پرش به محتوا

سوره روم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سوره روم در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = سوره | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سوره روم در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[خداوند]] در آغاز این [[سوره]]، از [[پیروزی]] [[روم]] پس از [[شکست]] خوردن از [[ایران]] خبر می‌دهد. این [[پیشگویی]] و حادثه مربوط به [[صدر اسلام]] است و در واقع به پیروزی [[امت مسلمان]] پس از شکست از دو اَبَرقدرت آن‌روز [[جهان]]، نوید می‌دهد و تقویتی است برای [[مسلمانان]] آن‌روز که مورد [[آزار مشرکان]] [[مکه]] قرار داشتند، و آینده‌ای تابناک را در افق [[حیات]] بشری نشان می‌دهد.
[[خداوند]] در آغاز این [[سوره]]، از [[پیروزی]] [[روم]] پس از [[شکست]] خوردن از [[ایران]] خبر می‌دهد. این [[پیشگویی]] و حادثه مربوط به [[صدر اسلام]] است و در واقع به پیروزی [[امت مسلمان]] پس از شکست از دو اَبَرقدرت آن‌روز [[جهان]]، نوید می‌دهد و تقویتی است برای [[مسلمانان]] آن‌روز که مورد آزار مشرکان [[مکه]] قرار داشتند، و آینده‌ای تابناک را در افق [[حیات]] بشری نشان می‌دهد.


بعد از بیان این نوید و [[وعده]] به مسلمانان، منتقل می‌شود به وعده‌گاه اکبر که [[قیامت]] و [[یوم]] الوعدش گویند، روزی که تمامی افراد و [[اقوام]] در آن [[روز]] به سوی [[خدا]] بازمی‌گردند، آن گاه به [[استدلال]] بر مسأله [[معاد]] پرداخته، سپس [[کلام]] را به [[آیات]] [[ربوبیت]] معطوف می‌دارد و صفات [[خاصه]] خدا را برمی‌شمارد، و در آخر، [[سوره]] را با وعده [[نصرت]] به [[رسول]] گرامی‌اش ختم می‌کند، و در فرا رسیدن این وعده تاکید [[بلیغ]] نموده و می‌فرماید: {{متن قرآن|فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ}}<ref>«پس شکیبا باش که وعده خداوند راستین است و مبادا آنان که اهل یقین نیستند تو را سبکسار گردانند» سوره روم، آیه ۶۰.</ref>. در چند [[آیه]] قبل نیز فرموده بود: {{متن قرآن| وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«یاری مؤمنان بر ما واجب است» سوره روم، آیه ۴۷.</ref>.
بعد از بیان این نوید و [[وعده]] به مسلمانان، منتقل می‌شود به وعده‌گاه اکبر که [[قیامت]] و [[یوم]] الوعدش گویند، روزی که تمامی افراد و [[اقوام]] در آن [[روز]] به سوی [[خدا]] بازمی‌گردند، آن گاه به [[استدلال]] بر مسأله [[معاد]] پرداخته، سپس [[کلام]] را به [[آیات]] [[ربوبیت]] معطوف می‌دارد و صفات [[خاصه]] خدا را برمی‌شمارد، و در آخر، [[سوره]] را با وعده [[نصرت]] به [[رسول]] گرامی‌اش ختم می‌کند، و در فرا رسیدن این وعده تاکید [[بلیغ]] نموده و می‌فرماید: {{متن قرآن|فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ}}<ref>«پس شکیبا باش که وعده خداوند راستین است و مبادا آنان که اهل یقین نیستند تو را سبکسار گردانند» سوره روم، آیه ۶۰.</ref>. در چند [[آیه]] قبل نیز فرموده بود: {{متن قرآن| وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«یاری مؤمنان بر ما واجب است» سوره روم، آیه ۴۷.</ref>.
خط ۲۹: خط ۲۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:سوره روم]]
[[رده:سوره‌های قرآن]]
۱۱۳٬۱۶۴

ویرایش