نیایش چهل و یکم: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
این [[نیایش]] [[حضرت سجاد]] {{ع}} است در طلب [[پرده‌پوشی]] و خودداری از [[گناه]]. یکی از صفات و اسمای حسنای [[خداوند]]، "سَتّار" است یعنی پرده‌پوش. خداوند از روی مهرش، [[گناهان]] و بدی‌های بندگانش را حتی از [[فرشتگان]] پنهان نگه می‌دارد و [[راضی]] نمی‌شود که بنده‌اش رسوا شود. امیرالؤمنین {{ع}} در [[دعای کمیل]] این‌چنین نیایش می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ مَوْلَايَ كَمْ مِنْ قَبِيحٍ سَتَرْتَهُ}}؛ «خدایا ای مولای من چقدر کار [[زشتی]] که از من سر زد ولی تو پوشاندی». و در دعای [[سحر]] [[ماه رمضان]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|سَتَّارُ الْعُيُوبِ غَفَّارُ الذُّنُوبِ عَلَّامُ الْغُيُوبِ تَسْتُرُ الذَّنْبَ بِكَرَمِكَ وَ تُؤَخِّرُ الْعُقُوبَةَ بِحِلْمِكَ}}: «پرده‌پوش [[عیب‌ها]]، [[آمرزنده]] گناهان، به بزرگیت گناه را می‌پوشانی و به بردباریت [[کیفر]] را به تأخیر می‌اندازی». | این [[نیایش]] [[حضرت سجاد]] {{ع}} است در طلب [[پرده‌پوشی]] و خودداری از [[گناه]]. یکی از صفات و اسمای حسنای [[خداوند]]، "سَتّار" است یعنی پرده‌پوش. خداوند از روی مهرش، [[گناهان]] و بدی‌های بندگانش را حتی از [[فرشتگان]] پنهان نگه می‌دارد و [[راضی]] نمی‌شود که بنده‌اش رسوا شود. امیرالؤمنین {{ع}} در [[دعای کمیل]] این‌چنین نیایش می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ مَوْلَايَ كَمْ مِنْ قَبِيحٍ سَتَرْتَهُ}}؛ «خدایا ای مولای من چقدر کار [[زشتی]] که از من سر زد ولی تو پوشاندی». و در دعای [[سحر]] [[ماه رمضان]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|سَتَّارُ الْعُيُوبِ غَفَّارُ الذُّنُوبِ عَلَّامُ الْغُيُوبِ تَسْتُرُ الذَّنْبَ بِكَرَمِكَ وَ تُؤَخِّرُ الْعُقُوبَةَ بِحِلْمِكَ}}: «پرده‌پوش [[عیب‌ها]]، [[آمرزنده]] گناهان، به بزرگیت گناه را می‌پوشانی و به بردباریت [[کیفر]] را به تأخیر می‌اندازی». | ||
[[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} نیز در این [[دعا]] با استفاده از اسم نیکوی [[الهی]] خود را در دریای [[رحمت الهی]] می‌افکند و امیدوارانه آینده‌ای والا و [[امن]] طلب می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَفْرِشْنِي مِهَادَ كَرَامَتِكَ...}}؛ «بارخدایا، بر محمد و خاندانش [[درود]] بفرست و فرش‌های [[کرامت]] خویش برای من بگستران و مرا به آبشخور [[رحمت]] خود درآور و در درون [[بهشت]] جای ده و از درگاهت مران که رنجیده شوم و از خود [[نومید]] مگردان که [[محروم]] مانم. به آنچه مرتکب شده‌ام، [[قصاص]] مکن. به آنچه کرده‌ام خرده مگیر. آنچه را [[نهان]] داشته‌ام آشکار منمای. از آنچه پوشیده داشته‌ام پرده بر مگیر. [[اعمال]] من به ترازوی [[عدالت]] مسنج. کردارهای پنهانی‌ام را در برابر [[مردم]] فاش مگوی. هرچه را که افشای آن مرا ننگین می‌سازد از مردم پوشیده دار. هرچه را که سبب | [[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} نیز در این [[دعا]] با استفاده از اسم نیکوی [[الهی]] خود را در دریای [[رحمت الهی]] می‌افکند و امیدوارانه آینده‌ای والا و [[امن]] طلب می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَفْرِشْنِي مِهَادَ كَرَامَتِكَ...}}؛ «بارخدایا، بر محمد و خاندانش [[درود]] بفرست و فرش‌های [[کرامت]] خویش برای من بگستران و مرا به آبشخور [[رحمت]] خود درآور و در درون [[بهشت]] جای ده و از درگاهت مران که رنجیده شوم و از خود [[نومید]] مگردان که [[محروم]] مانم. به آنچه مرتکب شده‌ام، [[قصاص]] مکن. به آنچه کرده‌ام خرده مگیر. آنچه را [[نهان]] داشته‌ام آشکار منمای. از آنچه پوشیده داشته‌ام پرده بر مگیر. [[اعمال]] من به ترازوی [[عدالت]] مسنج. کردارهای پنهانی‌ام را در برابر [[مردم]] فاش مگوی. هرچه را که افشای آن مرا ننگین می‌سازد از مردم پوشیده دار. هرچه را که سبب رسوایی من نزد تو می‌شود، از ایشان نهان کن. به [[خشنودی]] خود مقام و [[مرتبت]] من فرا بر و به [[آمرزش]] خویش کرامت من به کمال رسان. مرا در زمره اصحاب‌الیمین در آور و به راه ایمنی‌یافتگان بران. مرا در شمار [[رستگاران]] قرار ده. مجالس [[صالحان]] را به من [[آبادانی]] و رونق بخش». {{متن حدیث|آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ}}<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ مفاتیح الجنان، عباس قمی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش چهل و یکم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۹۵.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||