رشوه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

رشوه در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۴

۳٬۱۴۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۱ دسامبر ۲۰۲۳

←‏رشوه گیرندگان، منافقند

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۳۸۶

ویرایش

@@ خط ۱۵۵: / خط ۱۵۵: @@
 == [[رشوه]] گیرندگان، منافقند ==
-بدون تردید کسانی که اهل [[رشوه‌گیری]] و رشوه خواری هستند، اهل [[نفاق]] می‌‌باشند و ایشان درحقیقت [[دین]] وایمان را تنها برای رسیدن به منافع دنیوی [[اختیار]] کرده‌اند. از این رو ازنظر [[خداوند]] اهل رشوه، همان اهل نفاق هستند که در زبان چیزی را به زبان می‌‌رانند و در عمل چیز دیگری که انجام می‌‌دهند<ref>مائده آیه ۴۱ و ۴۲.</ref>.
+بدون تردید کسانی که اهل [[رشوه‌گیری]] و رشوه خواری هستند، اهل [[نفاق]] می‌‌باشند و ایشان درحقیقت [[دین]] وایمان را تنها برای رسیدن به منافع دنیوی [[اختیار]] کرده‌اند. از این رو ازنظر [[خداوند]] اهل رشوه، همان اهل نفاق هستند که در زبان چیزی را به زبان می‌‌رانند و در عمل چیز دیگری که انجام می‌‌دهند<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَمِنَ الَّذِينَ هَادُوا سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَذَا فَخُذُوهُ وَإِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا أُولَئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ * سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ فَإِنْ جَاءُوكَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ وَإِنْ تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَنْ يَضُرُّوكَ شَيْئًا وَإِنْ حَكَمْتَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ}} «ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند  جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از جایگاه آنها پس و پیش می‌کنند؛ (به همدیگر) می‌گویند اگر به شما این (حکمی که ما می‌خواهیم از سوی پیامبر) داده شد بپذیرید و اگر داده نشد، (از او) دوری گزینید- و از تو در برابر خداوند، برای کسی که عذاب وی را بخواهد، هیچ‌گاه کاری ساخته نیست- آنان کسانی هستند که خداوند نخواسته است دل‌هایشان را پاکیزه گرداند؛ در این جهان، خواری و در جهان واپسین عذابی سترگ دارند * گوش سپارندگان به دروغ و بسیار حرام  خوارند پس اگر به نزد تو آمدند میان آنان داوری کن و یا از آنان رو بگردان؛ و اگر از ایشان رو بگردانی هرگز هیچ زیانی به تو نمی‌توانند رساند  و اگر میان آنان داوری کردی به داد داوری کن که خداوند دادگران را دوست می‌دارد» سوره مائده، آیه ۴۱-۴۲.</ref>.
 به هرحال رشوه و رشوه‌گیری نه تنها موجب می‌‌شود تا [[جامعه]] [[امنیت]] [[روحی]] و روانی خود را نسبت به [[اعمال]] [[قانون]] ازدست دهد بلکه از صاحب منصبان و [[قضات]] و دیگر کسانی که در مقام خدمت گزاران جامعه قرار دارند سلب اعتماد و [[اطمینان]] می‌‌شود و جامعه از درون [[فاسد]] شده و فرومی پاشد. از این رو خداوند رشوه خواری را موجب گرفتاری به عذابی دردناک و بزرگ در [[آخرت]] برمی شمارد؛ زیرا اگر جامعه دچار این گونه مسائل نابهنجار شود وبه شکل [[رفتار]] و [[فرهنگ عمومی]] در جامعه گسترش یابد [[قوانین]]، از [[ارزش]] و اعتبار می‌‌افتد و [[هرج و مرج]] جامعه را فرامی گیرد و درنتیجه آن جامعه نمی‌تواند در مسیر کمالی خویش حرکت کند که این مهم‌ترین مسئله در برابر دعوت‌های [[پیامبران]] است و لذا خداوند با هر مسئله نابهنجاری که با اصول اساسی [[دعوت]]، [[مخالفت]] و منافات داشته باشد برخورد کرده و افراد بزهکار را به عذابی سخت [[تهدید]] می‌‌کند<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[قرآن و آسیب‌شناسی منکری به نام رشوه (مقاله)|قرآن و آسیب‌شناسی منکری به نام رشوه]].</ref>.