حجة الوداع در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

==پیوستن [[امام علی]] به پیامبر در [[حجه الوداع]]==

در ۴ یا ۵ [[ذیحجه]] و پس از تشریع حج تمتع، علی{{ع}} به مکه رسید. او که پیش از عزیمت پیامبر{{صل}} به [[حجه‌الوداع]] با دستور حضرت به [[یمن]] رفته بود، تا آنان را به [[اسلام]] فرا خواند و [[خمس]] و خراجشان را بستاند، پس از اجرای این [[مأموریت]]، مالیات‌های اهالی یمن و جزیه‌های [[مسیحیان نجران]] را همراه سی و اندی قربانی با خود به مکه آورد تا برای انجام دادن مناسک به [[پیامبر]]{{صل}} بپیوندد<ref>اعلام الوری، ج ۱، ص۲۵۹ - ۲۶۰.</ref>. این در حالی است که از گزارش [[ابوالفتوح رازی]] ذیل [[تفسیر آیه]] ۱۹۶ بقره برمی‌آید که [[حضرت علی]]{{ع}} پیش از [[تشریع]] [[حج تمتع]] به [[مکه]] رسیده بود. براساس این گزارش، [[رسول خدا]]{{صل}} و علی در [[احرام]] بودند که این [[آیه]] فرود آمد: {{متن قرآن|وَأَتِمُّوا۟ ٱلْحَجَّ وَٱلْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا ٱسْتَيْسَرَ مِنَ ٱلْهَدْىِ وَلَا تَحْلِقُوا۟ رُءُوسَكُمْ حَتَّىٰ يَبْلُغَ ٱلْهَدْىُ مَحِلَّهُۥ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ بِهِۦٓ أَذًۭى مِّن رَّأْسِهِۦ فَفِدْيَةٌۭ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍۢ فَإِذَآ أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِٱلْعُمْرَةِ إِلَى ٱلْحَجِّ فَمَا ٱسْتَيْسَرَ مِنَ ٱلْهَدْىِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَـٰثَةِ أَيَّامٍۢ فِى ٱلْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌۭ كَامِلَةٌۭ ذَٰلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُۥ حَاضِرِى ٱلْمَسْجِدِ ٱلْحَرَامِ وَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَٱعْلَمُوٓا۟ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلْعِقَابِ}}<ref>«و حجّ و عمره را برای خداوند تمام (و کامل) بجا آورید، پس اگر بازداشته شدید؛ از قربانی آنچه دست دهد (قربانی کنید)، و سر نتراشید تا هنگامی که قربانی به قربانگاه خود برسد، و اگر کسی از شما بیمار بود یا در سر آسیبی داشت (و ناچار از تراشیدن سر شد) بر (عهده) او (جایگزینی) است از روزه گرفتن یا صدقه دادن یا قربانی کردن و چون ایمن شدید آنکه از عمره به حجّ تمتّع می‌پردازد آنچه از قربانی دست دهد (قربانی کند)، و هر کس (که قربانی) نیافت روزه سه روز از ایّام حج و هفت روز هنگامی که (از حج) بازگشتید (بر عهده اوست)؛ این ده روز کامل است؛ این (حکم تمتّع) برای کسی است که خانواده‌اش ساکن مکّه نباشند و از خداوند پروا کنید و بدانید که خداوند سخت کیفر است» سوره بقره، آیه ۱۹۶.</ref>. در این آیه از [[مؤمنان]] خواسته شد برای اللّه‌حج و [[عمره]] را به پایان ببرند (نه برای دیگر [[خدایان]]) و اگر دیگران مانع اجرای [[حج]] مؤمنان شدند، همانجایی که رسیده‌اند [[قربانی]] را انجام داده و از [[احرام حج]] درآیند. پس از آن، [[پیامبر]]{{صل}} از آن دسته از یارانش که بی‌قربانی به [[حج]] آمده بودند دستور داد از [[احرام]] خارج شوند<ref>جامع البیان، ج ۲، ص۱۲۹ - ۱۳۰؛ روض الجنان، ج ۳، ص۹۷ - ۹۹.</ref>؛ برخی [[مفسران]] معتقدند [[آیه]] در [[سال ۶ هجری]] و در شرایطی که [[مسلمانان]] برای انجام دادن حج و [[عمره]] با [[مخالفت]] [[مشرکان]] روبه‌رو بودند، نازل شده است<ref>التحریر والتنویر، ج ۲، ص۲۱۲؛ فی ظلال القرآن، ج ۱، ص۱۹۳.</ref>.<ref>[[علی محمدی یدک|محمدی یدک، علی]]، [[حجة‌الوداع - محمدی یدک (مقاله)|مقاله «حجة‌الوداع»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۰ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۰، ص ۴۷۴.</ref>

== منابع ==