بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'تأویل الآیات الظاهرة' به 'تأویل الآیات الظاهرة') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = تفسیر | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
از [[روایات]] متعدد استفاده می‌شود که از سال ۲۶۰ ه. ق تا سال ۳۲۹ ه. ق [[دوران غیبت]] صغرای [[دوازدهمین امام]] [[معصوم]] {{ع}} بوده است<ref>برخی از آن روایات چنین است: از امام صادق {{ع}} روایت شده که فرمود: {{متن حدیث|لِلْقَائِمِ غَيْبَتَانِ إِحْدَاهُمَا طَوِيلَةٌ وَ الْأُخْرَى قَصِيرَةٌ فَالْأُولَى يَعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِيهَا خَاصَّةٌ مِنْ شِيعَتِهِ وَ الْأُخْرَى لَا يَعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِيهَا إِلَّا خَاصَّةُ مَوَالِيهِ فِي دِينِهِ}}؛ (بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۵۵، ح۱۰؛ در همان، به روایت‌های ۱۳-۱۸ نیز بنگرید). باتوجه به اینکه وفات علی بن محمد سمری چهارمین نایب آن حضرت سال ۳۲۹ ه.ق بوده است، از توقیعی که صدوق از وی نقل کرد، به‌دست می‌آید که پایان غیبت صغرا سال ۳۲۹ بوده است (ر. ک: صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۵۱۶، باب ۴۵، ح۴۴).</ref>. در آن دوران مانند [[عصر حضور]] امکان [[تشرف]] به [[محضر امام]] معصوم و [[مفسر]] برگزیدۀ [[خدا]] برای همۀ [[مردم]] فراهم نبوده و مانند عصر [[غیبت کبرا]] نیز ارتباط رسمی مردم با آن بزرگوار به‌کلی قطع نبوده است، بلکه نایب‌های خاصی از جانب آن | از [[روایات]] متعدد استفاده می‌شود که از سال ۲۶۰ ه. ق تا سال ۳۲۹ ه. ق [[دوران غیبت]] صغرای [[دوازدهمین امام]] [[معصوم]] {{ع}} بوده است<ref>برخی از آن روایات چنین است: از امام صادق {{ع}} روایت شده که فرمود: {{متن حدیث|لِلْقَائِمِ غَيْبَتَانِ إِحْدَاهُمَا طَوِيلَةٌ وَ الْأُخْرَى قَصِيرَةٌ فَالْأُولَى يَعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِيهَا خَاصَّةٌ مِنْ شِيعَتِهِ وَ الْأُخْرَى لَا يَعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِيهَا إِلَّا خَاصَّةُ مَوَالِيهِ فِي دِينِهِ}}؛ (بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۵۵، ح۱۰؛ در همان، به روایت‌های ۱۳-۱۸ نیز بنگرید). باتوجه به اینکه وفات علی بن محمد سمری چهارمین نایب آن حضرت سال ۳۲۹ ه.ق بوده است، از توقیعی که صدوق از وی نقل کرد، به‌دست می‌آید که پایان غیبت صغرا سال ۳۲۹ بوده است (ر. ک: صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۵۱۶، باب ۴۵، ح۴۴).</ref>. در آن دوران مانند [[عصر حضور]] امکان [[تشرف]] به [[محضر امام]] معصوم و [[مفسر]] برگزیدۀ [[خدا]] برای همۀ [[مردم]] فراهم نبوده و مانند عصر [[غیبت کبرا]] نیز ارتباط رسمی مردم با آن بزرگوار به‌کلی قطع نبوده است، بلکه نایب‌های خاصی از جانب آن حضرت تعیین می‌شدند و مردم از طریق آنان [[مشکلات]] [[علمی]] و غیر علمی خود را با آن حضرت در میان می‌گذاشته و از آن حضرت کمک می‌گرفتند<ref>برای آگاهی از نایبان خاصی که در غیبت صغرا واسطۀ بین مردم و آن حضرت بوده‌اند، ر. ک: بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۴۴-۳۶۶.</ref>. | ||
از منابع [[کتاب‌شناسی]] و رجال‌شناسی و [[کتاب‌های تفسیری]] و [[روایی]] به‌جا مانده از آن عصر استفاده می‌شود که در آن عصر نیز [[تفسیر قرآن]] [[استمرار]] و رواج داشته است. | از منابع [[کتاب‌شناسی]] و رجال‌شناسی و [[کتاب‌های تفسیری]] و [[روایی]] به‌جا مانده از آن عصر استفاده می‌شود که در آن عصر نیز [[تفسیر قرآن]] [[استمرار]] و رواج داشته است. | ||
| خط ۲۰۱: | خط ۲۰۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:تفسیر]] | [[رده:تفسیر]] | ||