اقتصاد در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

# رعایت حقوق محرومان: «سپس [[خدا]] را، خدا را، در خصوص طبقات پایین و [[محروم]] [[جامعه]] از زمین‌گیران، [[نیازمندان]]، [[گرفتاران]]، و دردمندان که هیچ چاره‌ای ندارند. همانا در این طبقه محروم، گروهی [[خویشتن‌داری]] نموده، گروهی به گدایی دست نیاز برمی‌دارند؛ پس برای خدا پاسدار حقی باش که [[خداوند]] برای این طبقه معین فرموده است. بخشی از [[بیت المال]] و بخشی از غله‌های زمین‌های غنیمتی [[اسلام]] را در هر شهری به طبقات پایین اختصاص ده»<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۲.</ref>.

# تقویت [[بازرگانی]]: شکوفایی اقتصادی جامعه و [[پیشرفت]] و [[توسعه]] آن به [[رشد]] بازرگانی و تقویت [[بازرگانان]] [[صالح]] آن جامعه بستگی دارد. بر این اساس، [[حضرت امیر]]{{ع}}، به [[مالک اشتر]] درباره بازرگانان و صاحبان صنایع سفارش می‌کند و آنان را منابع اصلی منفعت و پدیدآورندگان وسایل [[زندگی]] و [[آسایش]] می‌داند؛ البته [[نظارت]] بر [[بازرگانان]] تنگ‌نظر، بد معامله، [[بخیل]] و [[محتکر]] را نیز مدنظر قرار می‌دهد<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳.</ref>. [[روایت]] شده است که [[امیرمؤمنان]]{{ع}} تازیانه‌ای به دست می‌گرفت. در بازارها به راه می‌افتاد و کم‌فروشان و متقلبان را [[تنبیه]] می‌کرد، و به [[اصبغ بن نباته]] که به [[امام]] عرض کرد [[اجازه]] بدهید من به جای شما به این کار بپردازم، فرمود: «[[پیامبر]] بر مرکب سوار می‌شد و به بازار گوشت‌فروشان و خرمافروشان و تاجران می‌رفت و آنان را [[نصیحت]] می‌کردم»<ref>قاضی نعمان تمیمی، دعائم الاسلام، ج۲، ص۵۳۸، ح۱۸۳.</ref>. [[سیره]] [[حضرت علی]]{{ع}} نیز بر [[روش پیامبر]] مبتنی بود<ref>دشتی، محمد، امام علی{{ع}} و اقتصاد، ص۶۲-۶۰.</ref>.

# پرهیز از مخلوط کردن جنس خوب و بد<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۸، ص۱۵۱.</ref>.

# پرهیز از قسم خوردن در معاملات<ref>هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعه، ج۹، ص۳۹۴.</ref>.

#سفارش به [[تولید]] و کار و سازندگی<ref>محدث قمی، شیخ عباس، سفینه البحار، ج۱، ص۴۱۳.</ref>.

#سفارش‌های مالیاتی به مأموران دارایی<ref>نهج البلاغه، نامه ۲۵.</ref>.<ref>[[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[قلمرو دین (مقاله)| مقاله «قلمرو دین»]]، [[دانشنامه امام علی ج۳ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۳]]، ص ۱۱۰.</ref>