طرماح بن عدی بن حاتم طائی: تفاوت میان نسخه‌ها

== آشنایی اجمالی ==

طرماح بن عدّی بن حاتم طائی از بلاد «شَمر»،<ref>اعیان الشیعه ۷/۳۹۶.</ref> روستاهایی در منطقه «فَیْد» بین [[مکه]] و [[کوفه]]،<ref> معجم البلدان ۴/۲۴۸.</ref> از [[قبیله طی]]<ref> الکامل فی التاریخ ۴/۵۰.</ref> و از [[اصحاب]] و [[دوستداران امام علی]] و [[امام حسین]]{{ع}} بود.<ref>رجال الطوسی ۴۶و۷۵.</ref> وی شخصیتی در [[غایت]] [[جلالت]] و [[شرافت]]،زبان‌آور، [[فصیح]]، [[قوی]] هیکل و بلند قد توصیف شده است.<ref>الاختصاص ۱۳۸.</ref> طرماح پیک ویژه [[حضرت علی]]{{ع}} به نزد [[معاویه]] بود که با رساندن [[نامه]] حضرت و آن گفتوگوی [[تاریخی]]،[[دنیا]] را پیش چشم معاویه تیره کرد.<ref>تنقیح المقال ۲/۱۰۹.</ref> وی در [[فاجعه کربلا]] با امام حسین{{ع}} همراه بود و به [[نقلی]]، به [[شهادت]] رسید و به قولی، زخمی شد<ref>مقتل الحسین ۱۱۲ و۱۵۷.</ref> و به کمک قومش از [[مرگ]] رهید و بهبودی یافت.<ref>تنقیح المقال ۲/۱۰۹.</ref> بر پایه گزارش‌هایی، وی در راه کوفه با [[امام]] [[ملاقات]] کرد و وقتی از [[تصمیم امام]] [[آگاه]] شد، از آن حضرت [[اجازه]] گرفت تا مواد غذایی را که با خود داشت به عیالش برساند و بازگردد، ولی هنگام بازگشت، خبر [[شهادت امام]]{{ع}} را شنید.<ref>تاریخ الطبری ۵/۴۰۶.</ref> به هرحال تا پایان [[عمر]] از هواداران [[اهل بیت]]{{ع}} بود.<ref> تنقیح المقال ۲/۱۰۹.</ref> گفتوگوی طرماح با معاویه که مشتمل بر موضوعات [[دینی]] در مقوله [[نصیحت]] و [[موعظه]] است، به [[زبان فارسی]] و به صورت [[مناظره]] چاپ شده است.<ref> الذریعه ۲۲/۱۵۴.</ref> او در سال ۶۱ هـ و یا پس از آن درگذشت.<ref> فرسان الهیجاء ۱۷۵.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱، ص۴۱۱.</ref>