رشوه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از این آیه می‌‌توان به دست آورد که این [[حکم عقلی]] است که مورد تأیید [[شارع مقدس]] قرار گرفته است. به این معنا که خداوند در [[فطرت]] و [[عقل آدمی]] این معنا را نهاده که [[ظلم]] و [[باطل]] را بشناسد و از آنها اجتناب کند. [[شریعت]] در [[حقیقت]] همان [[حکم]] [[فطری]] را مورد تاکید و [[امضا]] قرار داده است. پس کسی نمی‌تواند مدعی شود که از کارحرامی چون رشوه خواری [[آگاه]] نیست؛ زیرا شخص می‌‌داند که [[مالی]] را می‌‌دهد تا حقی را ناحق و باطلی را [[حق]] جلوه دهد. این شخص شکی ندارد که چنین شیوه ای باطل و ظلم است.

   

پس از نظر [[روحی]] و روانی، رشوه خواری همانند دیگر اقسام حرام خواری چون [[ربا]]، چیزی جز آتش درونی نیست؛ لذا [[خداوند]] به شدت از آن برحذر می‌‌دارد و با بیان [[عذاب]] عظیم و الیم از [[مردم]] می‌‌خواهد تا از هر گونه حرام خواری از جمله رشوه خواری پرهیز کنند<ref>مائده، آیات ۴۱ و ۴۲ و ۶۲ و ۶۳.</ref>.