احادیث وجوب معرفت امام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[امام هادی]] {{ع}} در [[زیارت جامعه کبیره]]، بر [[ضرورت]] [[اعتقاد]] یکسان به [[ولایت]] و [[امامت]] همه [[ائمه]] {{عم}} و تفکیک‌ناپذیر دانستن این [[اعتقاد]]، تأکید ورزیده است: "پس من همیشه با شما بوده و خواهم بود نه با [[دشمنان]] شما، به ([[امامت]]) شما [[ایمان]] آوردم و به آخرین شما همان‌گونه [[تولّی]] ورزیده و ولایت‌پذیرم که به اولین شما هستم"<ref>{{متن حدیث|فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لَا مَعَ غَيْرِكُمْ آمَنْتُ بِكُمْ وَ تَوَلَّيْتُ آخِرَكُمْ بِمَا تَوَلَّيْتُ بِهِ أَوَّلَكُمْ}}؛ مفاتیح الجنان المعرّب، شیخ عباس قمی، برگردان به عربی: سید محمدرضا نوری نجفی، ص۵۴۸.</ref>. | [[امام هادی]] {{ع}} در [[زیارت جامعه کبیره]]، بر [[ضرورت]] [[اعتقاد]] یکسان به [[ولایت]] و [[امامت]] همه [[ائمه]] {{عم}} و تفکیک‌ناپذیر دانستن این [[اعتقاد]]، تأکید ورزیده است: "پس من همیشه با شما بوده و خواهم بود نه با [[دشمنان]] شما، به ([[امامت]]) شما [[ایمان]] آوردم و به آخرین شما همان‌گونه [[تولّی]] ورزیده و ولایت‌پذیرم که به اولین شما هستم"<ref>{{متن حدیث|فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لَا مَعَ غَيْرِكُمْ آمَنْتُ بِكُمْ وَ تَوَلَّيْتُ آخِرَكُمْ بِمَا تَوَلَّيْتُ بِهِ أَوَّلَكُمْ}}؛ مفاتیح الجنان المعرّب، شیخ عباس قمی، برگردان به عربی: سید محمدرضا نوری نجفی، ص۵۴۸.</ref>. | ||
از [[امام حسن عسکری]] {{ع}} درباره کسانی که بر [[امامت]] [[امام]] [[موسی کاظم]] {{ع}} توقف کردند و [[امامت ائمه]] پس از آن حضرت را نپذیرفتند، پرسیده شد، آن حضرت در پاسخ چنین فرمود: (در [[انکار]] [[ولایت]] و [[امامت]]) تفاوت نمی‌کند که کسی [[امامت]] امامی از سوی [[خدا]] را منکر شود یا به [[امامت]] کسی [[معتقد]] گردد که امامتش از سوی [[خدا]] نیست.. ؛ زیرا انکارکننده [[امامت]] آخرین ما، انکارکننده [[امامت]] اولین ماست؛ و افزون‌کننده به [[امامت]] ما مانند کاهنده و منکر[[امر]] [[امامت]] است<ref>اصول کافی، ج۲، ص۳۸۷، روایت ۱۵؛ نیز ر.ک: بحارالانوار، ج۲۳، {{عربی|"باب أن من أنكر واحداً منهم فقد أنكر الجميع"}}، ص۹۵ - ۹۸.</ref>.<ref>[[عبدالله ابراهیم‌زاده آملی|ابراهیم‌زاده آملی، عبدالله]]، [[امامت و رهبری - ابراهیم‌زاده آملی (کتاب)| امامت و رهبری]]، | از [[امام حسن عسکری]] {{ع}} درباره کسانی که بر [[امامت]] [[امام]] [[موسی کاظم]] {{ع}} توقف کردند و [[امامت ائمه]] پس از آن حضرت را نپذیرفتند، پرسیده شد، آن حضرت در پاسخ چنین فرمود: (در [[انکار]] [[ولایت]] و [[امامت]]) تفاوت نمی‌کند که کسی [[امامت]] امامی از سوی [[خدا]] را منکر شود یا به [[امامت]] کسی [[معتقد]] گردد که امامتش از سوی [[خدا]] نیست.. ؛ زیرا انکارکننده [[امامت]] آخرین ما، انکارکننده [[امامت]] اولین ماست؛ و افزون‌کننده به [[امامت]] ما مانند کاهنده و منکر[[امر]] [[امامت]] است<ref>اصول کافی، ج۲، ص۳۸۷، روایت ۱۵؛ نیز ر.ک: بحارالانوار، ج۲۳، {{عربی|"باب أن من أنكر واحداً منهم فقد أنكر الجميع"}}، ص۹۵ - ۹۸.</ref>.<ref>[[عبدالله ابراهیم‌زاده آملی|ابراهیم‌زاده آملی، عبدالله]]، [[امامت و رهبری - ابراهیم‌زاده آملی (کتاب)| امامت و رهبری]]، ص۸۲-۸۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||