاص نمیداد<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۳، ص٢١٠.</ref>. | ||