احادیث رکنیت ولایت: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
روایاتی که [[ولایت ائمه]] {{عم}} را شرط صحّت و قبولی اعمال اعلام می‌کند [[روایات]] در این خصوص به قدری زیاد است<ref>علامه مجلسی بسیاری از این روایات را در بحارالانوار، به ویژه جلدهای ۲۳ و ۲۷ جمع‌آوری کرده و ارائه نموده است.</ref> و از اعتبار کافی برخوردار می‌باشد که [[علامه]] [[محمد باقر مجلسی]] تصریح و تأکید کرده که "[[امامیه]] [[اجماع]] دارند بر این که صحت و قبولی اعمال و [[عبادات]]، در گرو [[اقرار]] و [[ایمان]] به [[ولایت]] و [[امامت]] [[ائمه دوازده‌گانه]] از [[اهل بیت پیامبر]] {{صل}} است؛ و [[اخبار]] و [[روایات]] دال بر آن نزد [[شیعه]] و [[سنّی]]، [[متواتر]] است"<ref>بحار الانوار، ج۲۷، ص۱۶۶ - ۱۶۷.</ref>. | روایاتی که [[ولایت ائمه]] {{عم}} را شرط صحّت و قبولی اعمال اعلام می‌کند [[روایات]] در این خصوص به قدری زیاد است<ref>علامه مجلسی بسیاری از این روایات را در بحارالانوار، به ویژه جلدهای ۲۳ و ۲۷ جمع‌آوری کرده و ارائه نموده است.</ref> و از اعتبار کافی برخوردار می‌باشد که [[علامه]] [[محمد باقر مجلسی]] تصریح و تأکید کرده که "[[امامیه]] [[اجماع]] دارند بر این که صحت و قبولی اعمال و [[عبادات]]، در گرو [[اقرار]] و [[ایمان]] به [[ولایت]] و [[امامت]] [[ائمه دوازده‌گانه]] از [[اهل بیت پیامبر]] {{صل}} است؛ و [[اخبار]] و [[روایات]] دال بر آن نزد [[شیعه]] و [[سنّی]]، [[متواتر]] است"<ref>بحار الانوار، ج۲۷، ص۱۶۶ - ۱۶۷.</ref>. | ||
به عنوان نمونه، چند [[روایت]] از | به عنوان نمونه، چند [[روایت]] از منابع شیعه و [[سنّی]] [[نقل]] می‌کنیم. [[رسول اکرم]] {{صل}} می‌فرماید:{{متن حدیث|وَ الَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَوْ أَنَّ عَبْداً جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِعَمَلِ سَبْعِينَ نَبِيّاً مَا قَبِلَ اللَّهُ ذَلِكَ مِنْهُ حَتَّى يَلْقَاهُ بِوَلَايَتِي وَ وَلَايَةِ أَهْلِ بَيْتِي}}<ref>بحار الانوار، ج۲۷، {{عربی|باب أنه لا تقبل الأعمال إلا بالولاية}} (ص ۱۶۶ - ۲۲۰)، ص۱۷۲، قسمتی از روایت شماره ۱۵.</ref>. | ||
[[سوگند]] به خدایی که [[جان]] [[محمد]] {{صل}} در دست اوست، اگر بنده‌ای در [[روز قیامت]] با [[اعمال]] هفتاد [[پیامبر]] بیاید، [[خداوند]] آن [[اعمال]] را از او نخواهد پذیرفت، تا این که [[خدا]] را با [[ولایت]] من و [[ولایت]] [[اهل]] بیتم [[ملاقات]] کند. | [[سوگند]] به خدایی که [[جان]] [[محمد]] {{صل}} در دست اوست، اگر بنده‌ای در [[روز قیامت]] با [[اعمال]] هفتاد [[پیامبر]] بیاید، [[خداوند]] آن [[اعمال]] را از او نخواهد پذیرفت، تا این که [[خدا]] را با [[ولایت]] من و [[ولایت]] [[اهل]] بیتم [[ملاقات]] کند. | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
[[خوارزمی]]، دانشمند مشهور [[اهل سنت]] نیز [[روایت]] کرده، [[پیامبر]] {{صل}} [[علی]] {{ع}} چنین فرمود: [[یا علی]]! اگر بنده‌ای [[خدا]] را به اندازه‌ای که [[نوح]] [[پیامبر]] {{ع}} [[عمر]] کرده، [[عبادت]] کند و هم‌وزن کوه [[احد]] در [[راه خدا]] [[انفاق]] نماید و عمرش به قدری طولانی شود که هزار بار پیاده به [[حج]] [[خانه خدا]] رود و سرانجام میان [[صفا و مروه]] مظلومانه کشته شود، ولی [[ولایت]] شما را نپذیرفته باشد، بوی [[بهشت]] به مشامش نخواهد رسید و داخل آن نخواهد شد<ref>المناقب، موفق بن احمد بن محمد مکی خوارزمی، ص۶۷ - ۶۸ شبیه همین روایت در منابع روایی شیعی از امام باقر {{ع}} نقل شده است. (ر. ک: اصول کافی، ج۲، ص۱۹).</ref>. | [[خوارزمی]]، دانشمند مشهور [[اهل سنت]] نیز [[روایت]] کرده، [[پیامبر]] {{صل}} [[علی]] {{ع}} چنین فرمود: [[یا علی]]! اگر بنده‌ای [[خدا]] را به اندازه‌ای که [[نوح]] [[پیامبر]] {{ع}} [[عمر]] کرده، [[عبادت]] کند و هم‌وزن کوه [[احد]] در [[راه خدا]] [[انفاق]] نماید و عمرش به قدری طولانی شود که هزار بار پیاده به [[حج]] [[خانه خدا]] رود و سرانجام میان [[صفا و مروه]] مظلومانه کشته شود، ولی [[ولایت]] شما را نپذیرفته باشد، بوی [[بهشت]] به مشامش نخواهد رسید و داخل آن نخواهد شد<ref>المناقب، موفق بن احمد بن محمد مکی خوارزمی، ص۶۷ - ۶۸ شبیه همین روایت در منابع روایی شیعی از امام باقر {{ع}} نقل شده است. (ر. ک: اصول کافی، ج۲، ص۱۹).</ref>. | ||
بر کسی پوشیده نیست که شرط صحّت و قبولی اعمال و [[عبادت]]، [[ایمان]] است، چه اینکه اگر [[امامت]] و [[خلافت]] پس از [[رسول خدا]] {{صل}}، همان طور که [[اهل سنت]] می‌گویند، جزو [[فروع دینی]] - همچون سایر [[فروعات دینی]] - بود، از این جایگاه سرنوشت‌ساز و خطیر برخوردار نبود که شرط صحت و قبولی اعمال شمرده شود. از این‌رو، این نقش کلیدی و حسّاس نشانگر این است که [[امامت]] و [[ولایت]] جزو [[فروع دین]] نیست، بلکه از [[اصول دین]] می‌باشد<ref>[[عبدالله ابراهیم‌زاده آملی|ابراهیم‌زاده آملی، عبدالله]]، [[امامت و رهبری - ابراهیم‌زاده آملی (کتاب)| امامت و رهبری]]، ص۸۲-۸۹.</ref> | بر کسی پوشیده نیست که شرط صحّت و قبولی اعمال و [[عبادت]]، [[ایمان]] است، چه اینکه اگر [[امامت]] و [[خلافت]] پس از [[رسول خدا]] {{صل}}، همان طور که [[اهل سنت]] می‌گویند، جزو [[فروع دینی]] - همچون سایر [[فروعات دینی]] - بود، از این جایگاه سرنوشت‌ساز و خطیر برخوردار نبود که شرط صحت و قبولی اعمال شمرده شود. از این‌رو، این نقش کلیدی و حسّاس نشانگر این است که [[امامت]] و [[ولایت]] جزو [[فروع دین]] نیست، بلکه از [[اصول دین]] می‌باشد<ref>[[عبدالله ابراهیم‌زاده آملی|ابراهیم‌زاده آملی، عبدالله]]، [[امامت و رهبری - ابراهیم‌زاده آملی (کتاب)| امامت و رهبری]]، ص۸۲-۸۹.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||