پرش به محتوا

سوره توحید در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۷: خط ۳۷:
# و [[صمد]]. <ref>التفسیر الکبیر، ج‌۳۲، ص‌۱۷۵‌ـ‌۱۷۶؛ تفسیر بقاعی، ج‌۸، ص‌۵۷۵؛ روح المعانی، مج‌۱۶، ص‌۴۷۷.</ref> «صمد» پس از دو نام «[[اخلاص]]» و «توحید» و نیز «نسبة الرب»، مشهورترین نام سوره است که از یک سو این نام تنها در همین سوره از [[قرآن]] آمده <ref>تفسیر قرطبی، ج‌۲۰، ص‌۱۶۹.</ref> و از سوی دیگر مهم‌ترین واژه این سوره است که توجه [[مفسران]] به آن جلب شده‌است.
# و [[صمد]]. <ref>التفسیر الکبیر، ج‌۳۲، ص‌۱۷۵‌ـ‌۱۷۶؛ تفسیر بقاعی، ج‌۸، ص‌۵۷۵؛ روح المعانی، مج‌۱۶، ص‌۴۷۷.</ref> «صمد» پس از دو نام «[[اخلاص]]» و «توحید» و نیز «نسبة الرب»، مشهورترین نام سوره است که از یک سو این نام تنها در همین سوره از [[قرآن]] آمده <ref>تفسیر قرطبی، ج‌۲۰، ص‌۱۶۹.</ref> و از سوی دیگر مهم‌ترین واژه این سوره است که توجه [[مفسران]] به آن جلب شده‌است.


این سوره یکی از ۵ سوره‌ای است که با فعل امرِ {{متن قرآن|قُلْ}} شروع شده، اما از نظر حجم با سه [[سوره کافرون]]، [[سوره فلق]] و [[سوره ناس]] [[ارتباط]] بیشتری دارد. این سوره از یک سو با سوره کافرون پیوند دارد؛ زیرا هر دو سوره در جهت [[تحکیم]] پایه‌های توحید معرفی شده‌اند و از سوی دیگر با دو سوره فلق و ناس پیوند دارد و با عنوان معوّذات به قرائت آن سفارش شده و برای آنها خاصیت تعویذ در مقابلِ بعضی [[بیماری‌ها]] و [[خطرها]] و اساساً در [[امان خدا]] قرار گرفتن بیان شده است.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۹.</ref>
این سوره یکی از ۵ سوره‌ای است که با فعل امرِ {{متن قرآن|قُلْ}} شروع شده، اما از نظر حجم با سه [[سوره کافرون]]، [[سوره فلق]] و [[سوره ناس]] [[ارتباط]] بیشتری دارد. این سوره از یک سو با سوره کافرون پیوند دارد؛ زیرا هر دو سوره در جهت [[تحکیم]] پایه‌های توحید معرفی شده‌اند و از سوی دیگر با دو سوره فلق و ناس پیوند دارد و با عنوان معوّذات به قرائت آن سفارش شده و برای آنها خاصیت تعویذ در مقابلِ بعضی [[بیماری‌ها]] و [[خطرها]] و اساساً در [[امان خدا]] قرار گرفتن بیان شده است.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۲، ص 354-356.</ref>


== محتوای سوره ==
== محتوای سوره ==
[[سوره اخلاص]] [[خداوند]] را به یکتایی در ذات وصف کرده: {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> و [[خدا]] را تنها [[مرجع]] رفع همه نیازهای [[مخلوقات]] معرفی کرده است: {{متن قرآن|اللَّهُ الصَّمَدُ}}<ref>«خداوند صمد است» سوره اخلاص، آیه ۲.</ref> و هرگونه صفت نقصی، مانند ترکیب و داشتن اجزا وبه وجود آمدن از شیئی دیگر را از او [[نفی]] می‌کند: {{متن قرآن|لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ}}<ref>«نه زاده است و نه او را زاده‌اند» سوره اخلاص، آیه ۳.</ref> و او را از هرگونه [[شریک]] داشتن مُبرّا می‌داند: {{متن قرآن|وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ}}<ref>«و نه هیچ کس او را همانند است» سوره اخلاص، آیه ۴.</ref>.
[[سوره اخلاص]] [[خداوند]] را به یکتایی در ذات وصف کرده: {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> و [[خدا]] را تنها [[مرجع]] رفع همه نیازهای [[مخلوقات]] معرفی کرده است: {{متن قرآن|اللَّهُ الصَّمَدُ}}<ref>«خداوند صمد است» سوره اخلاص، آیه ۲.</ref> و هرگونه صفت نقصی، مانند ترکیب و داشتن اجزا وبه وجود آمدن از شیئی دیگر را از او [[نفی]] می‌کند: {{متن قرآن|لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ}}<ref>«نه زاده است و نه او را زاده‌اند» سوره اخلاص، آیه ۳.</ref> و او را از هرگونه [[شریک]] داشتن مُبرّا می‌داند: {{متن قرآن|وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ}}<ref>«و نه هیچ کس او را همانند است» سوره اخلاص، آیه ۴.</ref>.


مهم‌ترین وصف [[خدا]] در این [[سوره]] پس از بیان [[یگانگی]] در ذات، [[صَمَد]] بودن است که [[روایات]] متعددی از [[معصومین]] {{ع}} در [[تفسیر]] آن نقل شده و مجموع آنها [[یگانگی خدا]] در [[افعال]] ([[توحید افعالی]]) را ثابت و هرگونه [[نقص]] و [[صفات سلبی]] را از [[خداوند]] نفی می‌کند <ref>المیزان، ج‌۲۰، ص‌۳۸۸‌ـ‌۳۹۱.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۹.</ref>
مهم‌ترین وصف [[خدا]] در این [[سوره]] پس از بیان [[یگانگی]] در ذات، [[صَمَد]] بودن است که [[روایات]] متعددی از [[معصومین]] {{ع}} در [[تفسیر]] آن نقل شده و مجموع آنها [[یگانگی خدا]] در [[افعال]] ([[توحید افعالی]]) را ثابت و هرگونه [[نقص]] و [[صفات سلبی]] را از [[خداوند]] نفی می‌کند <ref>المیزان، ج‌۲۰، ص‌۳۸۸‌ـ‌۳۹۱.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۲، ص 356.</ref>


== [[احکام فقهی]] [[سوره]] ==
== [[احکام فقهی]] [[سوره]] ==
خط ۵۱: خط ۵۱:
سوره اخلاص بر اثر [[معارف]] بلند [[توحیدی]] آن، در میان سایر سوره‌های قرآن جایگاهی ممتاز دارد. روایتی منقول از [[امام سجاد]] {{ع}} بیان‌گر عمق معارف این سوره است؛ کسی از آن [[حضرت]] درباره [[توحید]] پرسید و آن حضرت در پاسخ گفت: خداوند می‌دانست در [[آخرالزمان]] گروه‌هایی ژرف اندیش خواهند آمد؛ ازاین‌رو [[سوره]] {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> و ۵ [[آیه]] آغازین [[سوره حدید]] را نازل کرد.
سوره اخلاص بر اثر [[معارف]] بلند [[توحیدی]] آن، در میان سایر سوره‌های قرآن جایگاهی ممتاز دارد. روایتی منقول از [[امام سجاد]] {{ع}} بیان‌گر عمق معارف این سوره است؛ کسی از آن [[حضرت]] درباره [[توحید]] پرسید و آن حضرت در پاسخ گفت: خداوند می‌دانست در [[آخرالزمان]] گروه‌هایی ژرف اندیش خواهند آمد؛ ازاین‌رو [[سوره]] {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> و ۵ [[آیه]] آغازین [[سوره حدید]] را نازل کرد.


در روایتی از [[امام‌ رضا]] {{ع}} آمده است که هر کس این سوره را قرائت کند، [[توحید]] را شناخته است. در این [[روایت]] سفارش شده که پس از اتمام قرائت سوره، [[قاری]] سه بار بگوید: {{عربی|"كَذَلِكَ اَللَّهُ رَبِّي"}}<ref>نور الثقلین، ج‌۵، ص‌۷۰۰.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۹.</ref>
در روایتی از [[امام‌ رضا]] {{ع}} آمده است که هر کس این سوره را قرائت کند، [[توحید]] را شناخته است. در این [[روایت]] سفارش شده که پس از اتمام قرائت سوره، [[قاری]] سه بار بگوید: {{عربی|"كَذَلِكَ اَللَّهُ رَبِّي"}}<ref>نور الثقلین، ج‌۵، ص‌۷۰۰.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۲، ص 356-357.</ref>


== [[فضایل]] و آثار ==
== [[فضایل]] و آثار ==
خط ۶۲: خط ۶۲:
در روایات، خواندن آن را سبب [[ایمنی]] از [[شر]] [[حاکم ستمگر]] و [[مردم]] نیز بر شمرده‌اند. مفضل‌بن‌عمر از [[امام صادق]] {{ع}} نقل کرده است: با‌ قرائت {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.</ref> و {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> میان خود و مردم، حایل ایجاد کن و آن را در طرف راست، چپ، پیش‌رو، پشت سر، بالا و پایین خودت بخوان. <ref>نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۷۰۳.</ref> نیز رسول خدا {{صل}} به یکی از اصحابش توصیه کرده است که برای [[رفع فقر]] و [[تنگدستی]]، این سوره را پس از ورود به [[خانه]]، قرائت کند <ref>نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۷۰۵؛ تفسیرابن کثیر، ج‌۴، ص‌۶۰۸.</ref> و نقل شده که [[رسول خدا]] {{صل}} در وقتی که او را عقربی گزیده بود با قرائت این [[سوره]] و معوّذتین، خود را [[تعویذ]] کرده است. <ref>نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۷۰۴.</ref>
در روایات، خواندن آن را سبب [[ایمنی]] از [[شر]] [[حاکم ستمگر]] و [[مردم]] نیز بر شمرده‌اند. مفضل‌بن‌عمر از [[امام صادق]] {{ع}} نقل کرده است: با‌ قرائت {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.</ref> و {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> میان خود و مردم، حایل ایجاد کن و آن را در طرف راست، چپ، پیش‌رو، پشت سر، بالا و پایین خودت بخوان. <ref>نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۷۰۳.</ref> نیز رسول خدا {{صل}} به یکی از اصحابش توصیه کرده است که برای [[رفع فقر]] و [[تنگدستی]]، این سوره را پس از ورود به [[خانه]]، قرائت کند <ref>نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۷۰۵؛ تفسیرابن کثیر، ج‌۴، ص‌۶۰۸.</ref> و نقل شده که [[رسول خدا]] {{صل}} در وقتی که او را عقربی گزیده بود با قرائت این [[سوره]] و معوّذتین، خود را [[تعویذ]] کرده است. <ref>نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۷۰۴.</ref>


در [[حدیثی]] آمده است که هرگاه رسول خدا {{صل}} [[بیمار]] می‌شد، [[سوره]] {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> را بر خود می‌خواند. <ref>الاحادیث والآثار، ص‌۴۱۹.</ref> سفارش‌های رسول خدا {{صل}} و [[ائمه اطهار]] {{ع}} به قرائت این سوره (با توجه به مضمون آن) می‌تواند تلاشی برای [[هدایت مردم]] به‌سوی [[اعتقاد صحیح]] به [[خدای تعالی]] به‌شمار آید؛ به‌ویژه برای مردمی که به [[بت‌پرستی]] خو گرفته بودند؛ ازاین‌رو هرگاه یکی از [[صحابه]] به قرائت این سوره مداومت‌ می‌کرد به شدت مورد [[تشویق]] و [[محبت]] [[رسول‌خدا]] {{صل}} قرار می‌گرفت<ref>نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۷۰۱؛ تفسیر ابن‌کثیر، ج‌۴، ص‌۶۰۵.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۹.</ref>
در [[حدیثی]] آمده است که هرگاه رسول خدا {{صل}} [[بیمار]] می‌شد، [[سوره]] {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref> را بر خود می‌خواند. <ref>الاحادیث والآثار، ص‌۴۱۹.</ref> سفارش‌های رسول خدا {{صل}} و [[ائمه اطهار]] {{ع}} به قرائت این سوره (با توجه به مضمون آن) می‌تواند تلاشی برای [[هدایت مردم]] به‌سوی [[اعتقاد صحیح]] به [[خدای تعالی]] به‌شمار آید؛ به‌ویژه برای مردمی که به [[بت‌پرستی]] خو گرفته بودند؛ ازاین‌رو هرگاه یکی از [[صحابه]] به قرائت این سوره مداومت‌ می‌کرد به شدت مورد [[تشویق]] و [[محبت]] [[رسول‌خدا]] {{صل}} قرار می‌گرفت<ref>نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۷۰۱؛ تفسیر ابن‌کثیر، ج‌۴، ص‌۶۰۵.</ref>.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[سوره توحید - دشتی (مقاله)| مقاله «سوره توحید»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۲، ص 357-358.</ref>


== سوره توحید در دانشنامه معاصر قرآن کریم ==
== سوره توحید در دانشنامه معاصر قرآن کریم ==
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش