نفی عیب‌جویی در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

تجسس، در لسان اهل لغت به معنای جستجو و این واژه بیشتر به معنای جستجو کردن درباره باطن‌های امور و چیزهای پنهانی به کار رفته است و معمولاً در معنای [[کشف]] نهانی‌های [[شر]] به کار می‌رود<ref>ابن اثیر، النهایه، ج۱، ص۲۷۲ و ابن منظور، لسان العرب، ج۶، ص۳۸.</ref> این خصیصه از حالات درونی افراد و از ثمران [[سوء ظن]] است؛ زیرا [[نفس]] [[انسان]] با بدبین شدن قانع نشده، او را وامی‌دارد که درباره افراد، تحقیق و جستجو کند. ثمره این تحقیق، [[عیب‌جویی]] و تجسس است<ref>کشف الریبه، ص۲۲ - ۲۳ و الدر المنثور، ج۶، ص۹۲.</ref>؛ [[پیامبر خدا]]{{صل} نیز در روایتی، بدترین [[سوءظن]] دارندگان را تجسس کنندگان و بدترین تجسس کنندگان را کسانی معرفی کرده‌اند که آن را به زبان جاری سازند.<ref>مستدرک الوسائل، ص۱۴۷.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۹۶.</ref>

[[رسول خدا]] {{صل}} [[مسلمانان]] را از این صفت [[زشت]] برحذر داشته؛ فرموده‌اند: "ای گروهی که به زبان [[اسلام]] آورده‌اید و قلب‌هایتان از [[ایمان]] [[خالص]] نشده است، [[مسلمانان]] را [[مذمت]] نکنید و در پی چستن [[عیوب]] آنان نباشید که هر کس درصدد [[عیب‌جویی]] و جستجوی لغزش‌های [[برادر]] مسلمانش برآید، [[خداوند]]، [[عیوب]] و لغزش‌های او را دنبال می‌کند و هرکس که [[خداوند]]، لغزش‌هایش را دنبال کند، او را رسوا می‌سازد؛ اگرچه در اندرونی خانه خود باشد"<ref>کلینی، الکافی، ج۲، ص۳۵۴ و شیخ مفید، الاختصاص، ص۲۲۵ و مجموعه ورام، ج۲، ص۲۰۸.</ref>.