پرش به محتوا

آمرزش در خانواده: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '“' به '«'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '“' به '«')
خط ۷: خط ۷:


== جایگاه و اهمیت بخشش و گذشت در روابط خانوادگی ==
== جایگاه و اهمیت بخشش و گذشت در روابط خانوادگی ==
[[قرآن کریم]] [[پیروان]] خود را در روابط انسانی به [[عفو]] ([[بخشش]]) و [[صفح]] (گذشت) نسبت به یکدیگر فراخوانده که همه [[انسان‌ها]] در معرض خطایند و بدون بخشش و گذشت پیوندی باقی نمی‌ماند و ادامه [[زندگی]] [[انسانی]] ناممکن می‌گردد؛ و همه [[نیازمند]] بخشش و گذشت‌اند و اگر کسی خواهان آن است که [[خداوند]] بر او ببخشاید و گذشت نماید، باید خود این‌گونه باشد: {{متن قرآن|وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«و باید در گذرند و چشم بپوشند، آیا دوست نمی‌دارید که خداوند شما را بیامرزد؟ و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره نور، آیه ۲۲.</ref>. “عفو” در لغت به معنای صرف‌نظر کردن از چیزی است که اقتضای نظر و توجه را دارد، و از مصادیق آن صرف‌نظر کردن از [[گناه]]، [[خطا]]، [[مجازات]] و عمل و دیگر امور است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن، ج۸، ص۱۸۲-۱۸۳.</ref>.
[[قرآن کریم]] [[پیروان]] خود را در روابط انسانی به [[عفو]] ([[بخشش]]) و [[صفح]] (گذشت) نسبت به یکدیگر فراخوانده که همه [[انسان‌ها]] در معرض خطایند و بدون بخشش و گذشت پیوندی باقی نمی‌ماند و ادامه [[زندگی]] [[انسانی]] ناممکن می‌گردد؛ و همه [[نیازمند]] بخشش و گذشت‌اند و اگر کسی خواهان آن است که [[خداوند]] بر او ببخشاید و گذشت نماید، باید خود این‌گونه باشد: {{متن قرآن|وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«و باید در گذرند و چشم بپوشند، آیا دوست نمی‌دارید که خداوند شما را بیامرزد؟ و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره نور، آیه ۲۲.</ref>. «عفو” در لغت به معنای صرف‌نظر کردن از چیزی است که اقتضای نظر و توجه را دارد، و از مصادیق آن صرف‌نظر کردن از [[گناه]]، [[خطا]]، [[مجازات]] و عمل و دیگر امور است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن، ج۸، ص۱۸۲-۱۸۳.</ref>.


{{عربی|صَفْح}} در اصل به معنای جانب و روی چیزی است، مانند رخسار و صورت و پهنای [[شمشیر]] و سطح سنگ. و {{عربی|صَفَحْتُ عَنْهُ}} یعنی از او [[چشم‌پوشی]] کردم و صفحه صورت خود را برگرداندم و از او گذشتم؛ یا از صفحه [[کتابی]] که گناهش را در آن ثبت کرده بودم درگذشتم و به صفحات دیگر پرداختم؛ و از همین روست که می‌گویند: {{عربی|تَصَفَّحْتُ الْکِتَابَ}} یعنی کتاب را صفحه صفحه ورق زدم. و “صَفْح” از “عفو” بالاتر است، زیرا [[انسان]] گاهی می‌بخشد و عفو می‌کند ولی در نمی‌گذرد و صفحه مربوط به آن [[گناهکار]] و [[خطاکار]] را ورق نمی‌زند ولی “صَفْح” یعنی کاملاً آن صفحه ورق‌خورده و موضوع درگذشته و چیزی از آن باقی نمانده است<ref>المفردات، ص۲۸۲.</ref>.
{{عربی|صَفْح}} در اصل به معنای جانب و روی چیزی است، مانند رخسار و صورت و پهنای [[شمشیر]] و سطح سنگ. و {{عربی|صَفَحْتُ عَنْهُ}} یعنی از او [[چشم‌پوشی]] کردم و صفحه صورت خود را برگرداندم و از او گذشتم؛ یا از صفحه [[کتابی]] که گناهش را در آن ثبت کرده بودم درگذشتم و به صفحات دیگر پرداختم؛ و از همین روست که می‌گویند: {{عربی|تَصَفَّحْتُ الْکِتَابَ}} یعنی کتاب را صفحه صفحه ورق زدم. و «صَفْح” از «عفو” بالاتر است، زیرا [[انسان]] گاهی می‌بخشد و عفو می‌کند ولی در نمی‌گذرد و صفحه مربوط به آن [[گناهکار]] و [[خطاکار]] را ورق نمی‌زند ولی «صَفْح” یعنی کاملاً آن صفحه ورق‌خورده و موضوع درگذشته و چیزی از آن باقی نمانده است<ref>المفردات، ص۲۸۲.</ref>.


در [[روابط]] و تعامل‌های انسانی چیزی چون “عفو” و “صَفْح” (بخشش و گذشت) کارساز نیست، و در زندگی [[خانوادگی]] این قاعده، قاعده‌ای حیاتی است. خداوند [[دوست]] دارد آنجا که [[آدمی]] می‌تواند مقابله کند و مجازات نماید، ببخشد و درگذرد: {{متن قرآن|وَجَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ * وَلَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولَئِكَ مَا عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ}}<ref>«و کیفر هر بدی بدی‌یی، مانند آن است پس هر که درگذرد و به راه آید پاداش وی بر خداوند است، بی‌گمان او ستمگران را دوست نمی‌دارد * و بر آنانکه پس از ستم دیدن داد ستانند ایرادی نیست» سوره شوری، آیه ۴۰-۴۱.</ref>.
در [[روابط]] و تعامل‌های انسانی چیزی چون «عفو” و «صَفْح” (بخشش و گذشت) کارساز نیست، و در زندگی [[خانوادگی]] این قاعده، قاعده‌ای حیاتی است. خداوند [[دوست]] دارد آنجا که [[آدمی]] می‌تواند مقابله کند و مجازات نماید، ببخشد و درگذرد: {{متن قرآن|وَجَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ * وَلَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولَئِكَ مَا عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ}}<ref>«و کیفر هر بدی بدی‌یی، مانند آن است پس هر که درگذرد و به راه آید پاداش وی بر خداوند است، بی‌گمان او ستمگران را دوست نمی‌دارد * و بر آنانکه پس از ستم دیدن داد ستانند ایرادی نیست» سوره شوری، آیه ۴۰-۴۱.</ref>.


[[انسان]] می‌تواند در مواردی که ستمی بر او رفته و حقی از او ضایع گشته عکس‌العمل مناسب آن نشان دهد، ولی [[بخشش]] و گذشت مقابله‌ای از جنس دیگر است، به ویژه در یک مجموعه [[انسانی]] چون [[خانواده]] که این امر بیش از هر مجموعه انسانی دیگر مورد نیاز و کارساز است؛ و این چیزی است که [[خداوند]] برای بندگانش می‌پسندد.
[[انسان]] می‌تواند در مواردی که ستمی بر او رفته و حقی از او ضایع گشته عکس‌العمل مناسب آن نشان دهد، ولی [[بخشش]] و گذشت مقابله‌ای از جنس دیگر است، به ویژه در یک مجموعه [[انسانی]] چون [[خانواده]] که این امر بیش از هر مجموعه انسانی دیگر مورد نیاز و کارساز است؛ و این چیزی است که [[خداوند]] برای بندگانش می‌پسندد.
خط ۴۰: خط ۴۰:
با این نگاه می‌توان ظرفیت بخشش و گذشت را در خود افزون ساخت و زمینه [[سلامت]] و [[عزت]] خود، و کمک به [[شریک]] [[زندگی]] در [[اصلاح]] خودش را فراهم کرد. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[پیروان]] خود را به این‌گونه زیستن فراخوانده است: {{متن حدیث|عَلَيْكُمْ بِالْعَفْوِ فَإِنَّ الْعَفْوَ لَا يَزِيدُ الْعَبْدَ إِلَّا عِزّاً فَتَعَافَوْا يُعِزَّكُمُ‏ اللَّهُ‏}}<ref>«بر شما باد گذشت؛ زیرا که گذشت جز بر عزت بنده نمی‌افزاید. پس، از یکدیگر گذشت کنید تا خداوند شما را عزت بخشد». الکافی، ج۲، ص۱۰۸؛ مشکاة الانوار، ص۲۳۲؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۵۱۹؛ بحارالانوار، ج۷۱، ص۴۰۱؛ مستدرک الوسائل، ج۹، ص۵؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۱۶، ص۲۸۷.</ref>.
با این نگاه می‌توان ظرفیت بخشش و گذشت را در خود افزون ساخت و زمینه [[سلامت]] و [[عزت]] خود، و کمک به [[شریک]] [[زندگی]] در [[اصلاح]] خودش را فراهم کرد. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[پیروان]] خود را به این‌گونه زیستن فراخوانده است: {{متن حدیث|عَلَيْكُمْ بِالْعَفْوِ فَإِنَّ الْعَفْوَ لَا يَزِيدُ الْعَبْدَ إِلَّا عِزّاً فَتَعَافَوْا يُعِزَّكُمُ‏ اللَّهُ‏}}<ref>«بر شما باد گذشت؛ زیرا که گذشت جز بر عزت بنده نمی‌افزاید. پس، از یکدیگر گذشت کنید تا خداوند شما را عزت بخشد». الکافی، ج۲، ص۱۰۸؛ مشکاة الانوار، ص۲۳۲؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۵۱۹؛ بحارالانوار، ج۷۱، ص۴۰۱؛ مستدرک الوسائل، ج۹، ص۵؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۱۶، ص۲۸۷.</ref>.


در [[روابط]] دو [[همسر]]، اختلاف‌نظر و بگومگوهایی پیش می‌آید که اگر قرار باشد [[بخشش]] و گذشت به میان نیاید و کدورت‌های پیش‌آمده را نشوید؛ و [[زن]] و مرد مسائل پیش‌آمده را در [[ذهن]] و [[دل]] خود نگه دارند و پیوسته با آنها کلنجار بروند و رشدشان دهند، [[روح]] خود را می‌خراشند و [[سلامت]] روابط [[خانوادگی]] را می‌گیرند و [[زندگی]] را تیره می‌سازند. “بخشش داشته باشید و فراموش کنید. صرف‌نظر از واکنش او، آخرین گامی که باید بردارید بخشیدن و فراموش کردن آن دعوا و بگو و مگو است. [[عفو]] و بخشش نقش بزرگی در یک [[ازدواج]] موفق و کامیاب ایفا می‌کند... .
در [[روابط]] دو [[همسر]]، اختلاف‌نظر و بگومگوهایی پیش می‌آید که اگر قرار باشد [[بخشش]] و گذشت به میان نیاید و کدورت‌های پیش‌آمده را نشوید؛ و [[زن]] و مرد مسائل پیش‌آمده را در [[ذهن]] و [[دل]] خود نگه دارند و پیوسته با آنها کلنجار بروند و رشدشان دهند، [[روح]] خود را می‌خراشند و [[سلامت]] روابط [[خانوادگی]] را می‌گیرند و [[زندگی]] را تیره می‌سازند. «بخشش داشته باشید و فراموش کنید. صرف‌نظر از واکنش او، آخرین گامی که باید بردارید بخشیدن و فراموش کردن آن دعوا و بگو و مگو است. [[عفو]] و بخشش نقش بزرگی در یک [[ازدواج]] موفق و کامیاب ایفا می‌کند... .


بعضی از [[زن‌ها]] [[حافظه]] عجیبی دارند. آنها هرگز چیزی را فراموش نمی‌کنند! گذشت به معنی [[فراموشی]] و [[پاک]] کردن [[افکار]] می‌باشد. زنی که نمی‌تواند گذشت داشته باشد، هم [[جسم]] خسته خود را [[آزار]] می‌دهد و هم روح افسرده خویش را. بیش‌ترین انرژی شما را [[لجاجت]] می‌گیرد. [[خداوند]] به ما آموخته است که از درگاهش بخواهیم، [[گناهان]] ما را ببخشای، زیرا ما نیز هرکس را که در [[حق]] ما گناهی کرده است، می‌بخشیم. البته این [[بخشایش]] نیز محدوده مشخصی دارد. یعنی درحالی‌که گناهان کوچک را می‌توان بخشید، ولی از [[گناهان بزرگ]] نمی‌توان [[چشم‌پوشی]] کرد، چرا که [[عدالت]] ایجاب می‌کند که آن کسانی که گناهان بزرگ را مرتکب می‌شوند، باید [[مجازات]] شوند”<ref>زن کامل، ص۱۴۲-۱۴۳.</ref>.
بعضی از [[زن‌ها]] [[حافظه]] عجیبی دارند. آنها هرگز چیزی را فراموش نمی‌کنند! گذشت به معنی [[فراموشی]] و [[پاک]] کردن [[افکار]] می‌باشد. زنی که نمی‌تواند گذشت داشته باشد، هم [[جسم]] خسته خود را [[آزار]] می‌دهد و هم روح افسرده خویش را. بیش‌ترین انرژی شما را [[لجاجت]] می‌گیرد. [[خداوند]] به ما آموخته است که از درگاهش بخواهیم، [[گناهان]] ما را ببخشای، زیرا ما نیز هرکس را که در [[حق]] ما گناهی کرده است، می‌بخشیم. البته این [[بخشایش]] نیز محدوده مشخصی دارد. یعنی درحالی‌که گناهان کوچک را می‌توان بخشید، ولی از [[گناهان بزرگ]] نمی‌توان [[چشم‌پوشی]] کرد، چرا که [[عدالت]] ایجاب می‌کند که آن کسانی که گناهان بزرگ را مرتکب می‌شوند، باید [[مجازات]] شوند”<ref>زن کامل، ص۱۴۲-۱۴۳.</ref>.
۲۱۸٬۸۳۴

ویرایش