تورات در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قرآن کریم]] [[بعثت]] حضرت موسی{{ع}} را ادامه «[[ارسال رسل]] و [[انزال کتب]]» خوانده، بر [[نزول]] [[کتاب آسمانی]] بر وی تصریح می‌‌کند. ([[نساء]] / ۴، ۱۶۳ ـ ۱۶۵؛ انعام / ۶، ۱۵۴) قرآن هرچند نام کتاب وی را تورات نخوانده و تورات را غالباً به عنوان کتاب آسمانی [[قوم بنی اسرائیل]] و [[یهود]] یاد کرده است، بر اساس دیدگاه قریب به [[اتفاق مسلمانان]]، کتاب وی تورات نام داشته است.<ref>برای نمونه: ر. ک: تفسیر ثعلبی، ج ۱، ص۲۳۲؛ مجمع البیان، ج ۱، ص۳۰۷؛ زادالمسیر، ج ۱، ص۱۱۲.</ref> قرآن کریم به صراحت تورات را کتابی آسمانی می‌‌خواند که همانند قرآن و انجیل و پیش از آن دو برای [[هدایت مردم]] از سوی [[خداوند]] نازل شده است: «نَزَّلَ عَلَیکَ الکِتـبَ بِالحَقِّ مُصَدِّقـًا لِما بَینَ یَدَیهِ واَنزَلَ التَّورةَ والاِنجیل * مِن قَبلُ هُدیً لِلنّاسِ واَنزَلَ الفُرقانَ.».. ([[آل عمران]] / ۳، ۳ ـ ۴ و نیز [[مائده]] / ۵، ۴۴؛ انعام / ۶، ۹۱، ۱۵۴؛ [[اسراء]] / ۱۷، ۲)<ref>جامع البیان، ج ۶، ص۳۵۸؛ مجمع البیان، ج ۲، ص۶۹۶؛ المیزان، ج ۳، ص۱۹۷ - ۱۹۸.</ref>، بنابراین می‌‌توان گفت که قرآن با تصریح به منشأ [[وحیانی]] تورات، بشری بودن <ref>تفسیر المنار، ج ۳، ص۱۵۹؛ التحقیق، ج ۱۲، ص۴۰؛ الفرقان، ج ۳، ص۱۲.</ref> آن را [[نفی]] می‌‌کند، در نتیجه تورات موجود که افراد بشری، در [[نگارش]]، تدوین و تحولات آن دست داشته‌اند، نمی‌تواند، عینا همان کتاب نازل شده بر [[حضرت موسی]]{{ع}} باشد؛<ref>تفسیر المنار، ج ۳، ص۱۵۹؛ المیزان، ج ۳، ص۱۹۷ - ۱۹۸.</ref> همچنین [[تورات]] یاد شده در [[قرآن]]، بخش‌های دیگر [[عهد قدیم]] را دربرنمی گیرد.

از سوی دیگر یادکرد تورات در کنار [[انجیل]] * و قرآن * و به عنوان «کتاب»، موجودیت و [[واقعیت]] خارجی آن به عنوان مجموعه ای از [[تعالیم آسمانی]] را ثابت می‌‌کند؛ از تورات ۱۱ بار به عنوان زوج انجیل ([[آل عمران]] / ۳، ۳، ۴۸، ۶۵؛ [[مائده]] / ۵، ۶۶، ۶۸، ۱۱۰؛ [[اعراف]] / ۷، ۱۵۷؛ [[توبه]] / ۹، ۱۱۱) و سه بار در کنار انجیل و قرآن یاد شده است. (آل عمران / ۳، ۳ - ۴ و نیز مائده / ۵، ۴۴ - ۴۸؛ فتح / ۴۸، ۲۹) البته، قرآن فقط [[نزول]] مجموعه ای از [[آیات]] [[وحیانی]] به نام تورات و نه کتاب به معنای شناخته شده آن را [[تأیید]] می‌‌کند و درباره صورت مکتوب و [[نگارش]] یافتن آن در [[زمان]] [[حیات]] [[موسی]]{{ع}} به دست یا املای وی، نفیا و اثباتا، گزارشی ندارد، هر چند بر اساس [[تفسیری]] که «[[الواح موسی]]» را همان تورات یا دربردارنده اصول [[تعالیم]] آن می‌‌داند، [[تورات]] یا آموزه‌های محوری و بنیادین آن در قالب الواحی مکتوب بوده است (اعراف / ۷، ۱۴۴ ـ ۱۴۵)؛<ref>ر.ک: الکشاف، ج ۲، ص۴۵۰؛ التبیان، ج ۱، ص۲۳۳؛ ج ۳، ص۳۷۳؛ مجمع البیان، ج ۱، ص۲۳۲؛ ج ۳، ص۲۰۵ - ۲۰۶.</ref> همچنین دسته ای از [[مفسران]] مراد از آیات ۲ ـ ۳ طور / ۵۲ را صورت مکتوب تورات <ref>تفسیر ثعلبی، ج ۹، ص۱۲۳؛ زاد المسیر، ج ۸، ص۴۶؛ تفسیر بیضاوی، ج ۴، ص۱۹۵.</ref> بر روی پوست <ref>تفسیر سمعانی، ج ۵، ص۲۶۶ - ۲۶۷؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۷، ص۵۹؛ تفسیر بیضاوی، ج ۴، ص۱۹۵.</ref> دانسته‌اند که هنگام [[تلاوت]] گشوده می‌‌شد: «والطّور * وکِتـبٍ مَسطور * فی رَقٍّ مَنشور». [[تفسیر]] کتاب به تورات با [[سوگند]] به [[کوه طور]] (محل [[نزول]] [[الواح]]) در [[آیه]] نخست، سازگاری و تناسب بیشتری دارد.<ref>تفسیر ابی السعود، ج ۸، ص۱۴۶؛ المیزان، ج ۱۹، ص۶.</ref>