پرش به محتوا

شهادت در راه خدا در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۵۰: خط ۵۰:


==[[شهادت]] در نگاه [[منافقان]]==
==[[شهادت]] در نگاه [[منافقان]]==
در نگاه منافقان، شهادت نه تنها [[فضیلت]] و [[ارزش]] نیست، همانند دیگر مرگ‌هاست، از این رو آنان به [[دوستان]] خود که در [[نبرد]] [[اُحُد]] شرکت نکرده بودند، در باره کسانی که در [[احد]] به شهادت رسیده بودند، چنین می‌گفتند: «اگر آنان از ما [[پیروی]] می‌کردند و در [[خانه]] می‌نشستند، کشته نمی‌شدند».<ref>جامع البیان، ج۴، ص۱۱۲؛ مجمع البیان، ج۲، ص۸۷۹؛ التفسیر الکبیر، ج۹، ص۴۲۴.</ref> [[خداوند]] در این باره به [[پیامبر]] [[فرمان]] می‌دهد به آنان بگوید اگر راست می‌گویند [[مرگ]] را از خود باز دارند. [[قرآن]] به رغم آنان در [[آیه]] بعد به پیامبر یا [[مؤمنان]] و هر کس که قرآن را می‌شنود، گفته است مبادا کسانی را که در [[راه خدا]] کشته شده‌اند مرده بپندارند،<ref>الکشاف، ج۱، ص۴۳۹؛ التفسیر الکبیر، ج۹، ص۴۲۵؛ نک: المحرر الوجیز، ج۱، ص۵۴۰.</ref> بلکه آنان زندگانی هستند که نزد [[خدا]] روزی می‌خورند: «الَّذینَ قالُوا لاِءِخْوانِهِمْ وَ قَعَدُوا لَوْ أَطاعُونا ما قُتِلُوا قُلْ فَادْرَو ٔ ا عَنْ أَنْفُسِکُمُ الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صادِقین * وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ». ([[آل‌عمران]] / ۳، ۱۶۸ - ۱۶۹) خداوند در [[آیات]] ۱۵۶ - ۱۵۸ [[سوره آل‌عمران]] / ۳ نیز مؤمنان را [[پرهیز]] داده از اینکه مانند منافقان درباره برادرانشان - که در حال [[سفر]] یا [[پیکار]] مرده یا کشته شدند - بگویند «اگر نزد ما بودند کشته نمی‌شدند یا نمی‌مردند» و [[ثواب]] کشته شدن و نیز مردن به [[مرگ طبیعی]] در راه خدا را [[غفران]] و [[رحمت الهی]] دانسته که بهتر از هر چیزی است که [[کافران]] در پی آن‌اند و آنان چه بمیرند و چه کشته شوند نزد خدا گرد خواهند آمد: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لاتَکُونُوا کَالَّذینَ کَفَرُوا وَ قالُوا لاِءِخْوانِهِمْ إِذا ضَرَبُوا فِی الْأَرْضِ أَوْ کانُوا غُزًّی لَوْ کانُوا عِنْدَنا ما ماتُوا وَ ما قُتِلُوا... * وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَحْمَةٌ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ * وَ لَئِنْ مُتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لاَءِلَی اللَّهِ تُحْشَرُونَ». [[مفسران]]، [[مرگ طبیعی]] در این [[آیات]] را در [[مرگ]] در راه [[جهاد]] منحصر نکرده و حتی مردن در بستر را با [[خشنودی خدا]] از مصادیق [[آیه]] و دارای پاداشی همانند [[پاداش]] کشته‌شدگان در میدان [[نبرد]] دانسته‌اند.<ref>کشف الاسرار، ج۲، ص۳۲۳؛ نک: تفسیر بیضاوی، ج۲، ص۴۵؛ منهج الصادقین، ج۲، ص۳۶۴.</ref>
در نگاه منافقان، شهادت نه تنها [[فضیلت]] و [[ارزش]] نیست، همانند دیگر مرگ‌هاست، از این رو آنان به [[دوستان]] خود که در [[نبرد]] [[اُحُد]] شرکت نکرده بودند، در باره کسانی که در [[احد]] به شهادت رسیده بودند، چنین می‌گفتند: «اگر آنان از ما [[پیروی]] می‌کردند و در [[خانه]] می‌نشستند، کشته نمی‌شدند».<ref>جامع البیان، ج۴، ص۱۱۲؛ مجمع البیان، ج۲، ص۸۷۹؛ التفسیر الکبیر، ج۹، ص۴۲۴.</ref> [[خداوند]] در این باره به [[پیامبر]] [[فرمان]] می‌دهد به آنان بگوید اگر راست می‌گویند [[مرگ]] را از خود باز دارند. [[قرآن]] به رغم آنان در [[آیه]] بعد به پیامبر یا [[مؤمنان]] و هر کس که قرآن را می‌شنود، گفته است مبادا کسانی را که در [[راه خدا]] کشته شده‌اند مرده بپندارند،<ref>الکشاف، ج۱، ص۴۳۹؛ التفسیر الکبیر، ج۹، ص۴۲۵؛ نک: المحرر الوجیز، ج۱، ص۵۴۰.</ref> بلکه آنان زندگانی هستند که نزد [[خدا]] روزی می‌خورند: {{متن قرآن|الَّذِينَ قَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ وَقَعَدُوا لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنْفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ}}<ref>«(همان) کسانی که (خود از جنگ، پس) نشستند و درباره همگنان (شهید) خویش گفتند: اگر (آنها هم) از ما پیروی می‌کردند کشته نمی‌شدند؛ بگو: اگر راست می‌گویید مرگ را از خویش برانید» سوره آل عمران، آیه ۱۶۸.</ref>، {{متن قرآن|وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ}}<ref>«و کسانی را که در راه خداوند کشته شده‌اند مرده مپندار که زنده‌اند، نزد پروردگارشان روزی می‌برند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۹.</ref> خداوند در [[آیات]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ كَفَرُوا وَقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ كَانُوا غُزًّى لَوْ كَانُوا عِنْدَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا لِيَجْعَلَ اللَّهُ ذَلِكَ حَسْرَةً فِي قُلُوبِهِمْ وَاللَّهُ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ}}<ref>«ای مؤمنان! مانند کسانی مباشید که کفر پیشه کردند و در مورد همگنان خویش- هنگامی که سفر رفتند یا جهادگر شدند- گفتند: اینان اگر نزد ما می‌ماندند نمی‌مردند یا کشته نمی‌شدند (بگذار چنین بپندارند) تا این (پندار) را خداوند دریغی در دل‌هایشان کند؛ و این خداوند است که زنده می‌گرداند و می‌میراند و خداوند به آنچه انجام می‌دهید بیناست» سوره آل عمران، آیه ۱۵۶.</ref>، {{متن قرآن|وَلَئِنْ قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ}}<ref>«اگر در راه خداوند کشته شوید یا بمیرید (بدانید) که آمرزش و بخشایشی از خداوند، از هر آنچه فراهم آورند بهتر است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۷.</ref>، {{متن قرآن|وَلَئِنْ مُتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَى اللَّهِ تُحْشَرُونَ}}<ref>«و اگر بمیرید یا کشته شوید بی‌گمان نزد خداوند، گردتان می‌آورند» سوره آل عمران، آیه ۱۵۸.</ref> نیز مؤمنان را [[پرهیز]] داده از اینکه مانند منافقان درباره برادرانشان - که در حال [[سفر]] یا [[پیکار]] مرده یا کشته شدند - بگویند «اگر نزد ما بودند کشته نمی‌شدند یا نمی‌مردند» و [[ثواب]] کشته شدن و نیز مردن به [[مرگ طبیعی]] در راه خدا را [[غفران]] و [[رحمت الهی]] دانسته که بهتر از هر چیزی است که [[کافران]] در پی آن‌اند و آنان چه بمیرند و چه کشته شوند نزد خدا گرد خواهند آمد. [[مفسران]]، [[مرگ طبیعی]] در این [[آیات]] را در [[مرگ]] در راه [[جهاد]] منحصر نکرده و حتی مردن در بستر را با [[خشنودی خدا]] از مصادیق [[آیه]] و دارای پاداشی همانند [[پاداش]] کشته‌ شدگان در میدان [[نبرد]] دانسته‌اند.<ref>کشف الاسرار، ج۲، ص۳۲۳؛ نک: تفسیر بیضاوی، ج۲، ص۴۵؛ منهج الصادقین، ج۲، ص۳۶۴.</ref>


==ویژگی‌های [[شهدا]]==
==ویژگی‌های [[شهدا]]==
۱۱۵٬۱۷۷

ویرایش