دلایل قرآنی اثبات عصمت پیامبر خاتم چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲۵: خط ۲۲۵:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خلیل منصوری]]''' در مقاله ''«[[عصمت مطلق پیامبر (مقاله)|عصمت مطلق پیامبر]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خلیل منصوری]]''' در مقاله ''«[[عصمت مطلق پیامبر (مقاله)|عصمت مطلق پیامبر]]»'' در این‌باره گفته است:


«'''عصمت مطلق پیامبر'''
«[[تعالیم قرآن]] تأکید دارد که [[پیامبر]]{{صل}} دارای [[عصمت مطلق]] است. این عصمت مطلق او را معیاری برای [[حق]] قرار می‌دهد تا جایی که [[اطاعت]] ایشان عین [[اطاعت الهی]] می‌شود<ref>سوره انفال، آیات ۱ و ۲۰ و ۴۶؛ سوره مجادله، آیه ۱۳.</ref> و آن حضرت{{صل}} به عنوان «اسوه حسنه» معرفی می‌گردد<ref>احزاب، آیه ۲۱.</ref>. اسوه حسنه کسی است که همه امورش [[مطابق حق]] باشد و هیچ‌گونه [[ظلم]] و باطلی در او راه نیابد و از عصمت مطلق و کامل برخوردار باشد.
 
[[تعالیم قرآن]] تأکید دارد که [[پیامبر]]{{صل}} دارای [[عصمت مطلق]] است. این عصمت مطلق او را معیاری برای [[حق]] قرار می‌دهد تا جایی که [[اطاعت]] ایشان عین [[اطاعت الهی]] می‌شود<ref>سوره انفال، آیات ۱ و ۲۰ و ۴۶؛ سوره مجادله، آیه ۱۳.</ref> و آن حضرت{{صل}} به عنوان «اسوه حسنه» معرفی می‌گردد<ref>احزاب، آیه ۲۱.</ref>. اسوه حسنه کسی است که همه امورش [[مطابق حق]] باشد و هیچ‌گونه [[ظلم]] و باطلی در او راه نیابد و از عصمت مطلق و کامل برخوردار باشد.


از سوی دیگر، هر گونه احتمال [[خطا]]، [[اشتباه]]، [[سهو]]، [[نسیان]]، [[غفلت]]، [[جهل]] و مانند آنها در شخصی که در [[مقام پیامبری]] قرار می‌گیرد و می‌خواهد اسوه حسنه باشد، به دور از [[عقل]] و [[عقلانیت]] است؛ زیرا اگر احتمال این امور برود، نمی‌توان به او اعتماد کرد. از این رو [[خدا]] در [[قرآن]] بیان می‌کند که پیامبر{{صل}} در [[عصمت]] کامل و تمام قرار دارد و او هیچ سخنی جز سخن [[حق تعالی]] و خدا نگوید<ref>سوره نجم، آیات ۳ و ۴.</ref> و هیچ کاری جز کار خدا نکند<ref>سوره انفال، آیه ۱۷.</ref> و در [[خیال]] و قلبش جز خدا نباشد و نبیند<ref>سوره حج، آیه ۵۲؛ سوره نجم، آیه ۱۱.</ref>؛ لذاست که [[معصوم]] مطلق بوده<ref>سوره احزاب، آیه ۳۳.</ref> و می‌تواند [[معیار حق]] و اسوه حسنه [[الهی]] باشد<ref>سوره احزاب، آیه ۲۱.</ref> که طاعتش عین [[طاعت خدا]] و [[محبت]] به او عین [[محبت به خدا]]ست<ref>سوره انفال، آیات ۱ و ۲۰؛ سوره آل عمران، آیات ۳۱ و ۳۲.</ref>.
از سوی دیگر، هر گونه احتمال [[خطا]]، [[اشتباه]]، [[سهو]]، [[نسیان]]، [[غفلت]]، [[جهل]] و مانند آنها در شخصی که در [[مقام پیامبری]] قرار می‌گیرد و می‌خواهد اسوه حسنه باشد، به دور از [[عقل]] و [[عقلانیت]] است؛ زیرا اگر احتمال این امور برود، نمی‌توان به او اعتماد کرد. از این رو [[خدا]] در [[قرآن]] بیان می‌کند که پیامبر{{صل}} در [[عصمت]] کامل و تمام قرار دارد و او هیچ سخنی جز سخن [[حق تعالی]] و خدا نگوید<ref>سوره نجم، آیات ۳ و ۴.</ref> و هیچ کاری جز کار خدا نکند<ref>سوره انفال، آیه ۱۷.</ref> و در [[خیال]] و قلبش جز خدا نباشد و نبیند<ref>سوره حج، آیه ۵۲؛ سوره نجم، آیه ۱۱.</ref>؛ لذاست که [[معصوم]] مطلق بوده<ref>سوره احزاب، آیه ۳۳.</ref> و می‌تواند [[معیار حق]] و اسوه حسنه [[الهی]] باشد<ref>سوره احزاب، آیه ۲۱.</ref> که طاعتش عین [[طاعت خدا]] و [[محبت]] به او عین [[محبت به خدا]]ست<ref>سوره انفال، آیات ۱ و ۲۰؛ سوره آل عمران، آیات ۳۱ و ۳۲.</ref>.
۲۱۸٬۸۱۳

ویرایش