مخالفان امام علی در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

از سدیر صیرفی از [[امام باقر]] {{ع}} نقل شده: [[خداوند]] دو بار علی {{ع}} را به یارانش شناسانید. یک بار وقتی که فرمود: هر کس من مولای اویم علی مولای اوست و اما بار دوم وقتی که این [[آیه]] نازل شد {{متن قرآن|فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ}}<ref>«بی‌گمان خداوند و جبرئیل و (آن) مؤمن شایسته، یار اویند و فرشتگان هم پس از آن پشتیبان وی‌اند» سوره تحریم، آیه ۴.</ref> [[پیامبر اکرم]] دست علی {{ع}} را گرفت پس فرمود: ای [[مردم]] این است صالح المؤمنین «صلاحیت‌دار [[مؤمنین]]».

در [[مسند احمد]] و مسند [[طیالسی]] و [[صحیح ترمذی]] از قول [[عمران بن حصین]] آمده: در سریه‌ای [[پیامبر]] {{صل}} وقتی [[لشکر]] را به [[جنگ]] فرستاد، چهار نفر از [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} با هم قرار گذاشتند که چون به خدمت پیامبر {{صل}} رسیدند از علی {{ع}} به حضرتش [[شکایت]] کنند. وقتی که این ۴ نفر به خدمت پیامبر {{صل}} رسیدند، یکی از ایشان برخاست و گفت: ای رسول خدا توجه نمی‌فرمایید که [[علی بن ابی طالب]] چنین و چنان کرده است. پیامبر {{صل}} از او روی برگردانید. دومی و سومی و بالاخره چهارمی از جای برخاست و هر کدام سخن اولی را تکرار کردند و در هر نوبت هم پیامبر {{صل}} از شاکی روی برگردانید، در آخر پیامبر {{صل}} در حالی که آثار [[خشم]] از چهره‌اش نمایان بود روی به آنها کرد و فرمود: {{متن حدیث|مَا تُرِيدُونَ مِنْ عَلِيٍّ، تُرِيدُونَ مِنْ عَلِيٍّ‌، تُرِيدُونَ مِنْ عَلِيٍّ‌؟}} از علی چه می‌خواهید؟ از علی چه می‌خواهید؟ از علی چه می‌خواهید؟ علی از من است و من از علی هستم، علی از من است و من از علی هستم و او بعد از من بر هر مؤمنی [[ولایت]] و [[فرمانروایی]] دارد<ref>{{متن حدیث|وَ مِنْ صَحِيحِ التِّرْمِذِيِّ عَنْ عِمْرَانَ بْنِ حُصَيْنٍ قَالَ: بَعَثَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} جَيْشاً وَ اسْتَعْمَلَ عَلَيْهِمْ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ فَمَشَى فِي السَّرِيَّةِ وَ أَصَابَ جَارِيَةً فَأَنْكَرُوا عَلَيْهِ وَ تَعَاقَدُوا أَرْبَعَةٌ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صفَقَالُوا إِذَا لَقِينَا رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} أَخْبَرْنَاهُ بِمَا صَنَعَ عَلِيٌّ وَ كَانَ الْمُسْلِمُونَ إِذَا رَجَعُوا مِنْ سَفَرٍ بَدَءُوا بِرَسُولِ اللَّهِ فَسَلَّمُوا عَلَيْهِ ثُمَّ انْصَرَفُوا إِلَى رِحَالِهِمْ فَلَمَّا قَدِمْتُ السَّرِيَّةَ سَلَّمُوا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} وَ قَامَ أَحَدُ الْأَرْبَعَةِ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَ لَمْ تَرَ إِلَى عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ صَنَعَ كَذَا وَ كَذَا فَأَعْرَضَ عَنْهُ رَسُولُ اللَّهِ فَقَامَ الثَّانِي فَقَالَ مِثْلَ مَقَالَتِهِ فَأَعْرَضَ عَنْهُ ثُمَّ قَامَ الثَّالِثُ فَقَالَ مِثْلَ مَقَالَتِهِ فَأَعْرَضَ عَنْهُ ثُمَّ قَامَ الرَّابِعُ فَقَالَ مِثْلَ مَا قَالُوا فَأَقْبَلَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} وَ الْغَضَبُ يَعْرِفُ فِي وَجْهِهِ فَقَالَ مَا تُرِيدُونَ مِنْ عَلِيٍّ إِنَّ عَلِيّاً مِنِّي وَ أَنَا مِنْهُ وَ هُوَ وَلِيُّ كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ مِنْ بَعْدِي}}؛ کنز العمال، ج۱۲، ص۲۰۷.</ref>.