شهادت در راه خدا در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس [[آیات]] ۱۵۷ - ۱۵۸ [[سوره آل‌عمران]] / ۳، چنانچه [[مؤمنان]] در راه خدا کشته شوند یا بمیرند از [[آمرزش]] و [[رحمت الهی]] برخوردار خواهند بود و به طور قطع آمرزش و [[رحمت خداوند]]، از هرآنچه [[کافران]] و [[منافقان]] برای این [[دنیا]] جمع می‌کنند، بهتر است؛ زیرا مؤمنان به سوی خدای [[رحیم]] که رحمتش گسترده است<ref>الکشاف، ج ۱، ص۴۳۱؛ البحر المحیط، ج ۳، ص۴۰۶؛ لباب التاویل، ج ۱، ص۳۱۱.</ref> [[محشور]] خواهند شد: «و لَئِن قُتِلتُم فی‌سَبیلِ [[اللّه]] اَو مُتُّم لَمَغفِرَةٌ مِنَ [[اللّه]] و رَحمَةٌ خَیرٌ مِمّا یَجمَعون * وَ لَئِنْ مُتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لاَءِلَی اللَّهِ تُحْشَرُون»؛ نیز [[خداوند]] [[وعده]] داده است [[بدی‌ها]] و [[گناهان]] کسانی را که در [[راه خدا]] [[هجرت]] کرده و از دیارشان بیرون [[رانده شده]] و در این راه از دست [[دشمنان]] [[آزار]] دیده و جنگیده و به [[شهادت]] رسیده‌اند، بیامرزد: «... فَالَّذینَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَ أُوذُوا فی سَبیلی وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لَأُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِم.»... ([[آل‌عمران]] / ۳، ۱۹۵) برخی «لَأُکَفِّرَنَّ» در [[آیه]] را به معنای «لاََستُرنَّ» گرفته و گفته‌اند خداوند در [[آخرت]] همه گناهان صغیر و کبیر آنان را خواهد پوشاند و آنان به سبب گناهانشان [[توبیخ]] و [[کیفر]] نخواهند شد.<ref>تفسیر قرطبی، ج۴، ص۳۱۹؛ تفسیر ابن عربی، ج۱، ص۱۳۵.</ref>