زیارت قبر امام: تفاوت میان نسخه‌ها

زیارت قبر امام (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۰

۳ بایت اضافه‌شده ، ۷ مه

←‏مقدمه

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۲٬۹۹۷

ویرایش

@@ خط ۱۱: / خط ۱۱: @@
 آنچه که در این دو [[حدیث]]، و [[احادیث]] مکرّر دیگری که درباره [[زیارت]] آن حضرت است به چشم می‌خورد، تکیه روی [[غربت]] و دوری است. از این جهت که [[زیارت]] [[قبر]] این [[شهید]] [[غریب]]، مایه احیای نام اوست، [[پاداش]] بیشتری دارد. حتی در روایتی، [[علی بن مهزیار]]، از [[امام جواد]] {{ع}} می‌پرسد: آیا [[زیارت]] [[امام رضا]] {{ع}} [[افضل]] است یا [[زیارت]] [[امام حسین]] {{ع}}؟ حضرت جواب می‌دهد: [[زیارت]] پدرم [[برتر]] است، زیرا [[امام حسین|اباعبدالله]] {{ع}} را همه [[مردم]] [[زیارت]] می‌کنند، لکن پدرم را جز خواصی از [[شیعیان]] [[زیارت]] نمی‌کنند<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۴۲.</ref>. شبیه این [[روایت]] را، حضرت عبدالعظیم هم از [[امام جواد]] {{ع}} [[نقل]] کرده است<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۴۲.</ref>. به خصوص اگر شرایط [[خفقان]] باری [[حاکم]] باشد که قدرت‌های حاکمه، با انگیزه‌های [[شیطانی]]، درصددِ خاموش ساختن این نورهای تابان و [[منزوی]] ساختن نام و [[مزار]] و [[شخصیت]] این [[ائمه]] [[معصوم]] {{عم}} باشند، [[شیعه]] [[وفادار]] به خطّ [[ائمه]] {{عم}}، [[انگیزه]] [[قوی]] تری در [[زیارت]] پیدا می‌کند و به خاطر [[تبلیغ]] [[حق]] و [[روشنگری]] [[افکار]]، با حساسیّتی افزون‌تر به [[زیارت]] می‌رود، در نتیجه، پاداشی مضاعف هم می‌یابد. درباره [[امام کاظم]] {{ع}} [[نقل]] شده است که: [[حسین]] بن بشّار واسطی، از [[امام رضا|حضرت رضا]] {{ع}} درباره [[زیارت]] [[قبر]] پدرش [[امام کاظم|موسی بن جعفر]] {{ع}} و [[ثواب]] آن می‌پرسد. حضرت، سفارش به [[زیارت]] می‌کند و ثوابی همپای [[زیارت]] [[پیامبر]] بیان می‌کند. [[راوی]] اظهار می‌دارد که: به [[امام]] گفتم: من ترسیدم و برایم وارد شدن به داخل [[مزار]] و [[مرقد]]، میسّر نشد! حضرت فرمود: از همان پشتِ [[قبر]]- یا پشت دیوار، یا پُل-[[سلام]] کن<ref>وسایل الشیعه، ص ۴۲۸، حدیث ۴.</ref>. این [[روایت]] می‌‌رساند که [[قبر]] [[امام کاظم|امام موسی بن جعفر]] {{ع}} مورد کنترل بوده و برای [[زائران]] آن حضرت، [[خوف]] و [[ناامنی]] وجود داشته است. ولی در عین حال، هرچند با [[سلام]] کردن از دور هم، یک [[شیعه]]، باید پیوند خود را با [[امام]] خویش، تحکیم و تجدید کند.
-[[احادیث]] متعددی [[نقل]] شده است که اگر راهتان دور بود و [[زیارت]] رفتن برایتان طاقت‌فرسا و دشوار بود، بالای بام رفته و روی به [[مرقد مطهر]] یک [[امام]]، و به قصد [[زیارت]] او، [[سلام]] بدهید<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۰۲، حدیث ۱ تا ۴.</ref>. حتی اگر به هیچ وجه، [[زیارت]] [[قبور]] [[امامان]] میسّر نشد، [[امام صادق]] {{ع}} [[زیارت]] [[موالیان]] [[صالح]] و [[دوستان]] [[خالص]] [[ائمه]] {{عم}} را هم مورد [[تشویق]] قرار داده است که [[زائر]]، [[ثواب]] [[زیارت]] [[ائمه]] {{عم}} را می‌برد<ref>{{عربی|«مَنْ لم یستطع ان یزور قبورنا فلیزر صالحی موالینا یکتب له ثواب زیارتنا»}}، بحار الأنوار ج ۷۴، ص ۳۵۴.</ref>. و تا حدی از آثار و [[برکات]] [[زیارت]] [[امامان]]، از این طریق و با یک واسطه بهره‌مند می‌شود. ولی تأثیر سازنده بیشتر، در دیدار [[مزار]] خود [[ائمه]] {{عم}} نهفته است، که خود، از [[ارکان دین]] و پایه‌های [[استوار]] آموزش‌های [[الهی]] [[ادیان آسمانی]] می‌باشند و حضور [[پیروان]] [[حق]]، پیرامون مرقد پاکشان، کانونی از [[ایمان]] و جذبه و [[پیوستگی]] به وجود می‌آورد و با [[الهام]] از اینکه صاحب این [[قبر]]، در راه خدا و [[دین]]، عاشقی پاکباخته و [[پیشوایی]] [[فداکار]] بوده است، به [[زائران]] هم [[دعوت به خیر]] و [[دفاع از حق]] و [[شهادت در راه خدا]] را [[الهام]] می‌دهد. آن رقّت [[قلبی]] که هنگام [[زیارت]] پدید می‌آید، یادآور مظلومیت‌هاست صفای [[باطنی]] که کنار [[قبور]] [[اولیای دین]] [[دست]] می‌دهد، [[تربیت]] کننده جان‌های [[مشتاق]] و مستعدّ است. [[محبت]] و صمیمیتی که برای [[زائران]] در مشاهد پیش می‌آید، زمینه‌ساز [[وحدت]] نظرها و پیوند قلب‌ها بر محور [[امامت]] و [[ولایت]] و [[هدایت]] [[ائمه]] {{عم}} است. و مگر به [[خداوند]]، جز از این راه، می‌توان نزدیک شد؟
+[[احادیث]] متعددی [[نقل]] شده است که اگر راهتان دور بود و [[زیارت]] رفتن برایتان طاقت‌فرسا و دشوار بود، بالای بام رفته و روی به [[مرقد مطهر]] یک [[امام]]، و به قصد [[زیارت]] او، [[سلام]] بدهید<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۰۲، حدیث ۱ تا ۴.</ref>. حتی اگر به هیچ وجه، [[زیارت]] [[قبور]] [[امامان]] میسّر نشد، [[امام صادق]] {{ع}} [[زیارت]] [[موالیان]] [[صالح]] و [[دوستان]] [[خالص]] [[ائمه]] {{عم}} را هم مورد [[تشویق]] قرار داده است که [[زائر]]، [[ثواب]] [[زیارت]] [[ائمه]] {{عم}} را می‌برد<ref>{{متن حدیث|مَنْ لم یستطع ان یزور قبورنا فلیزر صالحی موالینا یکتب له ثواب زیارتنا}}، بحار الأنوار ج ۷۴، ص ۳۵۴.</ref>. و تا حدی از آثار و [[برکات]] [[زیارت]] [[امامان]]، از این طریق و با یک واسطه بهره‌مند می‌شود. ولی تأثیر سازنده بیشتر، در دیدار [[مزار]] خود [[ائمه]] {{عم}} نهفته است، که خود، از [[ارکان دین]] و پایه‌های [[استوار]] آموزش‌های [[الهی]] [[ادیان آسمانی]] می‌باشند و حضور [[پیروان]] [[حق]]، پیرامون مرقد پاکشان، کانونی از [[ایمان]] و جذبه و [[پیوستگی]] به وجود می‌آورد و با [[الهام]] از اینکه صاحب این [[قبر]]، در راه خدا و [[دین]]، عاشقی پاکباخته و [[پیشوایی]] [[فداکار]] بوده است، به [[زائران]] هم [[دعوت به خیر]] و [[دفاع از حق]] و [[شهادت در راه خدا]] را [[الهام]] می‌دهد. آن رقّت [[قلبی]] که هنگام [[زیارت]] پدید می‌آید، یادآور مظلومیت‌هاست صفای [[باطنی]] که کنار [[قبور]] [[اولیای دین]] [[دست]] می‌دهد، [[تربیت]] کننده جان‌های [[مشتاق]] و مستعدّ است. [[محبت]] و صمیمیتی که برای [[زائران]] در مشاهد پیش می‌آید، زمینه‌ساز [[وحدت]] نظرها و پیوند قلب‌ها بر محور [[امامت]] و [[ولایت]] و [[هدایت]] [[ائمه]] {{عم}} است. و مگر به [[خداوند]]، جز از این راه، می‌توان نزدیک شد؟
 [[زیارت]] [[ائمه]] {{عم}}، وسیله [[قرب]] به [[پروردگار]] است. [[حسین]] شناسانِ [[تاریخ]]، با سرزمینِ "طفّ" و با [[خاک کربلا]] هم آشنایند. و [[کربلا]]، با آشنایان [[شهادت]]، حرف می‌زند. [[سخن]] خاک با [[دل]]، در قالب لفظ نمی‌گنجد. [[پیام]] [[تربت]] به گوش حسینیان، بر امواج صوتی سوار نمی‌شود. رازگویی [[خون]] با [[جان]] را، فقط [[زائر]] می‌فهمد. درس گرفتن از [[تربت]] و [[فرات]]، در [[مکتب]] [[زیارت]] میسر است. زیارتی آگاهانه و از روی [[بصیرت]]، زیارتی بر پایه [[معرفت]] و [[محبت]]، [[عشق]] و شوریدگی، جستجو کردن و یافتن، و... رفتن و رسیدن، زیارتی که ریشه در آشنایی دارد.