شایسته‌سالاری در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اولین [[اصول مدیریت]]، [[تقسیم کار]] بر اساس [[تخصص]] است. اگر این اصل مهم در سازمان‎ها اجرایی نشود، باعث کاهش بهره‌‎وری، عدم دستیابی به [[رشد اقتصادی]] مورد [[انتظار]]، افزایش نرخ [[بیکاری]] و [[تورم]] و کاهش سطح [[رفاه]] [[اجتماعی]] افراد می‌شود. فقدان روش‌‎های قانونمند در نظام استخدامی و کمرنگ بودن [[فرهنگ]] شایسته‌سالاری، از مهم‎ترین موانع استقرار نظام شایسته‌سالاری در سازمان‎‌هاست. همچنین باید با این نکته توجه کرد که بیش از حد به شایسته‌سالاری، نباید موجب ایجاد پدیده همرنگی با [[جماعت]]<ref>Group thinking..</ref> شود.<ref>[[مهدی نصراصفهانی]] و [[علی نصراصفهانی]]، [[شایسته‌سالاری در مدیریت جامعه با تأکید بر اندیشه‌های سیاسی امام علی (مقاله)|مقاله «شایسته‌سالاری در مدیریت جامعه با تأکید بر اندیشه‌های سیاسی امام علی»]]</ref>

در مرحله اول، ایجاد و تبیین فرهنگ شایسته‌سالاری در سازمان و در مرحله دوم ایجاد ضوابط قانونمند با ضمانت اجرایی کافی برای [[انتصاب]] [[شایستگان]]، استفاده از تشکل‎‌های سازمانی در تمام سطوح سازمانی، تعیین ضوابط و معیارهای قابل اندازه‌گیری برای سنجش [[میزان]] [[شایستگی]] مدیران و کارکنان و ایجاد بستری مناسب جهت [[ترویج]] شایسته‌سالاری و پرورش شایستگان در سازمان‎ها، می‌تواند از مهم‎ترین راهکارهای [[مشکلات]] موجود تلقی شود. از مهم‎ترین راهکارهای رفع موانع استقرار نظام شایسته‌سالاری در [[سازمان‌ها]] می‌‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

#ایجاد و تبیین فرهنگ شایسته‌سالاری در سازمان‎‌ها؛

#ایجاد انگیزش در کارکنان؛

#[[ترغیب]] نیروهای متخصص و دانشگاهی به کار در سازمان‌ها؛ به ویژه [[سازمان‌های دولتی]]<ref>Barr M D، ۲۰۰۶، The charade of Meritocracy، Vol ۱۶۹ No ۸، pp ۴۵-۵۲...</ref>.<ref>[[مهدی نصراصفهانی]] و [[علی نصراصفهانی]]، [[شایسته‌سالاری در مدیریت جامعه با تأکید بر اندیشه‌های سیاسی امام علی (مقاله)|مقاله «شایسته‌سالاری در مدیریت جامعه با تأکید بر اندیشه‌های سیاسی امام علی»]]</ref>

==شیوه‌های سنجش شایسته‌سالاری==

یکی از مفروض‌‎های اساسی در [[نظام]] شایسته‌سالاری، قابلیت ارزیابی کیفیت عملکرد افراد است. معمولاً از شیوه‌های گوناگونی برای ارزیابی [[میزان]] [[شایستگی]] افراد استفاده می‌شود. سه مورد از مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از: