تورات در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = تورات| عنوان مدخل = تورات| مداخل مرتبط = [[تورات در قرآن]] -[[تورات در کلام اسلامی]] - [[تورات در معارف مهدوی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
درباره [[عربی]] یا عِبری بودن و نیز اشتقاق و ساختارواژه [[تورات]] [[اختلاف]] است؛ [[فرهنگ]] نویسانی مانند [[فراهیدی]]، [[ابن دُرَید]] و [[ابن فارِس]] که آن را در کتاب‌های خود نیاورده‌اند<ref>العین، ج ۸، ص۳۰۰؛ جمهرة اللغه، ج۱، ص۲۳۶ - ۲۳۷؛ مقاییس اللغه، ج ۶، ص۱۰۴، «وری».</ref> به احتمال [[زیاد]] تورات را از واژگان [[عبری]] دانسته‌اند. [[زَجّاج]] از [[اتفاق]] [[پژوهشگران]] بر عبری بودن آن و [[زبیدی]] از محتمل بودن آن سخن گفته<ref>تاج العروس، ج ۲۰، ص۲۸۸، «وری».</ref> و برخی واژه پژوهان [[قرآنی]] مانند [[آرتور جِفری]] و [[مصطفوی]] بر عبری بودن آن تصریح کرده‌اند.<ref>واژه‌های دخیل، ص۱۶۱ - ۱۶۲؛ التحقیق، ج ۱، ص۴۰۳، «توراة».</ref> به نوشته آرتور جفری از [[زمان]] «ماراچی» [[دانشمندان]] [[غربی]] بر این باورند که واژه تورات از عبری به عربی راه یافته است.<ref>واژه‌های دخیل، ص۱۶۱ - ۱۶۲.</ref> در مقابل، [[فرّاء]]، [[سیبویه]] و [[مبرّد]] آن را از واژگان عربی، از ریشه «و ـ ر ـ ی» (وَرَت النار: [[آتش]] برافروخته شد)، به معنای [[نور]] و [[روشنایی]] و سبب نامگذاری تورات به این نام را روشنگر و [[هدایتگر]] بودن آموزه‌های آن دانسته‌اند.<ref>شرح شافیه، ج ۳، ص۸۱ - ۸۲، «تورات»؛ لسان العرب، ج ۱۵، ص۲۸۳؛ مجمع البحرین، ج ۴، ص۴۹۲ - ۴۹۳، «وری».</ref> [[راغب اصفهانی]] و [[فیروزآبادی]] بی‌هیچ پرسشی این دیدگاه را پذیرفته‌اند.<ref>مفردات، ص۱۶۸؛ «توراة»؛ القاموس المحیط، ج ۲، ص۱۷۵۸، «الوری».</ref> [[ابن منظور]] آن را به شکل مبسوط گزارش کرده و [[زبیدی]] ضمن پذیرش، آن را به [[جمهور]] نسبت داده<ref>لسان العرب، ج ۱۵، ص۲۸۳؛ تاج العروس، ج ۲۰، ص۲۸۸.</ref> و [[زمخشری]] آن را [[استهزا]] و رد کرده است.<ref>الکشاف، ج ۱، ص۴۱۰.</ref> کسانی که واژه تورات را عربی پنداشته‌اند، درباره ساختار آن [[اتفاق نظر]] ندارند: | درباره [[عربی]] یا عِبری بودن و نیز اشتقاق و ساختارواژه [[تورات]] [[اختلاف]] است؛ [[فرهنگ]] نویسانی مانند [[فراهیدی]]، [[ابن دُرَید]] و [[ابن فارِس]] که آن را در کتاب‌های خود نیاورده‌اند<ref>العین، ج ۸، ص۳۰۰؛ جمهرة اللغه، ج۱، ص۲۳۶ - ۲۳۷؛ مقاییس اللغه، ج ۶، ص۱۰۴، «وری».</ref> به احتمال [[زیاد]] تورات را از واژگان [[عبری]] دانسته‌اند. [[زَجّاج]] از [[اتفاق]] [[پژوهشگران]] بر عبری بودن آن و [[زبیدی]] از محتمل بودن آن سخن گفته<ref>تاج العروس، ج ۲۰، ص۲۸۸، «وری».</ref> و برخی واژه پژوهان [[قرآنی]] مانند [[آرتور جِفری]] و [[مصطفوی]] بر عبری بودن آن تصریح کرده‌اند.<ref>واژه‌های دخیل، ص۱۶۱ - ۱۶۲؛ التحقیق، ج ۱، ص۴۰۳، «توراة».</ref> به نوشته آرتور جفری از [[زمان]] «ماراچی» [[دانشمندان]] [[غربی]] بر این باورند که واژه تورات از عبری به عربی راه یافته است.<ref>واژه‌های دخیل، ص۱۶۱ - ۱۶۲.</ref> در مقابل، [[فرّاء]]، [[سیبویه]] و [[مبرّد]] آن را از واژگان عربی، از ریشه «و ـ ر ـ ی» (وَرَت النار: [[آتش]] برافروخته شد)، به معنای [[نور]] و [[روشنایی]] و سبب نامگذاری تورات به این نام را روشنگر و [[هدایتگر]] بودن آموزه‌های آن دانسته‌اند.<ref>شرح شافیه، ج ۳، ص۸۱ - ۸۲، «تورات»؛ لسان العرب، ج ۱۵، ص۲۸۳؛ مجمع البحرین، ج ۴، ص۴۹۲ - ۴۹۳، «وری».</ref> [[راغب اصفهانی]] و [[فیروزآبادی]] بی‌هیچ پرسشی این دیدگاه را پذیرفته‌اند.<ref>مفردات، ص۱۶۸؛ «توراة»؛ القاموس المحیط، ج ۲، ص۱۷۵۸، «الوری».</ref> [[ابن منظور]] آن را به شکل مبسوط گزارش کرده و [[زبیدی]] ضمن پذیرش، آن را به [[جمهور]] نسبت داده<ref>لسان العرب، ج ۱۵، ص۲۸۳؛ تاج العروس، ج ۲۰، ص۲۸۸.</ref> و [[زمخشری]] آن را [[استهزا]] و رد کرده است.<ref>الکشاف، ج ۱، ص۴۱۰.</ref> کسانی که واژه تورات را عربی پنداشته‌اند، درباره ساختار آن [[اتفاق نظر]] ندارند: | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
تورات در [[الهیات]] یهودی و [[مسیحی]] و در رایج‌ترین کاربرد آن به ۵ سِفر (کتاب) نخستِ «[[عهد قدیم]]» یا همان «اسفار پنج گانه»<ref>pentateuch.</ref> اطلاق می‌‌شود. عهد قدیم به جز تورات، مجموعه ای متعدد از کتاب‌های دیگر را نیز دربرمی گیرد. اسفار پنج گانه، «تورات مکتوب» و در مقابل آن، تلمود، «تورات شفاهی» خوانده می‌‌شود. در [[سنت]] یهودی [[اعتقاد]] بر این بوده است که [[حضرت موسی]]{{ع}} در شرح و تفصیل تورات، [[تعالیم]] دیگری نیز داشته که بعدها به صورت کتاب تلمود در آمده است.<ref>Encyclopaedia of Jewish conocepts، PP. ۶۳۰-۶۳۱.</ref> در ادبیاتِ [[معارف اسلامی]]، تورات نام [[کتاب آسمانی]] حضرت موسی{{ع}} است.<ref>تفسیر ثعلبی، ج ۱، ص۲۳۲؛ مجمع البیان، ج ۱، ص۲۹۵؛ تفسیر ابن کثیر، ج ۱، ص۳۷۲ - ۳۷۳.</ref> | تورات در [[الهیات]] یهودی و [[مسیحی]] و در رایج‌ترین کاربرد آن به ۵ سِفر (کتاب) نخستِ «[[عهد قدیم]]» یا همان «اسفار پنج گانه»<ref>pentateuch.</ref> اطلاق می‌‌شود. عهد قدیم به جز تورات، مجموعه ای متعدد از کتاب‌های دیگر را نیز دربرمی گیرد. اسفار پنج گانه، «تورات مکتوب» و در مقابل آن، تلمود، «تورات شفاهی» خوانده می‌‌شود. در [[سنت]] یهودی [[اعتقاد]] بر این بوده است که [[حضرت موسی]]{{ع}} در شرح و تفصیل تورات، [[تعالیم]] دیگری نیز داشته که بعدها به صورت کتاب تلمود در آمده است.<ref>Encyclopaedia of Jewish conocepts، PP. ۶۳۰-۶۳۱.</ref> در ادبیاتِ [[معارف اسلامی]]، تورات نام [[کتاب آسمانی]] حضرت موسی{{ع}} است.<ref>تفسیر ثعلبی، ج ۱، ص۲۳۲؛ مجمع البیان، ج ۱، ص۲۹۵؛ تفسیر ابن کثیر، ج ۱، ص۳۷۲ - ۳۷۳.</ref> | ||
مباحث مربوط به [[تاریخ]]، آموزه‌ها و تحولات [[تورات]] بازتاب گسترده ای در [[قرآن]]، [[احادیث]] و [[منابع اسلامی]] یافته است. بر اساس دیدگاه رایج [[اسلامی]]، [[تورات]] نازل شده بر [[حضرت موسی]]{{ع}} در طول [[تاریخ]] دچار [[تغییر]] و [[تحول]] شده و نسخه کنونی با آن تفاوت زیادی دارد. | مباحث مربوط به [[تاریخ]]، آموزه‌ها و تحولات [[تورات]] بازتاب گسترده ای در [[قرآن]]، [[احادیث]] و [[منابع اسلامی]] یافته است. بر اساس دیدگاه رایج [[اسلامی]]، [[تورات]] نازل شده بر [[حضرت موسی]]{{ع}} در طول [[تاریخ]] دچار [[تغییر]] و [[تحول]] شده و نسخه کنونی با آن تفاوت زیادی دارد.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 115-117</ref> | ||
==[[عهد قدیم]]== | ==[[عهد قدیم]]== | ||
«[[کتاب مقدس]]» عنوان مجموعه ای از نوشته‌هایی است که به دو بخش بزرگ و کوچکِ «[[عهد عتیق]]» و «[[عهد جدید]]» قسمت می‌‌شود.<ref>قاموس کتاب مقدس، ص۷۱۸، «کتاب مقدس»؛ کلام مسیحی، ص۲۳.</ref> عنوان «کتاب مقدس» نخستین بار به وسیله «[[پولُس]]» و تنها درباره عهد عتیق <ref>کتاب مقدس، دوم تیموتاوس ۳: ۱۵ - ۱۶؛ المدخل الی العهد القدیم، ص۲۶.</ref> و بعدها اغلب از سوی [[مسیحیان]] [[عرب]] زبان درباره مجموع دو بخش به کار رفت. <ref>کلام مسیحی، ص۲۳.</ref> در بیشتر زبان‌های اروپایی برای [[نامگذاری]]کتاب مقدس از واژه‌هایی برگرفته از واژه [[یونانی]] Bibliaبه معنای «کتاب‌ها» استفاده می‌‌شود. این واژه در [[انگلیسی]] و فرانسوی به صورت Bibleنوشته می‌‌شود.<ref>کلام مسیحی، ص۲۳.</ref> از میان دو بخش کتاب مقدس، [[یهودیان]] فقط عهد عتیق، ولی مسیحیان هر دو بخش را [[کتاب آسمانی]] و [[مقدس]] خود می‌‌دانند.<ref>کلام مسیحی، ص۲۳.</ref> عهد عتیق و عهد جدید، اصطلاحی [[مسیحی]] است.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۳۲.</ref> [[یهودیان]] [[کتاب آسمانی]] خود ([[عهد عتیق]]) را «تَنَخ» می‌‌نامند. این واژه از حروف نخست سه واژه [[عبری]] «تورا» به معنای [[تورات]]، «نِویئیم» به معنای [[انبیا]] و «کِتوبیم» به معنای مکتوبات (با تبدیل «ک» به «خ» طبق [[قواعد آن]] [[زبان]]) ساخته شده و به معنای «تورات و مکتوبات انبیا» است.<ref>آشنایی با ادیان بزرگ، ص۹۷؛ Encyclopaedia Judaica، V.۱۵،"Torah"</ref> واژه «[[عهد قدیم]]» نخستین بار در سال ۱۷۰ میلادی به وسیله میلتیوس،<ref>Melitius.</ref> [[اسقف]] ساردس درباره بخش اول [[کتاب مقدس]] و واژه «[[عهد جدید]]» در سال ۲۰۰ میلادی از سوی ترتولیان <ref>Tertulian.</ref> برای بخش دوم آن به کار رفت.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۳۲.</ref> البته دو مفهوم عهد جدید و قدیم و نامگذاری مزبور برگرفته ازآموزه‌های خود کتاب مقدس <ref>کتاب مقدس، ارمیا ۳۱: ۳۱ - ۳۴؛ لوقا ۲۲: ۲۰؛ عبرانیان ۸ - ۱۰.</ref> و مبتنی بر این [[باور]] [[مسیحی]] است که [[خداوند]] با [[انسان]] دو [[پیمان]] بسته است: قدیم <ref>old Testament.</ref> و جدید.<ref> New Testament.</ref> بر اساس [[عهد]] و پیمان قدیم، خداوند از انسان پیمان گرفت که [[اوامر]] و [[شریعت الهی]] را پذیرفته، بدان گردن [[نهد]] و در این صورت خداوند [[رستگاری]] و [[نجات]] او را تضمین خواهد کرد. کانون مرکزی این عهد که از طریق [[پیامبران]] پیش از [[حضرت عیسی]]{{ع}} گرفته شد، پیمانی است که با ابراهیم{{ع}} منعقد گردید و سپس در [[زمان]] [[حضرت موسی]]{{ع}} تجدید و [[تحکیم]] شد. دوره [[تاریخی]] این پیمان که نماد آن [[ختنه]] کردن و انسان‌های طرف آن، اغلب [[بنی اسرائیل]] بودند، با [[ظهور حضرت عیسی]]{{ع}} پایان پذیرفت و خداوند عهد و پیمان جدیدی از طریق [[عیسی مسیح]]{{ع}} بست که طرف آن همه [[آدمیان]] هستند. بر اساس این پیمان جدید، نجات و رستگاری [[انسان]] از طریق [[محبت خدا]] و عیسی مسیح{{ع}} به دست می‌‌آید؛ به این معنا که با [[اراده]] مهرآمیز خدای پدر، خدای پسر به شکل انسان تجسم یافته، با [[تحمل]] [[رنج]] [[صلیب]]، [[کفاره گناهان]] [[بشر]] و موجب نجات او گردید. [[مسیحیان]] با [[اعتقاد]] به این دو دوره، کتاب‌های مربوط به دوره نخست را که درباره پیمان کهن سخن می‌‌گوید، عهد عتیق و کتاب‌های دوره دوم را که درباره [[پیمان]] نو سخن می‌‌گوید [[عهد جدید]] می‌‌نامند | «[[کتاب مقدس]]» عنوان مجموعه ای از نوشته‌هایی است که به دو بخش بزرگ و کوچکِ «[[عهد عتیق]]» و «[[عهد جدید]]» قسمت می‌‌شود.<ref>قاموس کتاب مقدس، ص۷۱۸، «کتاب مقدس»؛ کلام مسیحی، ص۲۳.</ref> عنوان «کتاب مقدس» نخستین بار به وسیله «[[پولُس]]» و تنها درباره عهد عتیق <ref>کتاب مقدس، دوم تیموتاوس ۳: ۱۵ - ۱۶؛ المدخل الی العهد القدیم، ص۲۶.</ref> و بعدها اغلب از سوی [[مسیحیان]] [[عرب]] زبان درباره مجموع دو بخش به کار رفت. <ref>کلام مسیحی، ص۲۳.</ref> در بیشتر زبان‌های اروپایی برای [[نامگذاری]]کتاب مقدس از واژه‌هایی برگرفته از واژه [[یونانی]] Bibliaبه معنای «کتاب‌ها» استفاده می‌‌شود. این واژه در [[انگلیسی]] و فرانسوی به صورت Bibleنوشته می‌‌شود.<ref>کلام مسیحی، ص۲۳.</ref> از میان دو بخش کتاب مقدس، [[یهودیان]] فقط عهد عتیق، ولی مسیحیان هر دو بخش را [[کتاب آسمانی]] و [[مقدس]] خود می‌‌دانند.<ref>کلام مسیحی، ص۲۳.</ref> عهد عتیق و عهد جدید، اصطلاحی [[مسیحی]] است.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۳۲.</ref> [[یهودیان]] [[کتاب آسمانی]] خود ([[عهد عتیق]]) را «تَنَخ» می‌‌نامند. این واژه از حروف نخست سه واژه [[عبری]] «تورا» به معنای [[تورات]]، «نِویئیم» به معنای [[انبیا]] و «کِتوبیم» به معنای مکتوبات (با تبدیل «ک» به «خ» طبق [[قواعد آن]] [[زبان]]) ساخته شده و به معنای «تورات و مکتوبات انبیا» است.<ref>آشنایی با ادیان بزرگ، ص۹۷؛ Encyclopaedia Judaica، V.۱۵،"Torah"</ref> واژه «[[عهد قدیم]]» نخستین بار در سال ۱۷۰ میلادی به وسیله میلتیوس،<ref>Melitius.</ref> [[اسقف]] ساردس درباره بخش اول [[کتاب مقدس]] و واژه «[[عهد جدید]]» در سال ۲۰۰ میلادی از سوی ترتولیان <ref>Tertulian.</ref> برای بخش دوم آن به کار رفت.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۳۲.</ref> البته دو مفهوم عهد جدید و قدیم و نامگذاری مزبور برگرفته ازآموزه‌های خود کتاب مقدس <ref>کتاب مقدس، ارمیا ۳۱: ۳۱ - ۳۴؛ لوقا ۲۲: ۲۰؛ عبرانیان ۸ - ۱۰.</ref> و مبتنی بر این [[باور]] [[مسیحی]] است که [[خداوند]] با [[انسان]] دو [[پیمان]] بسته است: قدیم <ref>old Testament.</ref> و جدید.<ref> New Testament.</ref> بر اساس [[عهد]] و پیمان قدیم، خداوند از انسان پیمان گرفت که [[اوامر]] و [[شریعت الهی]] را پذیرفته، بدان گردن [[نهد]] و در این صورت خداوند [[رستگاری]] و [[نجات]] او را تضمین خواهد کرد. کانون مرکزی این عهد که از طریق [[پیامبران]] پیش از [[حضرت عیسی]]{{ع}} گرفته شد، پیمانی است که با ابراهیم{{ع}} منعقد گردید و سپس در [[زمان]] [[حضرت موسی]]{{ع}} تجدید و [[تحکیم]] شد. دوره [[تاریخی]] این پیمان که نماد آن [[ختنه]] کردن و انسان‌های طرف آن، اغلب [[بنی اسرائیل]] بودند، با [[ظهور حضرت عیسی]]{{ع}} پایان پذیرفت و خداوند عهد و پیمان جدیدی از طریق [[عیسی مسیح]]{{ع}} بست که طرف آن همه [[آدمیان]] هستند. بر اساس این پیمان جدید، نجات و رستگاری [[انسان]] از طریق [[محبت خدا]] و عیسی مسیح{{ع}} به دست می‌‌آید؛ به این معنا که با [[اراده]] مهرآمیز خدای پدر، خدای پسر به شکل انسان تجسم یافته، با [[تحمل]] [[رنج]] [[صلیب]]، [[کفاره گناهان]] [[بشر]] و موجب نجات او گردید. [[مسیحیان]] با [[اعتقاد]] به این دو دوره، کتاب‌های مربوط به دوره نخست را که درباره پیمان کهن سخن می‌‌گوید، عهد عتیق و کتاب‌های دوره دوم را که درباره [[پیمان]] نو سخن می‌‌گوید [[عهد جدید]] می‌‌نامند<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۳۲؛ آشنایی با ادیان بزرگ، ص۱۵۸ - ۱۶۰؛ ر. ک: مدخلی بر تبارشناسی کتاب مقدس، ص۵۹۳۵.</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 117-118</ref> | ||
==دو نسخه کهن [[عهد قدیم]]== | ==دو نسخه کهن [[عهد قدیم]]== | ||
«[[عهد عتیق]]» نزدیک به سه چهارم [[کتاب مقدس]] را تشکیل داده، دارای ۳۹ یا ۴۶ کتاب است. [[اختلاف]] مزبور از تفاوت دو نسخه قدیم آن ([[عبری]] و [[یونانی]]) سرچشمه می‌‌گیرد. [[زبان]] اصلی عهد قدیم، جز بخش اندکی از آنکه به زبان کلدانی [[نگارش]] یافته عبری است. در [[قرن چهارم]] پیش از میلاد و در پی اشغال [[فلسطین]] به دست [[اسکندر]]، [[یهودیان]] در سراسر [[امپراتوری]] وی پراکنده شده و با [[فراموشی]] تدریجی زبان [[مادری]] خویش (عبری) به زبان یونانی روی نهادند، بر همین اساس در سده سوم پیش از میلاد، نزدیک به ۷۰ نفر از یهودیان اسکندریه به دستور «بطلمیوس فیلادلفوس». [[حاکم مصر]]، عهد قدیم را به زبان یونانی [[ترجمه]] کردند.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۶۰ - ۶۱؛ کلام مسیحی، ص۲۵۲۴؛ کتاب مقدس، ص۲۰ - ۲۲.</ref> این ترجمه به نسخه «سبعینیه»<ref>Septuagint.</ref> معروف و مهم‌ترین تفاوت آن با متن عبری در ۷ کتاب طوبیّت، [[یهودیّت]]، حکمتِ سلیمان، حکمتِ یشوع بن سلیمان، باروک، کتاب اول و دوم مُکابیان است. به رغم وجود این کتاب‌ها در نسخه سبعینیه، متن عبری آنها در دست نیست؛ همچنین برخی از کتاب‌ها در نسخه سبعینیه نسبت به متن عبری، افزوده‌هایی دارند. نسخه سبعینیه در دو [[قرن]] پیش از میلاد و یک سده پس از آن، نزد بسیاری از [[یهودیان]] و بعدها نزد [[مسیحیان]] معتبر بود. حدود سال ۱۰۰ میلادی، شورایی از سران [[یهود]] با [[رأی]] به رسمیت ۳۹ کتاب متن [[عبری]]، اسفار هفت گانه موجود در [[ترجمه]] سبعینیه را غیرقانونی اعلام کرد؛ اما مسیحیان به استفاده از آن ادامه دادند تا اینکه در [[قرن]] شانزدهم، پروتستان‌ها نیز که [[مردم]] را به بازگشت به [[ایمان]] کلیسای صدر [[مسیحیت]] فرامی خواندند با بازگشت به متن عبری، ۷ کتاب یاد شده را غیر معتبر خواندند، بنابراین یهودیان و مسیحیان پرُوتِستان،<ref>protestan</ref> فقط متن عبری را معتبر و شمار کتاب‌های [[عهد قدیم]] را ۳۹ عدد، ولی [[مسیحیان کاتولیک]] و اُرْتُدُکْس <ref>rthodox</ref> نسخه سبعینیه را قانونی و عهدقدیم را دارای ۴۶ کتاب می‌‌دانند. اضافات سبعینیه نزد پروتستان‌ها، «اپوکریفا» <ref>Apocrypha.</ref> (مخفی و پوشیده) و نزد دو [[فرقه]] دیگر [[مسیحی]] «[[قانون]] ثانوی»، بهمعنای دارای اعتبار درجه دوم یاد می‌‌شود.<ref>کلام مسیحی، ص۲۵؛ کتاب مقدس، ص۲۰ - ۲۲.</ref> | «[[عهد عتیق]]» نزدیک به سه چهارم [[کتاب مقدس]] را تشکیل داده، دارای ۳۹ یا ۴۶ کتاب است. [[اختلاف]] مزبور از تفاوت دو نسخه قدیم آن ([[عبری]] و [[یونانی]]) سرچشمه می‌‌گیرد. [[زبان]] اصلی عهد قدیم، جز بخش اندکی از آنکه به زبان کلدانی [[نگارش]] یافته عبری است. در [[قرن چهارم]] پیش از میلاد و در پی اشغال [[فلسطین]] به دست [[اسکندر]]، [[یهودیان]] در سراسر [[امپراتوری]] وی پراکنده شده و با [[فراموشی]] تدریجی زبان [[مادری]] خویش (عبری) به زبان یونانی روی نهادند، بر همین اساس در سده سوم پیش از میلاد، نزدیک به ۷۰ نفر از یهودیان اسکندریه به دستور «بطلمیوس فیلادلفوس». [[حاکم مصر]]، عهد قدیم را به زبان یونانی [[ترجمه]] کردند.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۶۰ - ۶۱؛ کلام مسیحی، ص۲۵۲۴؛ کتاب مقدس، ص۲۰ - ۲۲.</ref> این ترجمه به نسخه «سبعینیه»<ref>Septuagint.</ref> معروف و مهم‌ترین تفاوت آن با متن عبری در ۷ کتاب طوبیّت، [[یهودیّت]]، حکمتِ سلیمان، حکمتِ یشوع بن سلیمان، باروک، کتاب اول و دوم مُکابیان است. به رغم وجود این کتاب‌ها در نسخه سبعینیه، متن عبری آنها در دست نیست؛ همچنین برخی از کتاب‌ها در نسخه سبعینیه نسبت به متن عبری، افزوده‌هایی دارند. نسخه سبعینیه در دو [[قرن]] پیش از میلاد و یک سده پس از آن، نزد بسیاری از [[یهودیان]] و بعدها نزد [[مسیحیان]] معتبر بود. حدود سال ۱۰۰ میلادی، شورایی از سران [[یهود]] با [[رأی]] به رسمیت ۳۹ کتاب متن [[عبری]]، اسفار هفت گانه موجود در [[ترجمه]] سبعینیه را غیرقانونی اعلام کرد؛ اما مسیحیان به استفاده از آن ادامه دادند تا اینکه در [[قرن]] شانزدهم، پروتستان‌ها نیز که [[مردم]] را به بازگشت به [[ایمان]] کلیسای صدر [[مسیحیت]] فرامی خواندند با بازگشت به متن عبری، ۷ کتاب یاد شده را غیر معتبر خواندند، بنابراین یهودیان و مسیحیان پرُوتِستان،<ref>protestan</ref> فقط متن عبری را معتبر و شمار کتاب‌های [[عهد قدیم]] را ۳۹ عدد، ولی [[مسیحیان کاتولیک]] و اُرْتُدُکْس <ref>rthodox</ref> نسخه سبعینیه را قانونی و عهدقدیم را دارای ۴۶ کتاب می‌‌دانند. اضافات سبعینیه نزد پروتستان‌ها، «اپوکریفا» <ref>Apocrypha.</ref> (مخفی و پوشیده) و نزد دو [[فرقه]] دیگر [[مسیحی]] «[[قانون]] ثانوی»، بهمعنای دارای اعتبار درجه دوم یاد می‌‌شود.<ref>کلام مسیحی، ص۲۵؛ کتاب مقدس، ص۲۰ - ۲۲.</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص118-119</ref> | ||
==تقسیم‌بندی [[عهد عتیق]]== | ==تقسیم‌بندی [[عهد عتیق]]== | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
بخش دوم (کتب انبیا) به دو بخش انبیای متقدم و متأخر تقسیم شده است. در قسمت نخست، کتاب‌های یُوشَع، داوران، اول و دوم سَموئیل و اول و دوم [[پادشاهان]] و در بخش دوم کتاب‌های اَشِعْیا، اِرْمِیا، حِزْقِیال، هُوْشَع، یُوئیل، عامُوس، عُوْبَدْیا، یُونُس، مِیکاه، ناحُوم، حَبَقُّوق، صَفَنْیا، حَجَّیْ، زَکَرِیا و ملاکی را شامل می‌‌شود. بخش سوم عهد عتیق (مکتوبات) از کتاب‌های مَزامیر، أمثال، اَیّوب، غَزَل غَزَل‌ها، رُوْت، مَراثی اِرمیا، اِسْتَر، [[جامعه]]، [[دانیال]]، عَزرا، نَحَمِیا، و [[تواریخ]] اول و دوم تشکیل می‌‌شود. | بخش دوم (کتب انبیا) به دو بخش انبیای متقدم و متأخر تقسیم شده است. در قسمت نخست، کتاب‌های یُوشَع، داوران، اول و دوم سَموئیل و اول و دوم [[پادشاهان]] و در بخش دوم کتاب‌های اَشِعْیا، اِرْمِیا، حِزْقِیال، هُوْشَع، یُوئیل، عامُوس، عُوْبَدْیا، یُونُس، مِیکاه، ناحُوم، حَبَقُّوق، صَفَنْیا، حَجَّیْ، زَکَرِیا و ملاکی را شامل می‌‌شود. بخش سوم عهد عتیق (مکتوبات) از کتاب‌های مَزامیر، أمثال، اَیّوب، غَزَل غَزَل‌ها، رُوْت، مَراثی اِرمیا، اِسْتَر، [[جامعه]]، [[دانیال]]، عَزرا، نَحَمِیا، و [[تواریخ]] اول و دوم تشکیل می‌‌شود. | ||
برخی از این کتاب‌ها به صورت [[شعر]]، برخی [[تاریخی]] و بعضی دیگر دربردارنده [[حکمت]]، [[پیشگویی]] و [[رؤیا]] هستند.<ref>المدخل الی الکتاب المقدس، حبیب سعید، ص۱۴۱؛ کتاب مقدس، ص۲۳.</ref> اما نسخه سبعینیه به سه بخش «کتاب‌های تاریخی»، «کتاب‌های [[حکمت]]، [[مناجات]] و [[شعر]]» و «کتاب‌های [[پیشگویی]]» قسمت می‌‌شود. بخش نخست، افزون بر اسفار پنج گانه [[تورات]]، کتاب‌های [[یوشع]]، داوران، روت، [[سموئیل]] اول و دوم، دو کتاب [[پادشاهان]]، دو کتاب [[تواریخ]] ایام، عزراء، نحیما و استر را شامل می‌‌شود. این بخش که با داستان [[آفرینش جهان]] وانسان آغاز می‌‌شود و [[تاریخ]] [[بنی اسرائیل]] را تا حدود [[قرن پنجم]] پیش از میلاد گزارش می‌‌کند، هر چند مطالب گوناگونی مانند [[شریعت]] و [[اخلاق]] نیز دارد، از آنجا که بخش عمده آن تاریخ است، آن را بخش [[تاریخی]] نامیده‌اند. بخش دوم با ۵ کتاب ایوب، [[مزامیر]]، امثال، [[جامعه]]، و غزل غزل‌ها مشتمل بر کلمات [[حکیمانه]]، مناجات‌ها و اشعار و سروده‌های شاد، غمناک، شورانگیز و گاه بدبینانه است. بخش سوم نیز ۱۷ کتاب [[اشعیا]]، [[ارمیا]]، [[مراثی]] ارمیا، [[حزقیال]]، [[دانیال]]، [[هوشع]]، [[یوئیل]]، عاموس، [[عوبدیا]]، [[یونس]]، میکاه، ناحوم، [[حبقوق]]، [[صفنیا]]، حجی، [[زکریا]] و ملاکی را دربرمی گیرد. در این قسمت [[پیامبران بنی اسرائیل]] ضمن هشدار به [[قوم]] خویش، آنان را از [[گناهان]] برحذر داشته، [[آینده]] اسفناک یا خوشایندشان را پیشگویی کرده‌اند.<ref>کتاب مقدس، ص۲۳ - ۲۴.</ref> | برخی از این کتاب‌ها به صورت [[شعر]]، برخی [[تاریخی]] و بعضی دیگر دربردارنده [[حکمت]]، [[پیشگویی]] و [[رؤیا]] هستند.<ref>المدخل الی الکتاب المقدس، حبیب سعید، ص۱۴۱؛ کتاب مقدس، ص۲۳.</ref> اما نسخه سبعینیه به سه بخش «کتاب‌های تاریخی»، «کتاب‌های [[حکمت]]، [[مناجات]] و [[شعر]]» و «کتاب‌های [[پیشگویی]]» قسمت می‌‌شود. بخش نخست، افزون بر اسفار پنج گانه [[تورات]]، کتاب‌های [[یوشع]]، داوران، روت، [[سموئیل]] اول و دوم، دو کتاب [[پادشاهان]]، دو کتاب [[تواریخ]] ایام، عزراء، نحیما و استر را شامل می‌‌شود. این بخش که با داستان [[آفرینش جهان]] وانسان آغاز می‌‌شود و [[تاریخ]] [[بنی اسرائیل]] را تا حدود [[قرن پنجم]] پیش از میلاد گزارش می‌‌کند، هر چند مطالب گوناگونی مانند [[شریعت]] و [[اخلاق]] نیز دارد، از آنجا که بخش عمده آن تاریخ است، آن را بخش [[تاریخی]] نامیده‌اند. بخش دوم با ۵ کتاب ایوب، [[مزامیر]]، امثال، [[جامعه]]، و غزل غزل‌ها مشتمل بر کلمات [[حکیمانه]]، مناجات‌ها و اشعار و سروده‌های شاد، غمناک، شورانگیز و گاه بدبینانه است. بخش سوم نیز ۱۷ کتاب [[اشعیا]]، [[ارمیا]]، [[مراثی]] ارمیا، [[حزقیال]]، [[دانیال]]، [[هوشع]]، [[یوئیل]]، عاموس، [[عوبدیا]]، [[یونس]]، میکاه، ناحوم، [[حبقوق]]، [[صفنیا]]، حجی، [[زکریا]] و ملاکی را دربرمی گیرد. در این قسمت [[پیامبران بنی اسرائیل]] ضمن هشدار به [[قوم]] خویش، آنان را از [[گناهان]] برحذر داشته، [[آینده]] اسفناک یا خوشایندشان را پیشگویی کرده‌اند.<ref>کتاب مقدس، ص۲۳ - ۲۴.</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص119-120</ref> | ||
==تاریخ [[نگارش]] [[عهد قدیم]]== | ==تاریخ [[نگارش]] [[عهد قدیم]]== | ||
بر اساس دیدگاه رایج در [[سنت]] [[یهودی]] ـ [[مسیحی]]، مجموعه عهد قدیم در مدت [[زمان]] تقریبی ۱۰۰۰ سال با [[وحی]] و [[الهام]] [[خداوند]]، به وسیله [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[پیامبران]] و دیگر شخصیت‌های [[الهی]] پس از وی نگارش یافته است. [[تورات]] (اسفار پنج گانه) را حضرت موسی{{ع}} و سایر کتاب‌های [[عهد عتیق]] را کسانی نوشته‌اند که این کتاب‌ها در عنوان خود به آنها منسوب‌اند. کتاب‌هایی دیگر مانند «داوران» و «پادشاهان» هم که در عنوان آنها نام کسی یاد نشده به یکی از شخصیت‌های قدیمی منسوب‌اند. بنابر این دیدگاه، «عزراء» و دیگران پس از دوران [[اسارت]] در [[بابل]] فقط به گردآوری و [[حفظ]] این کتاب‌ها پرداخته‌اند.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۳۳ - ۳۴؛ تاریخ قوم یهود، ج ۲، ص۴۰.</ref> اما پژوهش‌های گسترده انجام گرفته درباره یکایک کتاب‌های این مجموعه به ویژه پس از پیدایش جریان نقد [[تاریخی]] [[کتاب مقدس]] نشان می‌‌دهد که [[تاریخ]] [[نگارش]] و نویسندگان شماری از آنها نامعلوم‌اند و درباره شمار باقی مانده نیز [[تردیدها]] و چالش‌هایی بسیار جدی وجود دارند. بر اساس این [[پژوهش‌ها]]، مجموعه [[عهد قدیم]] در یک فرایند تدریجی از حدود سال ۱۵۰۰ تا ۱۳۰ پیش از میلاد به وسیله شمار زیادی از افراد تألیف و گردآوری شده است و شواهدی گوناگون به ویژه مستنداتی از خود مجموعه، نشان می‌‌دهند که این کتاب‌ها یا دست کم همه بخش‌های آنها نمی‌توانند در [[زمان]] و به وسیله کسانی نوشته شده باشند که به آنها منسوب‌اند، <ref>برای آگاهی مفصل ر.ک: المدخل الی الکتاب المقدس، الفغالی، ج ۲، ص۴۰۰ - ۴۱۴؛ ج ۳، ص۱۴ - ۱۵؛ المدخل الی الکتاب المقدس، حبیب سعید، ص۹۲ - ۱۷۱؛ المدخل الی العهد القدیم، ص۳۹۸ - ۶۷۳؛ قاموس الکتاب المقدس، ص۱۷۱۸۱؛ هفت آسمان، ش ۱، ص۱۰۲ - ۱۰۳، «مصنف واقعی اسفار پنج گانه».</ref> در هر صورت عموم [[پژوهشگران]] جدید و بسیاری از [[دانشمندان]] سنتی [[یهودی]] و [[مسیحی]] بر این باورند که تاریخ نگارش و تدوین نهایی عهد قدیم بعد از پایان [[اسارت]] بابلی (۵۳۸ ق. م. دوران اسارت [[بخت النصر]] در [[بابل]]) است.<ref>تاریخ جامع ادیان، ص۵۳۵؛ تاریخ تمدن، ج ۱، ص۳۸۲؛ کتاب مقدس، ص۱۸۷ - ۱۸۸، ۱۹۱ - ۱۹۲.</ref> مجموعه عهد قدیم افزون بر فرآیند تدریجی نگارش، فرایند دیگری را برای قانونی شدن پیموده و این جریان به صورت پذیرش تدریجی متون عمل کرده است، بر این اساس بخش [[تورات]]، احتمالاً در حدود سال‌های ۴۰۰ پیش از میلاد، کتاب‌های [[انبیا]] در حدود سال ۲۰۰ پیش از میلاد و بخش مکتوبات نیز حدود سال‌های ۱۰۰ میلادی بسته شده است؛ به این معنا که دیگر متن جدیدی را برای افزودن بر آن نمی‌پذیرفتند.<ref>ر.ک: المدخل الی العهد القدیم، ص۴۳ - ۴۵؛ جهان مذهبی، ج ۲، ص۶۰۷؛ تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ص۲۶۸ - ۲۷۶.</ref> | بر اساس دیدگاه رایج در [[سنت]] [[یهودی]] ـ [[مسیحی]]، مجموعه عهد قدیم در مدت [[زمان]] تقریبی ۱۰۰۰ سال با [[وحی]] و [[الهام]] [[خداوند]]، به وسیله [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[پیامبران]] و دیگر شخصیت‌های [[الهی]] پس از وی نگارش یافته است. [[تورات]] (اسفار پنج گانه) را حضرت موسی{{ع}} و سایر کتاب‌های [[عهد عتیق]] را کسانی نوشته‌اند که این کتاب‌ها در عنوان خود به آنها منسوب‌اند. کتاب‌هایی دیگر مانند «داوران» و «پادشاهان» هم که در عنوان آنها نام کسی یاد نشده به یکی از شخصیت‌های قدیمی منسوب‌اند. بنابر این دیدگاه، «عزراء» و دیگران پس از دوران [[اسارت]] در [[بابل]] فقط به گردآوری و [[حفظ]] این کتاب‌ها پرداخته‌اند.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۳۳ - ۳۴؛ تاریخ قوم یهود، ج ۲، ص۴۰.</ref> اما پژوهش‌های گسترده انجام گرفته درباره یکایک کتاب‌های این مجموعه به ویژه پس از پیدایش جریان نقد [[تاریخی]] [[کتاب مقدس]] نشان می‌‌دهد که [[تاریخ]] [[نگارش]] و نویسندگان شماری از آنها نامعلوم‌اند و درباره شمار باقی مانده نیز [[تردیدها]] و چالش‌هایی بسیار جدی وجود دارند. بر اساس این [[پژوهش‌ها]]، مجموعه [[عهد قدیم]] در یک فرایند تدریجی از حدود سال ۱۵۰۰ تا ۱۳۰ پیش از میلاد به وسیله شمار زیادی از افراد تألیف و گردآوری شده است و شواهدی گوناگون به ویژه مستنداتی از خود مجموعه، نشان می‌‌دهند که این کتاب‌ها یا دست کم همه بخش‌های آنها نمی‌توانند در [[زمان]] و به وسیله کسانی نوشته شده باشند که به آنها منسوب‌اند، <ref>برای آگاهی مفصل ر.ک: المدخل الی الکتاب المقدس، الفغالی، ج ۲، ص۴۰۰ - ۴۱۴؛ ج ۳، ص۱۴ - ۱۵؛ المدخل الی الکتاب المقدس، حبیب سعید، ص۹۲ - ۱۷۱؛ المدخل الی العهد القدیم، ص۳۹۸ - ۶۷۳؛ قاموس الکتاب المقدس، ص۱۷۱۸۱؛ هفت آسمان، ش ۱، ص۱۰۲ - ۱۰۳، «مصنف واقعی اسفار پنج گانه».</ref> در هر صورت عموم [[پژوهشگران]] جدید و بسیاری از [[دانشمندان]] سنتی [[یهودی]] و [[مسیحی]] بر این باورند که تاریخ نگارش و تدوین نهایی عهد قدیم بعد از پایان [[اسارت]] بابلی (۵۳۸ ق. م. دوران اسارت [[بخت النصر]] در [[بابل]]) است.<ref>تاریخ جامع ادیان، ص۵۳۵؛ تاریخ تمدن، ج ۱، ص۳۸۲؛ کتاب مقدس، ص۱۸۷ - ۱۸۸، ۱۹۱ - ۱۹۲.</ref> مجموعه عهد قدیم افزون بر فرآیند تدریجی نگارش، فرایند دیگری را برای قانونی شدن پیموده و این جریان به صورت پذیرش تدریجی متون عمل کرده است، بر این اساس بخش [[تورات]]، احتمالاً در حدود سال‌های ۴۰۰ پیش از میلاد، کتاب‌های [[انبیا]] در حدود سال ۲۰۰ پیش از میلاد و بخش مکتوبات نیز حدود سال‌های ۱۰۰ میلادی بسته شده است؛ به این معنا که دیگر متن جدیدی را برای افزودن بر آن نمی‌پذیرفتند.<ref>ر.ک: المدخل الی العهد القدیم، ص۴۳ - ۴۵؛ جهان مذهبی، ج ۲، ص۶۰۷؛ تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ص۲۶۸ - ۲۷۶.</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 120-121</ref> | ||
==نوشت افزار== | ==نوشت افزار== | ||
نسخه‌های عهد قدیم تا پیش از پیدایش کاغذ و [[صنعت]] چاپ، با دست روی برگه‌های پاپیروس و اغلب روی نوعی مرغوب و محکم از پوست گوسفند نوشته میشد. با گذشت [[زمان]] و فرسوده شدن نسخه‌های کهن، نسخه‌های نو جایگزین آنها می‌‌شدند.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۴۸ - ۵۱.</ref> گزارش‌های خود [[عهد قدیم]] نشان می‌‌دهند که در زمان [[حضرت موسی]]{{ع}}، کتیبه‌ها و [[الواح]] سنگی <ref>کتاب مقدس، خروج ۳۴: ۱، ۴؛ تثنیه ۲۷: ۱ - ۴ قس: اشعیاء ۳۰: ۸؛ حبقوق ۲: ۲.</ref> و در دوره‌های بعد کتیبه‌ها و الواح فلزی، سنگی و خشتی <ref>قاموس کتاب مقدس، ص۷۱۶، «کتاب».</ref> و اغلب برگه‌های پاپیروس و پوست برای نگاشتن اسفار [[مقدس]] به کار می‌‌رفتند.<ref>کتاب مقدس، مزامیر ۴۰: ۷؛ ارمیا ۳۶: ۲ - ۴؛ حزقیال ۲: ۹؛ ۳: ۳۱؛ زکریا ۵: ۱ - ۲.</ref> نسخه‌های پوستین مربوط به بخش‌های گوناگون [[عهد عتیق]] در دوره‌های مختلف [[تاریخی]] و از مناطق گوناگون به وسیله کاوشگران باستانشناس یافت شده‌اند.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۵۰ - ۵۷.</ref> پارچه‌های کتانی به شکل طوماری عریض که در دو طرف آن چوبی برای پیچیدن داشت و آن را در جلدی از پوست می‌‌پیچیدند، وسیله دیگری بود که برای [[نگارش]] اسفار مقدس از آن استفاده میشد.<ref>قاموس کتاب مقدس، ص۷۱۶، «کتاب مقدس».</ref> | نسخه‌های عهد قدیم تا پیش از پیدایش کاغذ و [[صنعت]] چاپ، با دست روی برگه‌های پاپیروس و اغلب روی نوعی مرغوب و محکم از پوست گوسفند نوشته میشد. با گذشت [[زمان]] و فرسوده شدن نسخه‌های کهن، نسخه‌های نو جایگزین آنها می‌‌شدند.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۴۸ - ۵۱.</ref> گزارش‌های خود [[عهد قدیم]] نشان می‌‌دهند که در زمان [[حضرت موسی]]{{ع}}، کتیبه‌ها و [[الواح]] سنگی <ref>کتاب مقدس، خروج ۳۴: ۱، ۴؛ تثنیه ۲۷: ۱ - ۴ قس: اشعیاء ۳۰: ۸؛ حبقوق ۲: ۲.</ref> و در دوره‌های بعد کتیبه‌ها و الواح فلزی، سنگی و خشتی <ref>قاموس کتاب مقدس، ص۷۱۶، «کتاب».</ref> و اغلب برگه‌های پاپیروس و پوست برای نگاشتن اسفار [[مقدس]] به کار می‌‌رفتند.<ref>کتاب مقدس، مزامیر ۴۰: ۷؛ ارمیا ۳۶: ۲ - ۴؛ حزقیال ۲: ۹؛ ۳: ۳۱؛ زکریا ۵: ۱ - ۲.</ref> نسخه‌های پوستین مربوط به بخش‌های گوناگون [[عهد عتیق]] در دوره‌های مختلف [[تاریخی]] و از مناطق گوناگون به وسیله کاوشگران باستانشناس یافت شده‌اند.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۵۰ - ۵۷.</ref> پارچه‌های کتانی به شکل طوماری عریض که در دو طرف آن چوبی برای پیچیدن داشت و آن را در جلدی از پوست می‌‌پیچیدند، وسیله دیگری بود که برای [[نگارش]] اسفار مقدس از آن استفاده میشد.<ref>قاموس کتاب مقدس، ص۷۱۶، «کتاب مقدس».</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 121-122</ref> | ||
==ترجمه‌های عهد قدیم== | ==ترجمه‌های عهد قدیم== | ||
زبان اصلی عهد قدیم، جز بخش کوچکی از آنکه به زبان کلدانی (آرامی) و [[یونانی]] نگارش یافته [[عبری]] باستان است. درباره اینکه [[تورات]] نوشته شده در زمان حضرت موسی{{ع}} به چه زبانی بوده، داده‌های دقیقی در دست نیستند. البته برخی با توجه به یافته‌های باستانشناسی به دست آمده از [[صحرای سینا]] که [[تاریخ]] آن را حدوداً ۱۵۰۰ پیش از میلاد تخمین زده‌اند، [[زبان]] آن را سینایی (از زبان‌های [[سامی]] و نزدیک به زبان فنیقی) دانسته‌اند.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۴۷.</ref> پس از [[ترجمه]] سبعینیه که قدیمی‌ترین ترجمه عهد عتیق به زبان یونانی است ترجمه‌های دیگری هم به زبان یونانی صورت گرفت.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۶۲ - ۶۴.</ref> امروزه نسخه‌های خطی متعددی از [[ترجمه]] سبعینیه در کتابخانه‌ها و موزه‌های کشورهای مختلف نگهداری می‌‌شوند.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۶۶ - ۶۸.</ref> در پی حضور درازمدت [[یهودیان]] در [[جوامع]] دیگر (مانند دوران [[اسارت]] بابلی) و نیز گسترش [[مسیحیت]] در میان [[اقوام]] و [[ملل]] گوناگون، [[عهد قدیم]] در دوره‌های مختلف [[تاریخی]] و با [[هدف]] [[تأمین نیاز]] [[مؤمنان]]، به زبان‌های مختلف آرامی، [[سریانی]]، لاتینی، قبطی، [[حبشی]]، ارمنی، [[انگلیسی]]، [[عربی]] و [[فارسی]] ترجمه شد.<ref>ر.ک: قاموس کتاب مقدس، ص۷۲۱ - ۷۲۲ «کتاب مقدس»؛ المدخل الی العهد القدیم، ص۶۰ - ۶۴، ۶۹ - ۸۳؛ کتاب مقدس، ص۴۹ - ۵۰.</ref> | زبان اصلی عهد قدیم، جز بخش کوچکی از آنکه به زبان کلدانی (آرامی) و [[یونانی]] نگارش یافته [[عبری]] باستان است. درباره اینکه [[تورات]] نوشته شده در زمان حضرت موسی{{ع}} به چه زبانی بوده، داده‌های دقیقی در دست نیستند. البته برخی با توجه به یافته‌های باستانشناسی به دست آمده از [[صحرای سینا]] که [[تاریخ]] آن را حدوداً ۱۵۰۰ پیش از میلاد تخمین زده‌اند، [[زبان]] آن را سینایی (از زبان‌های [[سامی]] و نزدیک به زبان فنیقی) دانسته‌اند.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۴۷.</ref> پس از [[ترجمه]] سبعینیه که قدیمی‌ترین ترجمه عهد عتیق به زبان یونانی است ترجمه‌های دیگری هم به زبان یونانی صورت گرفت.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۶۲ - ۶۴.</ref> امروزه نسخه‌های خطی متعددی از [[ترجمه]] سبعینیه در کتابخانه‌ها و موزه‌های کشورهای مختلف نگهداری می‌‌شوند.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۶۶ - ۶۸.</ref> در پی حضور درازمدت [[یهودیان]] در [[جوامع]] دیگر (مانند دوران [[اسارت]] بابلی) و نیز گسترش [[مسیحیت]] در میان [[اقوام]] و [[ملل]] گوناگون، [[عهد قدیم]] در دوره‌های مختلف [[تاریخی]] و با [[هدف]] [[تأمین نیاز]] [[مؤمنان]]، به زبان‌های مختلف آرامی، [[سریانی]]، لاتینی، قبطی، [[حبشی]]، ارمنی، [[انگلیسی]]، [[عربی]] و [[فارسی]] ترجمه شد.<ref>ر.ک: قاموس کتاب مقدس، ص۷۲۱ - ۷۲۲ «کتاب مقدس»؛ المدخل الی العهد القدیم، ص۶۰ - ۶۴، ۶۹ - ۸۳؛ کتاب مقدس، ص۴۹ - ۵۰.</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 122.</ref> | ||
==[[تورات]] و بخش‌های آن== | ==[[تورات]] و بخش‌های آن== | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
سِفر اَعداد سرگذشت [[سرگردانی]] [[بنی اسرائیل]] در بیابان را بیان می‌‌کند. آنها در پی [[سرپیچی]] از [[فرمان خداوند]] مبنی بر [[نبرد]] با ساکنان [[سرزمین موعود]]، ۴۰ سال [[سرگردان]] و آواره شدند. این کتاب آمار دقیقی از شمار [[جمعیت]] [[اسباط]] بنی اسرائیل را ارائه می‌‌دهد؛ همچنین احکام و [[دستورات]] [[فقهی]] متعددی در آن آمده اند<ref>کتاب مقدس اعداد، مقدمه؛ المدخل الی العهد القدیم، ص۱۶۳ - ۱۶۸.</ref>. | سِفر اَعداد سرگذشت [[سرگردانی]] [[بنی اسرائیل]] در بیابان را بیان می‌‌کند. آنها در پی [[سرپیچی]] از [[فرمان خداوند]] مبنی بر [[نبرد]] با ساکنان [[سرزمین موعود]]، ۴۰ سال [[سرگردان]] و آواره شدند. این کتاب آمار دقیقی از شمار [[جمعیت]] [[اسباط]] بنی اسرائیل را ارائه می‌‌دهد؛ همچنین احکام و [[دستورات]] [[فقهی]] متعددی در آن آمده اند<ref>کتاب مقدس اعداد، مقدمه؛ المدخل الی العهد القدیم، ص۱۶۳ - ۱۶۸.</ref>. | ||
===سفر تثنیه=== | ===سفر تثنیه=== | ||
تثنیه به معنای تکرار است؛ زیرا احکام و دستورات کتاب‌های دیگر دوباره در این کتاب بازگو شده‌اند. گزارش‌های این کتاب از پایان دوره سرگردانی بنی اسرائیل و رسیدن آنان به کنار رود [[اردن]] و [[مرز]] سرزمین موعود آغاز می‌‌شوند. در این مکان [[حضرت موسی]]{{ع}} [[احکام]] را برای [[قوم بنی اسرائیل]] یادآوری و [[جانشین]] خود را تعیین می‌‌کند. در پایان این کتاب، [[وفات]] حضرت موسی و [[عزاداری]] بنی اسرائیل برای او گزارش شده است<ref>کتاب مقدس تثنیه، مقدمه؛ المدخل الی العهد القدیم، ص۱۷۶۱۷۳.</ref>. | تثنیه به معنای تکرار است؛ زیرا احکام و دستورات کتاب‌های دیگر دوباره در این کتاب بازگو شده‌اند. گزارش‌های این کتاب از پایان دوره سرگردانی بنی اسرائیل و رسیدن آنان به کنار رود [[اردن]] و [[مرز]] سرزمین موعود آغاز می‌‌شوند. در این مکان [[حضرت موسی]]{{ع}} [[احکام]] را برای [[قوم بنی اسرائیل]] یادآوری و [[جانشین]] خود را تعیین می‌‌کند. در پایان این کتاب، [[وفات]] حضرت موسی و [[عزاداری]] بنی اسرائیل برای او گزارش شده است<ref>کتاب مقدس تثنیه، مقدمه؛ المدخل الی العهد القدیم، ص۱۷۶۱۷۳.</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 122-124</ref> | ||
==[[تاریخ]] [[نگارش]] [[تورات]] (اسفار پنج گانه)== | ==[[تاریخ]] [[نگارش]] [[تورات]] (اسفار پنج گانه)== | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
بر اساس گزارش تلمود و [[اعتقاد]] [[دانشمندان]] سنتی [[یهود]]، حضرت موسی{{ع}} [[تورات]] را در [[کوه سینا]] دریافت کرد و به نگارش درآورد و آن را پس از خود به [[یوشع]]{{ع}} سپرد و یوشع آن را به [[پیران]] دانشمند و پیران به [[انبیا]] و ایشان به اعضای انجمن کبیر سپردند.<ref>ر.ک: المدخل الی العهد القدیم، ص۴۱، ۸۴ - ۸۵؛ گنجینه ای از تلمود، ص۱۴۴؛ Encyclopaedia Judaica، V.۱۵، ۱۲۳.</ref> در [[اثبات]] این دیدگاه به گزارش‌های خود [[کتاب مقدس]] استناد شده است.<ref>ر.ک: المدخل الی العهد القدیم، ص۴۱ ـ ۴۲؛ قاموس الکتاب المقدس، ص۳۴۸.</ref> برخی از این دسته صاحب‌نظران، پذیرفته‌اند که همه بخش‌های اسفار پنج گانه، نوشته خود حضرت موسی{{ع}} نیست؛ اما بر این باورند که اصل و اساس تورات نوشته‌های اوست و اگر دیگران چیزی بر آن افزوده و بخشی یا همه آن را بازنویسی کرده‌اند، همه با [[هدایت الهی]] و [[روح القدس]] بوده است؛<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۴۲ - ۴۳.</ref> همچنین صاحبان این دیدگاه پذیرفته‌اند که [[تورات موسی]]{{ع}} به وسیله نَبُوخَذ نُصَّر (بُخْتُ نُصَّر) و در [[زمان]] محاصره [[اورشلیم]] در [[آتش]] سوخت و عزراء [[کاهن]] با [[هدایت]] روح القدس دوباره آن را نگاشت.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۸۵.</ref> [[تورات]] (اسفار پنج گانه) مقدس‌ترین کتاب از مجموعه [[عهد عتیق]] است و [[فرقه]] سامریان که هنوز بقایای آنان در برخی روستاهای [[فلسطین]] هستند، فقط [[وحیانی]] بودن این بخش را می‌‌پذیرند.<ref>کلام مسیحی، ص۳۱ - ۳۲.</ref> این دیدگاه درباره نویسنده و [[تاریخ]] [[نگارش]] [[تورات]] بعدها با نقد برخی از [[دانشمندان یهود]] روبه رو شد. [[ابراهیم بن عزراء]] برای نخستین بار [[کتابت]] تورات موجود (اسفار پنج گانه) به وسیله [[حضرت موسی]]{{ع}} را با زبان رمز ـ به سبب [[هراس]] از [[اتهام]] بدعتگذاری ـ رد کرد. [[باروخ اسپینوزا]] رمزهای او را باز کرد و از آن استفاده کرد که بر اساس شواهدی گوناگون از خود تورات، نویسنده آن حضرت موسی{{ع}} نیست، بلکه شخص دیگری قرن‌ها پس از وی آن را نوشته است. اسپینوزا شواهد مهم‌تر دیگری از تورات می‌‌آورد که ابن عزراء به آن توجه نکرده است.<ref>کتاب مقدس، ص۵۶ - ۶۲؛ ر. ک: هفت آسمان، ش ۱، ص۱۰۱ - ۱۱۶، «مصنف واقعی اسفار پنج گانه».</ref> او به برخی از حوادث <ref>ر.ک: کتاب مقدس،پیدایش، ۳۶: ۳۱؛ خروج، ۱۶: ۳۵؛ یوشع، ۵: ۱۲.</ref> و نام‌های <ref>قس: کتاب مقدس، پیدایش، ۱۴: ۱۴؛ داوران، ۱۸: ۲۹.</ref> یاد شده در تورات استناد می‌‌کند که بعد از زمان [[موسی]]{{ع}} پدید آمده است. گزارش زمان و مکان [[مرگ]] و [[دفن]] موسی{{ع}}، [[عزاداری]] [[بنی اسرائیل]] برای او و جمله‌هایی مانند «[[پیامبری]] مانند موسی تا به حال در بنی اسرائیل برنخاسته» و «احدی [[قبر]] او را تا امروز ندانسته است»<ref>کتاب مقدس، تثنیه ۳۴: ۱ - ۱۰.</ref> از این قبیل‌اند که نمی‌توانند نوشته خود حضرت موسی{{ع}} باشند. <ref>ر.ک: المدخل الی العهد القدیم، ص۸۵، ۹۶ - ۱۰۳، ۱۱۹ - ۱۲۰؛ هفت آسمان، ش ۱، ص۱۰۱ - ۱۱۶، «مصنف واقعی اسفار پنج گانه».</ref> اسپینوزا نتیجه می‌‌گیرد که تورات موسی{{ع}} غیر از اسفار پنج گانه موجود، بسیار کمتر از آن و کاملاً متفاوت با آن است و نویسنده اسفار مزبور، آن را در جای مناسب، لابه لای نوشته‌های خود گنجانده است. به [[اعتقاد]] اسپینوزا اسفار پنج گانه پس از دوران [[اسارت]] بابلی و به احتمال [[قوی]] به دست عزراء نوشته شده است.<ref>هفت آسمان، ش ۱، ص۱۰۱ - ۱۱۶، «مصنف واقعی اسفار پنج گانه»</ref> در [[قرن]] نوزدهم و در پی عصر [[روشنگری]] در اروپا، درباره [[کتاب مقدس]] نیز بررسی‌های انتقادی صورت گرفت که امروزه به «نقد [[تاریخی]] کتاب مقدس» معروف‌اند. [[پژوهشگران]] و نقادان کتاب مقدس در این دوره با تجزیه و تحلیل دقیق و نقادانه مجموعه [[تورات]] بر آن شدند که اسفار پنج گانه تورات[[دست]] کم از ۴ منبع اصلی در زمان‌های گوناگون به وجود آمده‌اند. این دیدگاه که به تدریج پذیرش عام یافت، [[نظریه]]«منابع تورات» نامیده شد. منابع یاد شده برای سهولت بیشتر با حروف J (: یَهُوَه ای)،<ref>Jahwist.</ref> E (: اِلوهیمی)<ref>Elohist.</ref> D (: کاهنی)<ref>Deuteronomy.</ref> و P (: تثنیه ای)<ref>Pristly.</ref> نامگذاری شدند که هر یک بیانگر خطوطکلی یا منابع دوره ای خاص است. آمدن [[نام خدا]] در منبع نخست به صورت «یَهُوَه» و در دومی به صورت «الوهیم»، تمرکز منبع سوم بر [[احکام]] [[معبد]] و [[کاهنان]] و منبع بودن چهارمی برای [[سفر]] «تثنیه» سبب این نامگذاری‌هاست.<ref>The Encyclopedia Of Religion، V.۱۴، P. ۵۵۷- ۵۵۸، The | بر اساس گزارش تلمود و [[اعتقاد]] [[دانشمندان]] سنتی [[یهود]]، حضرت موسی{{ع}} [[تورات]] را در [[کوه سینا]] دریافت کرد و به نگارش درآورد و آن را پس از خود به [[یوشع]]{{ع}} سپرد و یوشع آن را به [[پیران]] دانشمند و پیران به [[انبیا]] و ایشان به اعضای انجمن کبیر سپردند.<ref>ر.ک: المدخل الی العهد القدیم، ص۴۱، ۸۴ - ۸۵؛ گنجینه ای از تلمود، ص۱۴۴؛ Encyclopaedia Judaica، V.۱۵، ۱۲۳.</ref> در [[اثبات]] این دیدگاه به گزارش‌های خود [[کتاب مقدس]] استناد شده است.<ref>ر.ک: المدخل الی العهد القدیم، ص۴۱ ـ ۴۲؛ قاموس الکتاب المقدس، ص۳۴۸.</ref> برخی از این دسته صاحب‌نظران، پذیرفته‌اند که همه بخش‌های اسفار پنج گانه، نوشته خود حضرت موسی{{ع}} نیست؛ اما بر این باورند که اصل و اساس تورات نوشته‌های اوست و اگر دیگران چیزی بر آن افزوده و بخشی یا همه آن را بازنویسی کرده‌اند، همه با [[هدایت الهی]] و [[روح القدس]] بوده است؛<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۴۲ - ۴۳.</ref> همچنین صاحبان این دیدگاه پذیرفته‌اند که [[تورات موسی]]{{ع}} به وسیله نَبُوخَذ نُصَّر (بُخْتُ نُصَّر) و در [[زمان]] محاصره [[اورشلیم]] در [[آتش]] سوخت و عزراء [[کاهن]] با [[هدایت]] روح القدس دوباره آن را نگاشت.<ref>المدخل الی العهد القدیم، ص۸۵.</ref> [[تورات]] (اسفار پنج گانه) مقدس‌ترین کتاب از مجموعه [[عهد عتیق]] است و [[فرقه]] سامریان که هنوز بقایای آنان در برخی روستاهای [[فلسطین]] هستند، فقط [[وحیانی]] بودن این بخش را می‌‌پذیرند.<ref>کلام مسیحی، ص۳۱ - ۳۲.</ref> این دیدگاه درباره نویسنده و [[تاریخ]] [[نگارش]] [[تورات]] بعدها با نقد برخی از [[دانشمندان یهود]] روبه رو شد. [[ابراهیم بن عزراء]] برای نخستین بار [[کتابت]] تورات موجود (اسفار پنج گانه) به وسیله [[حضرت موسی]]{{ع}} را با زبان رمز ـ به سبب [[هراس]] از [[اتهام]] بدعتگذاری ـ رد کرد. [[باروخ اسپینوزا]] رمزهای او را باز کرد و از آن استفاده کرد که بر اساس شواهدی گوناگون از خود تورات، نویسنده آن حضرت موسی{{ع}} نیست، بلکه شخص دیگری قرن‌ها پس از وی آن را نوشته است. اسپینوزا شواهد مهم‌تر دیگری از تورات می‌‌آورد که ابن عزراء به آن توجه نکرده است.<ref>کتاب مقدس، ص۵۶ - ۶۲؛ ر. ک: هفت آسمان، ش ۱، ص۱۰۱ - ۱۱۶، «مصنف واقعی اسفار پنج گانه».</ref> او به برخی از حوادث <ref>ر.ک: کتاب مقدس،پیدایش، ۳۶: ۳۱؛ خروج، ۱۶: ۳۵؛ یوشع، ۵: ۱۲.</ref> و نام‌های <ref>قس: کتاب مقدس، پیدایش، ۱۴: ۱۴؛ داوران، ۱۸: ۲۹.</ref> یاد شده در تورات استناد می‌‌کند که بعد از زمان [[موسی]]{{ع}} پدید آمده است. گزارش زمان و مکان [[مرگ]] و [[دفن]] موسی{{ع}}، [[عزاداری]] [[بنی اسرائیل]] برای او و جمله‌هایی مانند «[[پیامبری]] مانند موسی تا به حال در بنی اسرائیل برنخاسته» و «احدی [[قبر]] او را تا امروز ندانسته است»<ref>کتاب مقدس، تثنیه ۳۴: ۱ - ۱۰.</ref> از این قبیل‌اند که نمی‌توانند نوشته خود حضرت موسی{{ع}} باشند. <ref>ر.ک: المدخل الی العهد القدیم، ص۸۵، ۹۶ - ۱۰۳، ۱۱۹ - ۱۲۰؛ هفت آسمان، ش ۱، ص۱۰۱ - ۱۱۶، «مصنف واقعی اسفار پنج گانه».</ref> اسپینوزا نتیجه می‌‌گیرد که تورات موسی{{ع}} غیر از اسفار پنج گانه موجود، بسیار کمتر از آن و کاملاً متفاوت با آن است و نویسنده اسفار مزبور، آن را در جای مناسب، لابه لای نوشته‌های خود گنجانده است. به [[اعتقاد]] اسپینوزا اسفار پنج گانه پس از دوران [[اسارت]] بابلی و به احتمال [[قوی]] به دست عزراء نوشته شده است.<ref>هفت آسمان، ش ۱، ص۱۰۱ - ۱۱۶، «مصنف واقعی اسفار پنج گانه»</ref> در [[قرن]] نوزدهم و در پی عصر [[روشنگری]] در اروپا، درباره [[کتاب مقدس]] نیز بررسی‌های انتقادی صورت گرفت که امروزه به «نقد [[تاریخی]] کتاب مقدس» معروف‌اند. [[پژوهشگران]] و نقادان کتاب مقدس در این دوره با تجزیه و تحلیل دقیق و نقادانه مجموعه [[تورات]] بر آن شدند که اسفار پنج گانه تورات[[دست]] کم از ۴ منبع اصلی در زمان‌های گوناگون به وجود آمده‌اند. این دیدگاه که به تدریج پذیرش عام یافت، [[نظریه]]«منابع تورات» نامیده شد. منابع یاد شده برای سهولت بیشتر با حروف J (: یَهُوَه ای)،<ref>Jahwist.</ref> E (: اِلوهیمی)<ref>Elohist.</ref> D (: کاهنی)<ref>Deuteronomy.</ref> و P (: تثنیه ای)<ref>Pristly.</ref> نامگذاری شدند که هر یک بیانگر خطوطکلی یا منابع دوره ای خاص است. آمدن [[نام خدا]] در منبع نخست به صورت «یَهُوَه» و در دومی به صورت «الوهیم»، تمرکز منبع سوم بر [[احکام]] [[معبد]] و [[کاهنان]] و منبع بودن چهارمی برای [[سفر]] «تثنیه» سبب این نامگذاری‌هاست.<ref>The Encyclopedia Of Religion، V.۱۴، P. ۵۵۷- ۵۵۸، The | ||
New Encyclopedia Britanica، V۱۴، P. ۹۲۲، کتاب مقدس، ص۶۲ - ۶۴؛ المدخل الی العهد القدیم، ص۸۵ - ۸۸؛ کلام مسیحی، ص۳۲ - ۳۳.</ref> منابع مزبور، [[زبان]]، اندیشه‌های [[دینی]] و [[تاریخ]] پیدایش متفاوتی دارند؛ منبع یهوه ای با قدمتی بیشتر، در [[زمان]] [[حضرت داود]]{{ع}} و [[سلیمان]]{{ع}}، منبع الوهیمی پس از [[حضرت سلیمان]]{{ع}} و تجزیه [[کشور]] [[یهود]] به شمال و جنوب، در بخش شمالی، منبع تثنیه ای در «یوشیا» و منبع کاهنی در دوره [[اسارت]] بابلی نوشته شده است. بر اساس این دیدگاه، [[تورات]] موجود (اسفار پنج گانه) پس از دوره اسارت بابلی و از ترکیب منابع یاد شده پدید آمده است.<ref>المدخل الی الکتاب المقدس، ج ۲، ص۱۶ - ۳۹؛ دین یهود در جهان مذهبی، ج ۲، ص۶۰۴.</ref> البته این نظریه با انتقاداتی نیز روبه روست.<ref>ر.ک: المدخل الی العهد القدیم، ص۸۸ - ۸۹.</ref> امروزه بیشتر [[دانشمندان]] سنتی یهود و [[مسیحی]] پذیرفته‌اند که اسفار پنج گانه نمی‌تواند نوشته [[حضرت موسی]]{{ع}} باشد؛ [[توماس میشل]] از [[فرقه]] سنّتگرای «ژزونیت» مسیحی [[معتقد]] است که تورات، ۵ سده پیش از میلاد، به وسیله شخصی ناشناس و با [[الهام الهی]] نوشته شده است.<ref>کتاب مقدس، ص۶۵۶۴؛ کلام مسیحی، ص۳۲.</ref> البته دلیلی بر الهامی بودن آن اقامه نمی‌شود. | New Encyclopedia Britanica، V۱۴، P. ۹۲۲، کتاب مقدس، ص۶۲ - ۶۴؛ المدخل الی العهد القدیم، ص۸۵ - ۸۸؛ کلام مسیحی، ص۳۲ - ۳۳.</ref> منابع مزبور، [[زبان]]، اندیشه‌های [[دینی]] و [[تاریخ]] پیدایش متفاوتی دارند؛ منبع یهوه ای با قدمتی بیشتر، در [[زمان]] [[حضرت داود]]{{ع}} و [[سلیمان]]{{ع}}، منبع الوهیمی پس از [[حضرت سلیمان]]{{ع}} و تجزیه [[کشور]] [[یهود]] به شمال و جنوب، در بخش شمالی، منبع تثنیه ای در «یوشیا» و منبع کاهنی در دوره [[اسارت]] بابلی نوشته شده است. بر اساس این دیدگاه، [[تورات]] موجود (اسفار پنج گانه) پس از دوره اسارت بابلی و از ترکیب منابع یاد شده پدید آمده است.<ref>المدخل الی الکتاب المقدس، ج ۲، ص۱۶ - ۳۹؛ دین یهود در جهان مذهبی، ج ۲، ص۶۰۴.</ref> البته این نظریه با انتقاداتی نیز روبه روست.<ref>ر.ک: المدخل الی العهد القدیم، ص۸۸ - ۸۹.</ref> امروزه بیشتر [[دانشمندان]] سنتی یهود و [[مسیحی]] پذیرفته‌اند که اسفار پنج گانه نمی‌تواند نوشته [[حضرت موسی]]{{ع}} باشد؛ [[توماس میشل]] از [[فرقه]] سنّتگرای «ژزونیت» مسیحی [[معتقد]] است که تورات، ۵ سده پیش از میلاد، به وسیله شخصی ناشناس و با [[الهام الهی]] نوشته شده است.<ref>کتاب مقدس، ص۶۵۶۴؛ کلام مسیحی، ص۳۲.</ref> البته دلیلی بر الهامی بودن آن اقامه نمی‌شود.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 124-126</ref> | ||
==[[تورات]] از دیدگاه [[قرآن]]== | ==[[تورات]] از دیدگاه [[قرآن]]== | ||
نام، [[تاریخ]]، ویژگی‌ها و آموزه‌های تورات بازتاب گسترده ای در قرآن یافته‌اند. [[قرآن کریم]] افزون بر واژه تورات، با تعابیر و عناوین دیگری مانند [[کتاب موسی]]{{ع}}، [[الواح]]، [[صحف موسی]]{{ع}} و جز آن نیز به [[کتاب آسمانی]] [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[آموزه‌های وحیانی]] نازل شده بر وی اشاره کرده است. نسبت این عناوین با تورات، مورد توجه و اهتمام [[مفسران]] قرار گرفته است؛ همچنین تنوع تعابیر قرآن در این باره و چرایی آن می‌‌تواند [[پرسش]] برانگیز و جالب توجه باشد. | نام، [[تاریخ]]، ویژگی‌ها و آموزه‌های تورات بازتاب گسترده ای در قرآن یافته‌اند. [[قرآن کریم]] افزون بر واژه تورات، با تعابیر و عناوین دیگری مانند [[کتاب موسی]]{{ع}}، [[الواح]]، [[صحف موسی]]{{ع}} و جز آن نیز به [[کتاب آسمانی]] [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[آموزه‌های وحیانی]] نازل شده بر وی اشاره کرده است. نسبت این عناوین با تورات، مورد توجه و اهتمام [[مفسران]] قرار گرفته است؛ همچنین تنوع تعابیر قرآن در این باره و چرایی آن می‌‌تواند [[پرسش]] برانگیز و جالب توجه باشد.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 126.</ref> | ||
==بسامد و طبقه‌بندی [[آیات]]== | ==بسامد و طبقه‌بندی [[آیات]]== | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
از مجموع عناوین و تعابیر به کار رفته درباره [[آموزه‌های وحیانی]] نازل شده بر [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[کتاب مقدس یهودیان]] می‌‌توان نتیجه گرفت که [[الواح]] در همان ماه‌های نخستِ بعد از خروج [[بنی اسرائیل]] از [[مصر]] نازل شد، در حالی که [[نزول آیات]] آغازین [[وحی]] بر حضرت موسی{{ع}} با آغاز [[رسالت]] وی، هنگام بازگشت از [[مدین]]، همزمان بود. <ref>برای نمونه ر. ک: طه / ۲۰، ۱۳ ـ ۲۴.</ref> در [[زمان]] حضور آن حضرت در مصر و رویارویی‌هایی که با [[فرعونیان]] داشت، همچنین پس از خروج از مصر، به ویژه در دوران [[سرگردانی]] ۴۰ ساله بنی اسرائیل در بیابان‌های اطراف [[سرزمین مقدس]] مجموعه وسیعی از [[آیات الهی]] بر حضرت موسی{{ع}} نازل گردید <ref>برای نمونه: ر. ک: بقره / ۲، ۶۷ ـ ۷۳؛ [[مائده]] / ۵، ۲۱ ـ ۲۶؛ [[اعراف]] / ۷، ۱۱۷، ۱۶۰؛ [[یونس]] / ۱۰، ۸۷ ـ ۸۹؛ طه / ۲۰، ۷۷، ۸۳ ـ ۸۵؛ [[شعرا]] / ۲۶، ۱۰ ـ ۱۵، ۶۳.</ref>، بر این اساس می‌‌توان گفت که الواح همان ۱۰ [[فرمان]] است که تنها بخشی از [[تورات]] و اصلی‌ترین و کلی‌ترین آموزه‌های آن را دربردارد و تورات به مجموع [[آیات]] نازل شده بر آن حضرت از [[آغاز بعثت]] تا پایان [[عمر]] وی گفته می‌‌شود. به احتمال زیاد همه آیات نازل شده، در زمان خود حضرت موسی{{ع}} به نوعی مکتوب شده‌اند که [[صحف موسی]] می‌‌تواند اشاره به آن باشد. | از مجموع عناوین و تعابیر به کار رفته درباره [[آموزه‌های وحیانی]] نازل شده بر [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[کتاب مقدس یهودیان]] می‌‌توان نتیجه گرفت که [[الواح]] در همان ماه‌های نخستِ بعد از خروج [[بنی اسرائیل]] از [[مصر]] نازل شد، در حالی که [[نزول آیات]] آغازین [[وحی]] بر حضرت موسی{{ع}} با آغاز [[رسالت]] وی، هنگام بازگشت از [[مدین]]، همزمان بود. <ref>برای نمونه ر. ک: طه / ۲۰، ۱۳ ـ ۲۴.</ref> در [[زمان]] حضور آن حضرت در مصر و رویارویی‌هایی که با [[فرعونیان]] داشت، همچنین پس از خروج از مصر، به ویژه در دوران [[سرگردانی]] ۴۰ ساله بنی اسرائیل در بیابان‌های اطراف [[سرزمین مقدس]] مجموعه وسیعی از [[آیات الهی]] بر حضرت موسی{{ع}} نازل گردید <ref>برای نمونه: ر. ک: بقره / ۲، ۶۷ ـ ۷۳؛ [[مائده]] / ۵، ۲۱ ـ ۲۶؛ [[اعراف]] / ۷، ۱۱۷، ۱۶۰؛ [[یونس]] / ۱۰، ۸۷ ـ ۸۹؛ طه / ۲۰، ۷۷، ۸۳ ـ ۸۵؛ [[شعرا]] / ۲۶، ۱۰ ـ ۱۵، ۶۳.</ref>، بر این اساس می‌‌توان گفت که الواح همان ۱۰ [[فرمان]] است که تنها بخشی از [[تورات]] و اصلی‌ترین و کلی‌ترین آموزه‌های آن را دربردارد و تورات به مجموع [[آیات]] نازل شده بر آن حضرت از [[آغاز بعثت]] تا پایان [[عمر]] وی گفته می‌‌شود. به احتمال زیاد همه آیات نازل شده، در زمان خود حضرت موسی{{ع}} به نوعی مکتوب شده‌اند که [[صحف موسی]] می‌‌تواند اشاره به آن باشد. | ||
نکته شایان توجه دیگر اینکه برخلاف آنچه در [[منابع حدیثی]] و [[تفسیری]] آمده و [[شهرت]] دارد، در هیچ یک از [[آیات قرآن کریم]]، کتاب نازل شده بر حضرت موسی{{ع}} با عنوان تورات یاد نشده است؛ با این توضیح که مضامینی مانند {{عربی|"اِنّا اَنزَلنَا التَّورةَ اِلی موسی"}} یا {{عربی|"آتینا موسی التوراة"}} به کار نرفته و آیات نازل شده بر وی اغلب با عنوان «[[الواح]]» و «[[کتاب موسی]]» آمده است. در حالی که [[آیات]] نازل شده بر [[حضرت عیسی]]{{ع}} و [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به صراحت با عنوان [[انجیل]] و [[قرآن]] یاد شده‌اند. {{متن قرآن|وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ}}<ref>«عیسی پسر مریم را و به او انجیل دادیم » سوره حدید، آیه ۲۷.</ref>، بر این اساس می‌‌توان گفت که کتاب نازل شده بر [[حضرت موسی]]{{ع}} نه در [[زمان]] خود آن حضرت بلکه به احتمال بسیار زیاد در دوره‌های بعدی به نام [[تورات]] خوانده شده است. | نکته شایان توجه دیگر اینکه برخلاف آنچه در [[منابع حدیثی]] و [[تفسیری]] آمده و [[شهرت]] دارد، در هیچ یک از [[آیات قرآن کریم]]، کتاب نازل شده بر حضرت موسی{{ع}} با عنوان تورات یاد نشده است؛ با این توضیح که مضامینی مانند {{عربی|"اِنّا اَنزَلنَا التَّورةَ اِلی موسی"}} یا {{عربی|"آتینا موسی التوراة"}} به کار نرفته و آیات نازل شده بر وی اغلب با عنوان «[[الواح]]» و «[[کتاب موسی]]» آمده است. در حالی که [[آیات]] نازل شده بر [[حضرت عیسی]]{{ع}} و [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به صراحت با عنوان [[انجیل]] و [[قرآن]] یاد شده‌اند. {{متن قرآن|وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ}}<ref>«عیسی پسر مریم را و به او انجیل دادیم » سوره حدید، آیه ۲۷.</ref>، بر این اساس می‌‌توان گفت که کتاب نازل شده بر [[حضرت موسی]]{{ع}} نه در [[زمان]] خود آن حضرت بلکه به احتمال بسیار زیاد در دوره‌های بعدی به نام [[تورات]] خوانده شده است.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 126-131</ref> | ||
==[[تاریخ]] تورات== | ==[[تاریخ]] تورات== | ||
| خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
===ویژگی‌های عمومی [[تورات]]=== | ===ویژگی‌های عمومی [[تورات]]=== | ||
[[قرآن کریم]] در وصفی کلی از کتاب حضرت موسی{{ع}}، آن را مایه هدایت، [[بصیرت]] و [[رحمت الهی]] برای مردم می‌‌خواند: {{متن قرآن|ثُمَّ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ تَمَامًا عَلَى الَّذِي أَحْسَنَ وَتَفْصِيلًا لِكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَعَلَّهُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ}}<ref>«سپس به موسی کتاب دادیم تا (نعمت را) بر آنکه نیکی کرده است تمام کنیم و برای روشن داشتن هر چیز و برای رهنمون و بخشایش باشد که آنان به لقای پروردگارشان ایمان آورند» سوره انعام، آیه ۱۵۴.</ref>، {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِ مَا أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ الْأُولَى بَصَائِرَ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ}}<ref>«و بی‌گمان پس از آنکه نسل‌های نخستین را از میان برداشتیم به موسی کتاب دادیم که روشنگری‌ها و رهنمود و بخشایشی برای مردم بود باشد که پند گیرند» سوره قصص، آیه ۴۳.</ref>؛ همچنین جداکننده [[حق]] از [[باطل]]، روشنگر راه و مایه [[تذکر]] و یادآوری برای [[پرهیزگاران]] و [[خردمندان]] و مایه [[یاد خدا]] {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاءً وَذِكْرًا لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«و به راستی به موسی و هارون فرقان و روشنایی و یادکردی برای پرهیزگاران دادیم؛» سوره انبیاء، آیه ۴۸.</ref>، {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ}}<ref>«و ما به راستی به موسی رهنمود دادیم و برای بنی اسرائیل کتاب (آسمانی) را به ارث نهادیم،» سوره غافر، آیه ۵۳.</ref>، {{متن قرآن|هُدًى وَذِكْرَى لِأُولِي الْأَلْبَابِ}}<ref>«که رهنمود و یادکردی برای خردمندان بود» سوره غافر، آیه ۵۴.</ref> و نیز دارای [[نور]] و مایه [[روشنگری]] مردم معرفی شده است: {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ}}<ref>«ما تورات را که در آن رهنمود و روشنایی بود، فرو فرستادیم» سوره مائده، آیه ۴۴.</ref> [[مفسران]] هدایت را به وجود آموزه‌های [[توحیدی]] و [[تنزیه]] [[خداوند]] از داشتن [[همسر]]، فرزند، [[شریک]] و انباز،<ref>جامع البیان، ج ۳، ص۲۲۶؛ التفسیر الکبیر، ج ۱۲، ص۹؛ تفسیر المنار، ج ۶، ص۴۰۱.</ref> [[معارف]] مربوط به [[معاد]]،<ref>التفسیر الکبیر، ج ۱۲، ص۹.</ref> [[تصدیق]] و [[تنزیه انبیا]]، [[بشارت]] [[بعثت پیامبر اکرم]]{{صل}}،<ref> جامع البیان، ج ۳، ص۲۲۶.</ref> احکام الهی و [[ادله]] آن <ref>جامع البیان، ج ۶، ص۳۵۸؛ مجمع البیان، ج ۳، ص۳۱۴.</ref> [[تفسیر]] کرده‌اند. قرآن کریم نیز مایه هدایت خوانده شده است. {{متن قرآن|ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«این (آن) کتاب (است که) هیچ تردیدی در آن نیست، رهنمودی برای پرهیزگاران است» سوره بقره، آیه ۲.</ref> فهمیدن این معنا و توجه به آن می‌‌تواند در [[فهم]] وصف تورات به مایه هدایت بودن بسیار راهگشا باشد، چنان که در تفسیر اشتمال تورات بر نور، آن را اشاره به [[بیان احکام]] [[شرعی]]،<ref>التفسیر الکبیر، ج ۱۲، ص۹.</ref> ادله، مثل‌ها، [[فضایل]] و ارزش‌های رهنمون به سوی حق <ref>تفسیر المنار، ج ۶، ص۴۰۱.</ref> و زدودن تاریکی‌های [[جهل و نادانی]]<ref>جامع البیان، ج ۶، ص۳۵۸ - ۳۵۹.</ref> از سوی [[تورات]] معنا کرده‌اند و مراد از وجود [[موعظه]] در آن را، [[فرمان‌های الهی]] مبنی بر [[پرهیز از گناه]] و انجام [[عبادات]] و [[پند]] و اندرزهای شیوا و رسا گفته‌اند.<ref>مجمع البیان، ج ۳، ص۳۱۱؛ التفسیر الکبیر، ج ۱۲، ص۹.</ref> | [[قرآن کریم]] در وصفی کلی از کتاب حضرت موسی{{ع}}، آن را مایه هدایت، [[بصیرت]] و [[رحمت الهی]] برای مردم می‌‌خواند: {{متن قرآن|ثُمَّ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ تَمَامًا عَلَى الَّذِي أَحْسَنَ وَتَفْصِيلًا لِكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَعَلَّهُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ}}<ref>«سپس به موسی کتاب دادیم تا (نعمت را) بر آنکه نیکی کرده است تمام کنیم و برای روشن داشتن هر چیز و برای رهنمون و بخشایش باشد که آنان به لقای پروردگارشان ایمان آورند» سوره انعام، آیه ۱۵۴.</ref>، {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِ مَا أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ الْأُولَى بَصَائِرَ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ}}<ref>«و بی‌گمان پس از آنکه نسل‌های نخستین را از میان برداشتیم به موسی کتاب دادیم که روشنگری‌ها و رهنمود و بخشایشی برای مردم بود باشد که پند گیرند» سوره قصص، آیه ۴۳.</ref>؛ همچنین جداکننده [[حق]] از [[باطل]]، روشنگر راه و مایه [[تذکر]] و یادآوری برای [[پرهیزگاران]] و [[خردمندان]] و مایه [[یاد خدا]] {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاءً وَذِكْرًا لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«و به راستی به موسی و هارون فرقان و روشنایی و یادکردی برای پرهیزگاران دادیم؛» سوره انبیاء، آیه ۴۸.</ref>، {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ}}<ref>«و ما به راستی به موسی رهنمود دادیم و برای بنی اسرائیل کتاب (آسمانی) را به ارث نهادیم،» سوره غافر، آیه ۵۳.</ref>، {{متن قرآن|هُدًى وَذِكْرَى لِأُولِي الْأَلْبَابِ}}<ref>«که رهنمود و یادکردی برای خردمندان بود» سوره غافر، آیه ۵۴.</ref> و نیز دارای [[نور]] و مایه [[روشنگری]] مردم معرفی شده است: {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ}}<ref>«ما تورات را که در آن رهنمود و روشنایی بود، فرو فرستادیم» سوره مائده، آیه ۴۴.</ref> [[مفسران]] هدایت را به وجود آموزه‌های [[توحیدی]] و [[تنزیه]] [[خداوند]] از داشتن [[همسر]]، فرزند، [[شریک]] و انباز،<ref>جامع البیان، ج ۳، ص۲۲۶؛ التفسیر الکبیر، ج ۱۲، ص۹؛ تفسیر المنار، ج ۶، ص۴۰۱.</ref> [[معارف]] مربوط به [[معاد]]،<ref>التفسیر الکبیر، ج ۱۲، ص۹.</ref> [[تصدیق]] و [[تنزیه انبیا]]، [[بشارت]] [[بعثت پیامبر اکرم]]{{صل}}،<ref> جامع البیان، ج ۳، ص۲۲۶.</ref> احکام الهی و [[ادله]] آن <ref>جامع البیان، ج ۶، ص۳۵۸؛ مجمع البیان، ج ۳، ص۳۱۴.</ref> [[تفسیر]] کرده‌اند. قرآن کریم نیز مایه هدایت خوانده شده است. {{متن قرآن|ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«این (آن) کتاب (است که) هیچ تردیدی در آن نیست، رهنمودی برای پرهیزگاران است» سوره بقره، آیه ۲.</ref> فهمیدن این معنا و توجه به آن می‌‌تواند در [[فهم]] وصف تورات به مایه هدایت بودن بسیار راهگشا باشد، چنان که در تفسیر اشتمال تورات بر نور، آن را اشاره به [[بیان احکام]] [[شرعی]]،<ref>التفسیر الکبیر، ج ۱۲، ص۹.</ref> ادله، مثل‌ها، [[فضایل]] و ارزش‌های رهنمون به سوی حق <ref>تفسیر المنار، ج ۶، ص۴۰۱.</ref> و زدودن تاریکی‌های [[جهل و نادانی]]<ref>جامع البیان، ج ۶، ص۳۵۸ - ۳۵۹.</ref> از سوی [[تورات]] معنا کرده‌اند و مراد از وجود [[موعظه]] در آن را، [[فرمان‌های الهی]] مبنی بر [[پرهیز از گناه]] و انجام [[عبادات]] و [[پند]] و اندرزهای شیوا و رسا گفته‌اند.<ref>مجمع البیان، ج ۳، ص۳۱۱؛ التفسیر الکبیر، ج ۱۲، ص۹.</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 131-135</ref> | ||
==آموزه‌های تورات== | ==آموزه‌های تورات== | ||
| خط ۱۲۹: | خط ۱۲۹: | ||
===[[اخلاق]]=== | ===[[اخلاق]]=== | ||
[[صحف موسی]]{{ع}} [[تزکیه نفس]] را مایه [[فلاح]] و [[رستگاری]] خوانده است. {{متن قرآن|قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى}}<ref>«بی‌گمان آنکه پاکیزه زیست رستگار شد،» سوره اعلی، آیه ۱۴.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى}}<ref>«این (حقیقت) بی‌گمان در صحیفه‌های (آسمانی) پیشین (نیز آمده) است» سوره اعلی، آیه ۱۸.</ref>، {{متن قرآن|صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى}}<ref>«صحیفه‌های ابراهیم و موسی» سوره اعلی، آیه ۱۹.</ref> [[الواح موسی]]{{ع}} آموزه‌های پندآمیز فراگیری را که اغلب در حوزه [[اخلاق]] جای دارند دربرداشته است: {{متن قرآن|وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الْأَلْوَاحِ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْعِظَةً}}<ref>«و برای او در «الواح» (تورات) در هر زمینه پندی و برای هر چیز تفصیلی نوشتیم» سوره اعراف، آیه ۱۴۵.</ref> این نوع آموزه‌ها زمینه‌ساز تزکیه نفس هستند. انجام دادن [[کار نیک]] یکی از [[آموزه‌های اخلاقی]] [[تورات]] است. [[قرآن کریم]] بنی اسرائیل را [[سرزنش]] می‌‌کند که چرا به رغم خواندن تورات فقط [[مردم]] را به [[نیکی]] [[فرمان]] داده، ولی خود را از یاد می‌‌برند: {{متن قرآن|أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَأَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ}}<ref>«آیا مردم را به نیکی فرا می‌خوانید و خود را از یاد می‌برید با آنکه کتاب (خداوند) را می‌خوانید؟ آیا خرد نمی‌ورزید؟» سوره بقره، آیه ۴۴.</ref> | [[صحف موسی]]{{ع}} [[تزکیه نفس]] را مایه [[فلاح]] و [[رستگاری]] خوانده است. {{متن قرآن|قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى}}<ref>«بی‌گمان آنکه پاکیزه زیست رستگار شد،» سوره اعلی، آیه ۱۴.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى}}<ref>«این (حقیقت) بی‌گمان در صحیفه‌های (آسمانی) پیشین (نیز آمده) است» سوره اعلی، آیه ۱۸.</ref>، {{متن قرآن|صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى}}<ref>«صحیفه‌های ابراهیم و موسی» سوره اعلی، آیه ۱۹.</ref> [[الواح موسی]]{{ع}} آموزه‌های پندآمیز فراگیری را که اغلب در حوزه [[اخلاق]] جای دارند دربرداشته است: {{متن قرآن|وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الْأَلْوَاحِ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْعِظَةً}}<ref>«و برای او در «الواح» (تورات) در هر زمینه پندی و برای هر چیز تفصیلی نوشتیم» سوره اعراف، آیه ۱۴۵.</ref> این نوع آموزه‌ها زمینه‌ساز تزکیه نفس هستند. انجام دادن [[کار نیک]] یکی از [[آموزه‌های اخلاقی]] [[تورات]] است. [[قرآن کریم]] بنی اسرائیل را [[سرزنش]] می‌‌کند که چرا به رغم خواندن تورات فقط [[مردم]] را به [[نیکی]] [[فرمان]] داده، ولی خود را از یاد می‌‌برند: {{متن قرآن|أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَأَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ}}<ref>«آیا مردم را به نیکی فرا می‌خوانید و خود را از یاد می‌برید با آنکه کتاب (خداوند) را می‌خوانید؟ آیا خرد نمی‌ورزید؟» سوره بقره، آیه ۴۴.</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 135-142</ref> | ||
==تورات و [[یهود]]== | ==تورات و [[یهود]]== | ||
| خط ۱۵۷: | خط ۱۵۷: | ||
#آیاتی که بخش‌های مهمی از [[تاریخ]] [[زندگی]] و [[معجزات]] پیامبرانی چون ابراهیم، اسماعیل و [[عیسی]]{{عم}} و نیز رخدادهای مهم [[دینی]] ـ تاریخی [[یهودیت]] را گزارش میکنند و این به سبب اهمیت بسیار فراوان آنها در تاریخ [[ادیان الهی]] و [[تکوین]] و تصحیح [[باورها]] و ارزش‌های [[توحیدی]] است {{متن قرآن|وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ}}<ref>«و هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایه‌های خانه (کعبه) را فرا می‌بردند (گفتند): پروردگارا! از ما بپذیر، بی‌گمان تویی که شنوای دانایی» سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref>، {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِي الْمَوْتَى قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِنْ قَالَ بَلَى وَلَكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبِي قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَى كُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًا وَاعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که ابراهیم گفت: پروردگارا! به من بنمای چگونه مردگان را زنده می‌سازی؟ فرمود: آیا ایمان نداری؟ گفت: چرا امّا تا دلم آرام یابد؛ فرمود: چهار پرنده برگزین و نزد خود پاره پاره گردان سپس هر پاره‌ای از آنها را بر کوهی نه! آنگاه آنان را فرا خوان تا شتابان نزد تو آیند و بدان که خداوند پیروزمندی فرزانه است» سوره بقره، آیه ۲۶۰.</ref>، بر همین اساس تورات و انجیل نازل شده نمی‌توانستند به آنها بی‌توجه باشند؛ ولی این گزارش‌ها در کتاب مقدس کنونی نیامده‌اند، در حالی که در بسیاری از موارد، جزئی‌ترین مسائل مربوط به حوادث و شخصیت‌های دینی و سخنان آنها را گزارش کرده‌اند. موارد یاد شده را می‌‌توان به احتمال، از آموزه‌هایی دانست که در یکی از مقاطع تاریخی از تورات حذف شده‌اند. | #آیاتی که بخش‌های مهمی از [[تاریخ]] [[زندگی]] و [[معجزات]] پیامبرانی چون ابراهیم، اسماعیل و [[عیسی]]{{عم}} و نیز رخدادهای مهم [[دینی]] ـ تاریخی [[یهودیت]] را گزارش میکنند و این به سبب اهمیت بسیار فراوان آنها در تاریخ [[ادیان الهی]] و [[تکوین]] و تصحیح [[باورها]] و ارزش‌های [[توحیدی]] است {{متن قرآن|وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ}}<ref>«و هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایه‌های خانه (کعبه) را فرا می‌بردند (گفتند): پروردگارا! از ما بپذیر، بی‌گمان تویی که شنوای دانایی» سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref>، {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِي الْمَوْتَى قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِنْ قَالَ بَلَى وَلَكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبِي قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَى كُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًا وَاعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که ابراهیم گفت: پروردگارا! به من بنمای چگونه مردگان را زنده می‌سازی؟ فرمود: آیا ایمان نداری؟ گفت: چرا امّا تا دلم آرام یابد؛ فرمود: چهار پرنده برگزین و نزد خود پاره پاره گردان سپس هر پاره‌ای از آنها را بر کوهی نه! آنگاه آنان را فرا خوان تا شتابان نزد تو آیند و بدان که خداوند پیروزمندی فرزانه است» سوره بقره، آیه ۲۶۰.</ref>، بر همین اساس تورات و انجیل نازل شده نمی‌توانستند به آنها بی‌توجه باشند؛ ولی این گزارش‌ها در کتاب مقدس کنونی نیامده‌اند، در حالی که در بسیاری از موارد، جزئی‌ترین مسائل مربوط به حوادث و شخصیت‌های دینی و سخنان آنها را گزارش کرده‌اند. موارد یاد شده را می‌‌توان به احتمال، از آموزه‌هایی دانست که در یکی از مقاطع تاریخی از تورات حذف شده‌اند. | ||
[[قرآن کریم]]، [[دنیاطلبی]] و جلب [[منافع مادی]] و [[قساوت قلب]] را عامل [[تحریف تورات]] خوانده{{متن قرآن|فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَذَا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ}}<ref>«بنابراین، وای بر کسانی که (یک) نوشته را با دست‌های خود می‌نویسند آنگاه می‌گویند که این از سوی خداوند است تا با آن بهایی کم به دست آورند؛ و وای بر آنان از آنچه دست‌هایشان نگاشت و وای بر آنان از آنچه به دست می‌آورند» سوره بقره، آیه ۷۹.</ref>، {{متن قرآن|وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا وَقَالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ وَآتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَآمَنْتُمْ بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَلَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ فَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ}}<ref>«و به راستی خداوند از بنی اسرائیل پیمان گرفت و از ایشان دوازده سرپرست را برانگیختیم و خداوند فرمود: من با شمایم؛ اگر نماز را بر پا داشتید و زکات پرداختید و به پیامبران من ایمان آوردید و آنان را یاری کردید و به خداوند وامی نکو پرداختید من از گناهان شما چشم می‌پوشم و شما را به بوستان‌هایی در می‌آورم که از بن آنها جویبارها روان است، پس از آن، هر یک از شما کفر ورزد بی‌گمان راه میانه را گم کرده است» سوره مائده، آیه ۱۲.</ref>، {{متن قرآن|فَبِمَا نَقْضِهِمْ مِيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَى خَائِنَةٍ مِنْهُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«پس، برای پیمان‌شکنی لعنتشان کردیم و دل‌هاشان را سخت گردانیدیم زیرا عبارات (کتاب آسمانی) را از جای خویش پس و پیش می‌کردند و بخشی از آنچه را بدیشان یادآور شده بودند از یاد بردند و تو پیوسته از خیانت آنان- جز شمار اندکی از ایشان- آگاهی می‌یابی؛ آنان را ببخشای و درگذر! بی‌گمان خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد» سوره مائده، آیه ۱۳.</ref> و ضمن [[تهدید]] تحریف کنندگان، از [[عذاب الهی]] آنان در [[آخرت]]، [[خواری]] در [[دنیا]]، [[محرومیت]] از [[الطاف]] و [[مواهب الهی]]، [[پاک]] نشدن دل‌هایشان از [[کفر]] و [[نفاق]] و سخن نگفتن [[خداوند]] با آنها به عنوان پیامدهای [[تحریف]] یاد کرده است.{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَمِنَ الَّذِينَ هَادُوا سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَذَا فَخُذُوهُ وَإِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا أُولَئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از جایگاه آنها پس و پیش میکنند؛ (به همدیگر) می‌گویند اگر به شما این (حکمی که ما می‌خواهیم از سوی پیامبر) داده شد بپذیرید و اگر داده نشد، (از او) دوری گزینید- و از تو در برابر خداوند، برای کسی که عذاب وی را بخواهد، هیچ‌گاه کاری ساخته نیست- آنان کسانی هستند که خداوند نخواسته است دل‌هایشان را پاکیزه گرداند؛ در این جهان، خواری و در جهان واپسین عذابی سترگ دارند» سوره مائده، آیه ۴۱.</ref>، {{متن قرآن|فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَذَا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ}}<ref>«بنابراین، وای بر کسانی که (یک) نوشته را با دست‌های خود می‌نویسند آنگاه می‌گویند که این از سوی خداوند است تا با آن بهایی کم به دست آورند؛ و وای بر آنان از آنچه دست‌هایشان نگاشت و وای بر آنان از آنچه به دست می‌آورند» سوره بقره، آیه ۷۹.</ref> | [[قرآن کریم]]، [[دنیاطلبی]] و جلب [[منافع مادی]] و [[قساوت قلب]] را عامل [[تحریف تورات]] خوانده{{متن قرآن|فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَذَا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ}}<ref>«بنابراین، وای بر کسانی که (یک) نوشته را با دست‌های خود می‌نویسند آنگاه می‌گویند که این از سوی خداوند است تا با آن بهایی کم به دست آورند؛ و وای بر آنان از آنچه دست‌هایشان نگاشت و وای بر آنان از آنچه به دست می‌آورند» سوره بقره، آیه ۷۹.</ref>، {{متن قرآن|وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا وَقَالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ وَآتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَآمَنْتُمْ بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَلَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ فَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ}}<ref>«و به راستی خداوند از بنی اسرائیل پیمان گرفت و از ایشان دوازده سرپرست را برانگیختیم و خداوند فرمود: من با شمایم؛ اگر نماز را بر پا داشتید و زکات پرداختید و به پیامبران من ایمان آوردید و آنان را یاری کردید و به خداوند وامی نکو پرداختید من از گناهان شما چشم می‌پوشم و شما را به بوستان‌هایی در می‌آورم که از بن آنها جویبارها روان است، پس از آن، هر یک از شما کفر ورزد بی‌گمان راه میانه را گم کرده است» سوره مائده، آیه ۱۲.</ref>، {{متن قرآن|فَبِمَا نَقْضِهِمْ مِيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَى خَائِنَةٍ مِنْهُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«پس، برای پیمان‌شکنی لعنتشان کردیم و دل‌هاشان را سخت گردانیدیم زیرا عبارات (کتاب آسمانی) را از جای خویش پس و پیش می‌کردند و بخشی از آنچه را بدیشان یادآور شده بودند از یاد بردند و تو پیوسته از خیانت آنان- جز شمار اندکی از ایشان- آگاهی می‌یابی؛ آنان را ببخشای و درگذر! بی‌گمان خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد» سوره مائده، آیه ۱۳.</ref> و ضمن [[تهدید]] تحریف کنندگان، از [[عذاب الهی]] آنان در [[آخرت]]، [[خواری]] در [[دنیا]]، [[محرومیت]] از [[الطاف]] و [[مواهب الهی]]، [[پاک]] نشدن دل‌هایشان از [[کفر]] و [[نفاق]] و سخن نگفتن [[خداوند]] با آنها به عنوان پیامدهای [[تحریف]] یاد کرده است.{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَمِنَ الَّذِينَ هَادُوا سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَذَا فَخُذُوهُ وَإِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا أُولَئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از جایگاه آنها پس و پیش میکنند؛ (به همدیگر) می‌گویند اگر به شما این (حکمی که ما می‌خواهیم از سوی پیامبر) داده شد بپذیرید و اگر داده نشد، (از او) دوری گزینید- و از تو در برابر خداوند، برای کسی که عذاب وی را بخواهد، هیچ‌گاه کاری ساخته نیست- آنان کسانی هستند که خداوند نخواسته است دل‌هایشان را پاکیزه گرداند؛ در این جهان، خواری و در جهان واپسین عذابی سترگ دارند» سوره مائده، آیه ۴۱.</ref>، {{متن قرآن|فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَذَا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ}}<ref>«بنابراین، وای بر کسانی که (یک) نوشته را با دست‌های خود می‌نویسند آنگاه می‌گویند که این از سوی خداوند است تا با آن بهایی کم به دست آورند؛ و وای بر آنان از آنچه دست‌هایشان نگاشت و وای بر آنان از آنچه به دست می‌آورند» سوره بقره، آیه ۷۹.</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 142-147</ref> | ||
==[[تورات]] و [[مسیحیت]]== | ==[[تورات]] و [[مسیحیت]]== | ||
[[قرآن کریم]] با معرّفی «[[ارسال رسل]] و [[انزال کتب]]» به عنوان یک حرکت [[توحیدی]] واحد {{متن قرآن|إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِيسَى وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا}}<ref>«ما به تو همان‌گونه وحی فرستادیم که به نوح و پیامبران پس از وی، و به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی فرستادیم و به داود زبور دادیم» سوره نساء، آیه ۱۶۳.</ref>، نگرش قوم‌گرایانه و انحصارطلبانه به [[تاریخ انبیا]] و [[ادیان]] تحریف ناشده آسمانی گذشته را رد می‌‌کند. {{متن قرآن|أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ كَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَى قُلْ أَأَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهَادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ}}<ref>«یا می‌گویید که ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط، یهودی یا مسیحی بودند؛ بگو: شما داناترید یا خداوند؟ و کیست ستمکارتر از کسی که گواهی‌یی را که از خداوند نزد اوست پنهان می‌دارد؟ و خداوند از آنچه انجام می‌دهید غافل نیست» سوره بقره، آیه ۱۴۰.</ref> بر همین اساس است که [[بعثت]] [[حضرت مسیح]]{{ع}} را ادامه [[رسالت]] [[حضرت موسی]]{{ع}} {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَقَفَّيْنَا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ أَفَكُلَّمَا جَاءَكُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَى أَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقًا كَذَّبْتُمْ وَفَرِيقًا تَقْتُلُونَ}}<ref>«و بی‌گمان به موسی کتاب بخشیدیم و پس از وی پیامبران (دیگر) را در پی آوردیم و به عیسی پسر مریم برهان‌ها (ی روشن) دادیم و او را با روح القدس نیرومند کردیم؛ پس چرا هرگاه پیامبری، پیامی نادلخواه شما نزدتان آورد سرکشی ورزیدید، گروهی را دروغگو شمردید و گروهی را می‌کشتید؟» سوره بقره، آیه ۸۷.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتَابِ اللَّهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ}}<ref>«ما تورات را که در آن رهنمود و روشنایی بود، فرو فرستادیم؛ پیامبران که تسلیم (خداوند) بودند و (نیز) دانشوران ربّانی و دانشمندان (تورات‌شناس) بنابر آنچه از کتاب خداوند به آنان سپرده شده بود و بر آن گواه بودند برای یهودیان داوری می‌کردند؛ پس، از مردم نهراسید و از من بهراسید و آیات مرا ارزان مفروشید؛ و آن کسان که بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری نکنند کافرند» سوره مائده، آیه ۴۴.</ref> و در نتیجه [[حضرت عیسی]]{{ع}} و [[انجیل]] را [[تصدیق]] کننده تورات می‌‌خواند: {{متن قرآن|وَقَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«و از پی آنان عیسی بن مریم را فرستادیم در حالی که تورات پیش از خود را راست می‌شمرد و به او انجیل دادیم که در آن رهنمود و روشنایی بود و تورات پیش از خود را راست می‌شمرد و رهنمود و پند برای پرهیزگاران بود» سوره مائده، آیه ۴۶.</ref> تکرار تصدیق و نسبت دادن آن به انجیل در کاربرد دوم، نشان می‌‌دهد که [[گواهی]] بر [[حقانیت]] [[تورات]] و [[نزول]] [[الهی]] آن افزون بر سخنان حضرت مسیح{{ع}}، در [[آیات]] انجیل نیز آمده است. البته روشن است که مراد، [[تورات اصلی]] و نازل شده بر [[موسی]]{{ع}} است که [[خداوند]] آن را عاری از [[تحریفات]] پدید آمده، به [[عیسی]]{{ع}} [[تعلیم]] داد: {{متن قرآن|وَيُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ}}<ref>«و به او کتاب و حکمت و تورات و انجیل می‌آموزد» سوره آل عمران، آیه ۴۸.</ref>،{{متن قرآن|إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنْكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ}}<ref>«یاد کن که خداوند فرمود: ای عیسی پسر مریم! نعمت مرا بر خود و بر مادرت به یاد آور هنگامی که تو را با روح القدس پشتیبانی کردم که در گهواره و در میانسالی با مردم سخن می‌گفتی و هنگامی که به تو کتاب و حکمت و تورات و انجیل آموختم و هنگامی که با اذن من از گل، همگون پرنده می‌ساختی و در آن می‌دمیدی و به اذن من پرنده میشد و نابینای مادرزاد و پیس را با اذن من شفا می‌دادی و هنگامی که با اذن من مرده را (از گور) برمی‌خیزاندی و هنگامی که بنی اسرائیل را از (آزار) تو باز داشتم آنگاه که برای آنان برهان‌ها (ی روشن) آوردی و کافران از ایشان گفتند: این (کارها) جز جادویی آشکار نیست» سوره مائده، آیه ۱۱۰.</ref>، بنابراین تصدیق یاد شده، هرگز به معنای [[تأیید]] کامل تورات موجود در عصر عیسی{{ع}} و پیراسته بودن آن از تحریف نیست.<ref>المیزان، ج ۳، ص۲۰۱.</ref> تصدیق تورات از سوی حضرت مسیح{{ع}} در [[اناجیل چهارگانه]] موجود نیز به چشم می‌‌خورد.<ref>کتاب مقدس، متی ۵: ۱۷ - ۱۸.</ref> شماری از [[مفسران]] <ref>جامع البیان، ج ۳، ص۳۸۳ - ۳۸۴؛ البحر المحیط، ج ۲، ص۴۸۶؛ روح المعانی، ج ۳، ص۲۷۳.</ref> با استناد به دو [[آیه]] یاد شده و همانند آنها بر این باورند که انجیل نازل شده بر [[مسیح]]{{ع}} به [[امضا]] و تکمیل [[احکام]] تورات تحریف ناشده پرداخته و [[آیین]] آن حضرت جز در پاره ای [[احکام]]، [[ناسخ]] [[شریعت موسی]]{{ع}} نبوده است. در [[انجیل]] [[متّی]] و از زبان [[عیسی]]{{ع}} نیز به این مطلب تصریح شده است،<ref>کتاب مقدس، متی ۵: ۱۷ - ۱۸.</ref> بر همین اساس [[مسیحیان]]، [[تورات]] (اسفار پنج گانه) و دیگر کتاب‌های [[عهد عتیق]] را نیز بخشی از [[کتاب مقدس]] خود می‌‌دانند.<ref>آشنائی با ادیان بزرگ، ص۱۵۸؛ کلام مسیحی، ص۳۲؛ مسیحیت، ص۶۳.</ref> تصریح [[قرآن]] به [[تعلیم]] [[تورات]] به عیسی{{ع}} از سوی [[خدا]] و تأکید بر آن به عنوان نعمتی بر وی، می‌‌تواند [[مؤیّد]] دیدگاه یاد شده باشد. همچنین برخی [[آیات]] نشان می‌‌دهد [[حکم]] گوشت و برخی دیگر از اجزای شماری از حیوانات که بر اساس تورات بر [[قوم یهود]] [[حرام]] شده بود، به وسیله انجیل، [[نسخ]] شده است: {{متن قرآن|وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَلِأُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَجِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ}}<ref>«و تورات پیش از خود را راست می‌شمارم، و (آمده‌ام) تا برخی از چیزهایی را که بر شما حرام شده است حلال گردانم و نشانه‌ای از پروردگارتان برای شما آورده‌ام پس، از خداوند پروا و از من فرمانبرداری کنید!» سوره آل عمران، آیه ۵۰.</ref>.<ref>جامع البیان، ج ۳، ص۳۸۴؛ التبیان، ج ۲، ص۴۷۰؛ الکشاف، ج ۱، ص۳۶۵.</ref> قرآن سبب تحریم‌های یاد شده به رغم [[حلال]] بودن آنها را، [[ستمگری]]، [[حق‌ستیزی]] و [[تمرد]] قوم یهود و به عنوان [[کیفر]] آنان معرفی می‌‌کند. {{متن قرآن|فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا}}<ref>«آری، به سزای ستمی از (سوی) یهودیان و اینکه (مردم را) بسیار از راه خداوند باز می‌داشتند چیزهای پاکیزه‌ای را که بر آنان حلال بود، حرام کردیم» سوره نساء، آیه ۱۶۰.</ref>، {{متن قرآن|وَعَلَى الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ وَمِنَ الْبَقَرِ وَالْغَنَمِ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمَا إِلَّا مَا حَمَلَتْ ظُهُورُهُمَا أَوِ الْحَوَايَا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذَلِكَ جَزَيْنَاهُمْ بِبَغْيِهِمْ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ}}<ref>«و بر یهودیان هر (جاندار) ناخنداری را حرام کردیم و از گاو و گوسفند پیه آنها را بر آنها حرام کردیم جز آنچه بر گرده و روده دارند و یا همراه استخوان‌هاست؛ بدین گونه آنان را برای افزونجویی‌شان کیفر دادیم و بی‌گمان ما راست‌گفتاریم» سوره انعام، آیه ۱۴۶.</ref> | [[قرآن کریم]] با معرّفی «[[ارسال رسل]] و [[انزال کتب]]» به عنوان یک حرکت [[توحیدی]] واحد {{متن قرآن|إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِيسَى وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا}}<ref>«ما به تو همان‌گونه وحی فرستادیم که به نوح و پیامبران پس از وی، و به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی فرستادیم و به داود زبور دادیم» سوره نساء، آیه ۱۶۳.</ref>، نگرش قوم‌گرایانه و انحصارطلبانه به [[تاریخ انبیا]] و [[ادیان]] تحریف ناشده آسمانی گذشته را رد می‌‌کند. {{متن قرآن|أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ كَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَى قُلْ أَأَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهَادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ}}<ref>«یا می‌گویید که ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط، یهودی یا مسیحی بودند؛ بگو: شما داناترید یا خداوند؟ و کیست ستمکارتر از کسی که گواهی‌یی را که از خداوند نزد اوست پنهان می‌دارد؟ و خداوند از آنچه انجام می‌دهید غافل نیست» سوره بقره، آیه ۱۴۰.</ref> بر همین اساس است که [[بعثت]] [[حضرت مسیح]]{{ع}} را ادامه [[رسالت]] [[حضرت موسی]]{{ع}} {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَقَفَّيْنَا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ أَفَكُلَّمَا جَاءَكُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَى أَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقًا كَذَّبْتُمْ وَفَرِيقًا تَقْتُلُونَ}}<ref>«و بی‌گمان به موسی کتاب بخشیدیم و پس از وی پیامبران (دیگر) را در پی آوردیم و به عیسی پسر مریم برهان‌ها (ی روشن) دادیم و او را با روح القدس نیرومند کردیم؛ پس چرا هرگاه پیامبری، پیامی نادلخواه شما نزدتان آورد سرکشی ورزیدید، گروهی را دروغگو شمردید و گروهی را می‌کشتید؟» سوره بقره، آیه ۸۷.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتَابِ اللَّهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ}}<ref>«ما تورات را که در آن رهنمود و روشنایی بود، فرو فرستادیم؛ پیامبران که تسلیم (خداوند) بودند و (نیز) دانشوران ربّانی و دانشمندان (تورات‌شناس) بنابر آنچه از کتاب خداوند به آنان سپرده شده بود و بر آن گواه بودند برای یهودیان داوری می‌کردند؛ پس، از مردم نهراسید و از من بهراسید و آیات مرا ارزان مفروشید؛ و آن کسان که بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری نکنند کافرند» سوره مائده، آیه ۴۴.</ref> و در نتیجه [[حضرت عیسی]]{{ع}} و [[انجیل]] را [[تصدیق]] کننده تورات می‌‌خواند: {{متن قرآن|وَقَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«و از پی آنان عیسی بن مریم را فرستادیم در حالی که تورات پیش از خود را راست می‌شمرد و به او انجیل دادیم که در آن رهنمود و روشنایی بود و تورات پیش از خود را راست می‌شمرد و رهنمود و پند برای پرهیزگاران بود» سوره مائده، آیه ۴۶.</ref> تکرار تصدیق و نسبت دادن آن به انجیل در کاربرد دوم، نشان می‌‌دهد که [[گواهی]] بر [[حقانیت]] [[تورات]] و [[نزول]] [[الهی]] آن افزون بر سخنان حضرت مسیح{{ع}}، در [[آیات]] انجیل نیز آمده است. البته روشن است که مراد، [[تورات اصلی]] و نازل شده بر [[موسی]]{{ع}} است که [[خداوند]] آن را عاری از [[تحریفات]] پدید آمده، به [[عیسی]]{{ع}} [[تعلیم]] داد: {{متن قرآن|وَيُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ}}<ref>«و به او کتاب و حکمت و تورات و انجیل می‌آموزد» سوره آل عمران، آیه ۴۸.</ref>،{{متن قرآن|إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنْكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ}}<ref>«یاد کن که خداوند فرمود: ای عیسی پسر مریم! نعمت مرا بر خود و بر مادرت به یاد آور هنگامی که تو را با روح القدس پشتیبانی کردم که در گهواره و در میانسالی با مردم سخن می‌گفتی و هنگامی که به تو کتاب و حکمت و تورات و انجیل آموختم و هنگامی که با اذن من از گل، همگون پرنده می‌ساختی و در آن می‌دمیدی و به اذن من پرنده میشد و نابینای مادرزاد و پیس را با اذن من شفا می‌دادی و هنگامی که با اذن من مرده را (از گور) برمی‌خیزاندی و هنگامی که بنی اسرائیل را از (آزار) تو باز داشتم آنگاه که برای آنان برهان‌ها (ی روشن) آوردی و کافران از ایشان گفتند: این (کارها) جز جادویی آشکار نیست» سوره مائده، آیه ۱۱۰.</ref>، بنابراین تصدیق یاد شده، هرگز به معنای [[تأیید]] کامل تورات موجود در عصر عیسی{{ع}} و پیراسته بودن آن از تحریف نیست.<ref>المیزان، ج ۳، ص۲۰۱.</ref> تصدیق تورات از سوی حضرت مسیح{{ع}} در [[اناجیل چهارگانه]] موجود نیز به چشم می‌‌خورد.<ref>کتاب مقدس، متی ۵: ۱۷ - ۱۸.</ref> شماری از [[مفسران]] <ref>جامع البیان، ج ۳، ص۳۸۳ - ۳۸۴؛ البحر المحیط، ج ۲، ص۴۸۶؛ روح المعانی، ج ۳، ص۲۷۳.</ref> با استناد به دو [[آیه]] یاد شده و همانند آنها بر این باورند که انجیل نازل شده بر [[مسیح]]{{ع}} به [[امضا]] و تکمیل [[احکام]] تورات تحریف ناشده پرداخته و [[آیین]] آن حضرت جز در پاره ای [[احکام]]، [[ناسخ]] [[شریعت موسی]]{{ع}} نبوده است. در [[انجیل]] [[متّی]] و از زبان [[عیسی]]{{ع}} نیز به این مطلب تصریح شده است،<ref>کتاب مقدس، متی ۵: ۱۷ - ۱۸.</ref> بر همین اساس [[مسیحیان]]، [[تورات]] (اسفار پنج گانه) و دیگر کتاب‌های [[عهد عتیق]] را نیز بخشی از [[کتاب مقدس]] خود می‌‌دانند.<ref>آشنائی با ادیان بزرگ، ص۱۵۸؛ کلام مسیحی، ص۳۲؛ مسیحیت، ص۶۳.</ref> تصریح [[قرآن]] به [[تعلیم]] [[تورات]] به عیسی{{ع}} از سوی [[خدا]] و تأکید بر آن به عنوان نعمتی بر وی، می‌‌تواند [[مؤیّد]] دیدگاه یاد شده باشد. همچنین برخی [[آیات]] نشان می‌‌دهد [[حکم]] گوشت و برخی دیگر از اجزای شماری از حیوانات که بر اساس تورات بر [[قوم یهود]] [[حرام]] شده بود، به وسیله انجیل، [[نسخ]] شده است: {{متن قرآن|وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَلِأُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَجِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ}}<ref>«و تورات پیش از خود را راست می‌شمارم، و (آمده‌ام) تا برخی از چیزهایی را که بر شما حرام شده است حلال گردانم و نشانه‌ای از پروردگارتان برای شما آورده‌ام پس، از خداوند پروا و از من فرمانبرداری کنید!» سوره آل عمران، آیه ۵۰.</ref>.<ref>جامع البیان، ج ۳، ص۳۸۴؛ التبیان، ج ۲، ص۴۷۰؛ الکشاف، ج ۱، ص۳۶۵.</ref> قرآن سبب تحریم‌های یاد شده به رغم [[حلال]] بودن آنها را، [[ستمگری]]، [[حق‌ستیزی]] و [[تمرد]] قوم یهود و به عنوان [[کیفر]] آنان معرفی می‌‌کند. {{متن قرآن|فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا}}<ref>«آری، به سزای ستمی از (سوی) یهودیان و اینکه (مردم را) بسیار از راه خداوند باز می‌داشتند چیزهای پاکیزه‌ای را که بر آنان حلال بود، حرام کردیم» سوره نساء، آیه ۱۶۰.</ref>، {{متن قرآن|وَعَلَى الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ وَمِنَ الْبَقَرِ وَالْغَنَمِ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمَا إِلَّا مَا حَمَلَتْ ظُهُورُهُمَا أَوِ الْحَوَايَا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذَلِكَ جَزَيْنَاهُمْ بِبَغْيِهِمْ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ}}<ref>«و بر یهودیان هر (جاندار) ناخنداری را حرام کردیم و از گاو و گوسفند پیه آنها را بر آنها حرام کردیم جز آنچه بر گرده و روده دارند و یا همراه استخوان‌هاست؛ بدین گونه آنان را برای افزونجویی‌شان کیفر دادیم و بی‌گمان ما راست‌گفتاریم» سوره انعام، آیه ۱۴۶.</ref>.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص147-148</ref> | ||
==تورات و [[اسلام]]== | ==تورات و [[اسلام]]== | ||
| خط ۱۹۰: | خط ۱۹۰: | ||
=== [[لزوم]] [[ایمان مسلمانان]] به تورات=== | === [[لزوم]] [[ایمان مسلمانان]] به تورات=== | ||
بر اساس آنچه که درباره [[تأیید]] [[قرآن]] و پیامبر اکرم{{صل}} نسبت به همه کتب آسمانی از جمله تورات گفته شد، [[مسلمانان]] باید بدون هر گونه تبعیضی به [[آموزه‌های وحیانی]] و کتب نازل شده بر همه [[انبیای الهی]] از جمله [[حضرت موسی]]{{ع}} [[ایمان]] داشته باشند: {{متن قرآن|قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَى}}<ref>«بگویید: ما به خداوند و به آنچه به سوی ما و به سوی ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نبیرگان فرو فرستاده شده و به آنچه به موسی و عیسی و آنچه به (دیگر) پیامبران از سوی پروردگارشان داده شده است ایمان آورده‌ایم؛ میان هیچ‌یک از آنان فرق نمی‌نهیم و ما فرما» سوره بقره، آیه ۱۳۶.</ref>، {{متن قرآن|لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ}}<ref>«میان هیچ‌یک از آنان فرق نمی‌نهیم » سوره بقره، آیه ۱۳۶.</ref> البته بدیهی است که [[ایمان]] یاد شده مربوط به صورت [[تحریف]] ناشده آن کتب و محدود به دوره [[تاریخی]] | بر اساس آنچه که درباره [[تأیید]] [[قرآن]] و پیامبر اکرم{{صل}} نسبت به همه کتب آسمانی از جمله تورات گفته شد، [[مسلمانان]] باید بدون هر گونه تبعیضی به [[آموزه‌های وحیانی]] و کتب نازل شده بر همه [[انبیای الهی]] از جمله [[حضرت موسی]]{{ع}} [[ایمان]] داشته باشند: {{متن قرآن|قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَى}}<ref>«بگویید: ما به خداوند و به آنچه به سوی ما و به سوی ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نبیرگان فرو فرستاده شده و به آنچه به موسی و عیسی و آنچه به (دیگر) پیامبران از سوی پروردگارشان داده شده است ایمان آورده‌ایم؛ میان هیچ‌یک از آنان فرق نمی‌نهیم و ما فرما» سوره بقره، آیه ۱۳۶.</ref>، {{متن قرآن|لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ}}<ref>«میان هیچ‌یک از آنان فرق نمی‌نهیم » سوره بقره، آیه ۱۳۶.</ref> البته بدیهی است که [[ایمان]] یاد شده مربوط به صورت [[تحریف]] ناشده آن کتب و محدود به دوره [[تاریخی]] آن‌هاست.<ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص 148-155</ref> | ||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:000060.jpg|22px]] [[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[تورات - اسدی (مقاله)|مقاله «تورات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)| '''دائرة المعارف قرآن کریم ج۹''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||