توریه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←توریه در سیره پیامبر اکرم {{صل}}
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
=== توریه در [[سیره پیامبر اکرم]] {{صل}}=== | === توریه در [[سیره پیامبر اکرم]] {{صل}}=== | ||
در منابع [[سیره]] و [[تاریخ]] مواردی از کاربرد توریه در [[سیره پیامبر اکرم]] {{صل}} نقل شده است؛ | در منابع [[سیره]] و [[تاریخ]] مواردی از کاربرد توریه در [[سیره پیامبر اکرم]] {{صل}} نقل شده است؛<ref>بحارالانوار، ج ۲۰، ص۲۳۹؛ شرح نهج البلاغه، ج ۶، ص۱۳۲.</ref> همچنین گفته‌اند که آن حضرت هنگامی که آهنگ [[سفر]] یا [[جهاد]] داشت، با توریه قصد خود را پنهان می‌‌کرد تا [[دشمنان]] از آن [[آگاه]] نشوند.<ref> جامع السعادات، ج ۲، ص۳۲۸؛ فتح الباری، ج ۸، ص۱۱۷.</ref> آن حضرت [[سوگند]] [[سُوید بن حنظله]] را مبنی بر آنکه [[وائل بن حجر]] [[برادر]] اوست، با حمل کردن سخن او بر توریه [[تأیید]] فرمود.<ref> سنن ابی داود، ج ۲، ص۹۲.</ref> از [[صحابیان]] و [[تابعین]] نیز موارد متعددی از توریه گزارش شده است.<ref> المبسوط، ج ۳۰، ص۲۱۳؛ مغنی المحتاج، ج ۴، ص۳۲۱.</ref> | ||
در [[سیره]] [[امامان شیعه]] {{عم}} و [[پیروان]] آنها نیز توریه کردن به عنوان یکی از راه‌های [[تقیه]] در مورد [[اضطرار]]، شناخته و بر طبق آن [[رفتار]] می‌‌شده است.<ref>الاحتجاج، ص۳۷۰ - ۳۷۱؛ بحارالانوار، ج ۳۱، ص۵۰۳ - ۵۰۵، ج ۹۷، ص۱۳۱.</ref> در [[احادیث]] منقول از [[امامان]] {{عم}} [[تقیه]] و توریه مایه [[رحمت الهی]] بر [[شیعیان]] و موجب [[حفظ]] و [[سلامت]] [[مؤمنان]] از [[شر]] [[کافران]] و [[بدکاران]] خوانده شده است.<ref>تفسیر منسوب به امام عسکری{{ع}}، ص۱۸۹؛ الاحتجاج، ص۴۴۰؛ بحارالانوار، ج ۱۷، ص۳۲۸؛ ج ۶۵، ص۳۳؛ ج ۶۸، ص۱۵ - ۱۶؛ ج ۷۲، ص۴۰۴ - ۴۰۷.</ref> پس از آنکه [[عمار یاسر]] زیر فشار [[مشرکان مکه]] برای [[حفظ جان]] خود کلمه [[کفر]] را بر زبان راند، [[پیامبر اکرم]] {{صل}} کار او را [[تأیید]] فرمود و [[آیه]] {{متن قرآن|مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ وَلَكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«بر آن کسان که پس از ایمان به خداوند کفر ورزند- نه آن کسان که وادار (به اظهار کفر) شده‌اند و دلشان به ایمان گرم است بلکه آن کسان که دل به کفر دهند- خشمی از خداوند خواهد بود و عذابی سترگ خواهند داشت» سوره نحل، آیه ۱۰۶.</ref> نازل شد.<ref>التبیان، ج ۶، ص۴۲۸.</ref>، بر این اساس، بسیاری از [[فقها]] تلفظ به [[کفر]] را در فرض [[اکراه]] [[حرام]] و موجب [[ارتداد]] ندانسته‌اند؛<ref> تقریرات الحدود والتعزیرات، ج ۲، ص۷۸؛ ر. ک: واقع التقیة عند المذاهب، ص۴۶ - ۶۱.</ref> ولی برخی [[مفسران]] و [[فقها]] این [[آیه]] را بر توریه حمل کرده و بر آن‌اند که در صورت [[اکراه]] بر [[کفر]] لازم است [[اکراه]] شونده توریه کند و لفظ [[کفر]] را با توریه بر زبان آورد.<ref>التبیان، ج ۸، ص۵۰۱؛ احکام القرآن، جصاص، ج ۳، ص۲۴۹؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۰، ص۱۸۷.</ref>.<ref>[[سید رضا هاشمی|هاشمی، سید رضا]]، [[توریه (مقاله)|مقاله «توریه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص.</ref> | |||
.<ref>[[سید رضا هاشمی|هاشمی، سید رضا]]، [[توریه (مقاله)|مقاله «توریه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹، ص.</ref> | |||
==[[حکم فقهی]] توریه== | ==[[حکم فقهی]] توریه== | ||