سوره روم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سوره روم در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = سوره | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سوره روم در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[خداوند]] در آغاز این [[سوره]]، از [[پیروزی]] [[روم]] پس از [[شکست]] خوردن از [[ایران]] خبر میدهد. این [[پیشگویی]] و حادثه مربوط به [[صدر اسلام]] است و در واقع به پیروزی [[امت مسلمان]] پس از شکست از دو اَبَرقدرت آنروز [[جهان]]، نوید میدهد و تقویتی است برای [[مسلمانان]] آنروز که مورد | [[خداوند]] در آغاز این [[سوره]]، از [[پیروزی]] [[روم]] پس از [[شکست]] خوردن از [[ایران]] خبر میدهد. این [[پیشگویی]] و حادثه مربوط به [[صدر اسلام]] است و در واقع به پیروزی [[امت مسلمان]] پس از شکست از دو اَبَرقدرت آنروز [[جهان]]، نوید میدهد و تقویتی است برای [[مسلمانان]] آنروز که مورد آزار مشرکان [[مکه]] قرار داشتند، و آیندهای تابناک را در افق [[حیات]] بشری نشان میدهد. | ||
بعد از بیان این نوید و [[وعده]] به مسلمانان، منتقل میشود به وعدهگاه اکبر که [[قیامت]] و [[یوم]] الوعدش گویند، روزی که تمامی افراد و [[اقوام]] در آن [[روز]] به سوی [[خدا]] بازمیگردند، آن گاه به [[استدلال]] بر مسأله [[معاد]] پرداخته، سپس [[کلام]] را به [[آیات]] [[ربوبیت]] معطوف میدارد و صفات [[خاصه]] خدا را برمیشمارد، و در آخر، [[سوره]] را با وعده [[نصرت]] به [[رسول]] گرامیاش ختم میکند، و در فرا رسیدن این وعده تاکید [[بلیغ]] نموده و میفرماید: {{متن قرآن|فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ}}<ref>«پس شکیبا باش که وعده خداوند راستین است و مبادا آنان که اهل یقین نیستند تو را سبکسار گردانند» سوره روم، آیه ۶۰.</ref>. در چند [[آیه]] قبل نیز فرموده بود: {{متن قرآن| وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«یاری مؤمنان بر ما واجب است» سوره روم، آیه ۴۷.</ref>. | بعد از بیان این نوید و [[وعده]] به مسلمانان، منتقل میشود به وعدهگاه اکبر که [[قیامت]] و [[یوم]] الوعدش گویند، روزی که تمامی افراد و [[اقوام]] در آن [[روز]] به سوی [[خدا]] بازمیگردند، آن گاه به [[استدلال]] بر مسأله [[معاد]] پرداخته، سپس [[کلام]] را به [[آیات]] [[ربوبیت]] معطوف میدارد و صفات [[خاصه]] خدا را برمیشمارد، و در آخر، [[سوره]] را با وعده [[نصرت]] به [[رسول]] گرامیاش ختم میکند، و در فرا رسیدن این وعده تاکید [[بلیغ]] نموده و میفرماید: {{متن قرآن|فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ}}<ref>«پس شکیبا باش که وعده خداوند راستین است و مبادا آنان که اهل یقین نیستند تو را سبکسار گردانند» سوره روم، آیه ۶۰.</ref>. در چند [[آیه]] قبل نیز فرموده بود: {{متن قرآن| وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«یاری مؤمنان بر ما واجب است» سوره روم، آیه ۴۷.</ref>. | ||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:سورههای قرآن]] |