سیره عبادی معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==سیره عبادی معصومین{{عم}}== کلمه «عبادت» از ریشه «عبد» به معنای پرستش، تعظیم، اظهار بندگی، احترام گذاردن و پرستیدن آمده است<ref>فرهنگ معاصر، ص۴۱۷.</ref>. راغ...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = سیره معصوم | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== | ==سیره عبادی [[معصومین]]{{عم}}== | ||
کلمه «[[عبادت]]» از ریشه «عبد» به معنای [[پرستش]]، [[تعظیم]]، اظهار [[بندگی]]، [[احترام]] گذاردن و [[پرستیدن]] آمده است<ref>فرهنگ معاصر، ص۴۱۷.</ref>. [[راغب]] [[اصفهانی]] در [[مفردات]] الفاظ [[قرآن]] می‌گوید: «[[عبودیت]] به معنای اظهار [[تذلل]] در برابر [[معبود]] و عبادت [[غایت]] تذلل و [[خضوع]] در مقابل اوست که فقط [[خداوند]] شایسته آن است»<ref>مفردات قرآن، واژه «عبد»، ص۵۴۲.</ref>. | کلمه «[[عبادت]]» از ریشه «عبد» به معنای [[پرستش]]، [[تعظیم]]، اظهار [[بندگی]]، [[احترام]] گذاردن و [[پرستیدن]] آمده است<ref>فرهنگ معاصر، ص۴۱۷.</ref>. [[راغب]] [[اصفهانی]] در [[مفردات]] الفاظ [[قرآن]] می‌گوید: «[[عبودیت]] به معنای اظهار [[تذلل]] در برابر [[معبود]] و عبادت [[غایت]] تذلل و [[خضوع]] در مقابل اوست که فقط [[خداوند]] شایسته آن است»<ref>مفردات قرآن، واژه «عبد»، ص۵۴۲.</ref>. | ||
این واژه در میان [[علما]] و فقهای [[مسلمان]] به معنای پرستش [[خدای متعال]] است که از اوصاف [[مؤمنان]] و [[متدینان]] به شمار می‌رود. عبادت از منظر [[اسلام]] و قرآن در متن [[زندگی]] قرار دارد و با انجام به موقع و درست آن می‌توان پاره‌ای از امور لازم مانند [[نظم]]، [[برنامه‌ریزی]]، [[احترام به حقوق]] دیگران را آموخت؛ زیرا عباداتی نظیر [[حج]]، [[روزه]] و [[نماز]] دارای برنامه‌ریزی دقیق، [[زمان]] مشخص و اجزا و شرایط معین هستند که اگر این موارد رعایت نشوند، آن عبادت صحیح و قبول نخواهد بود<ref>طهارت روح، ص۴۵.</ref>.<ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[سیره اخلاقی و تربیتی معصومین (کتاب)|سیره اخلاقی و تربیتی معصومین]]، ص ۷۹.</ref>. | این واژه در میان [[علما]] و فقهای [[مسلمان]] به معنای پرستش [[خدای متعال]] است که از اوصاف [[مؤمنان]] و [[متدینان]] به شمار می‌رود. عبادت از منظر [[اسلام]] و قرآن در متن [[زندگی]] قرار دارد و با انجام به موقع و درست آن می‌توان پاره‌ای از امور لازم مانند [[نظم]]، [[برنامه‌ریزی]]، [[احترام به حقوق]] دیگران را آموخت؛ زیرا عباداتی نظیر [[حج]]، [[روزه]] و [[نماز]] دارای برنامه‌ریزی دقیق، [[زمان]] مشخص و اجزا و شرایط معین هستند که اگر این موارد رعایت نشوند، آن عبادت صحیح و قبول نخواهد بود<ref>طهارت روح، ص۴۵.</ref>.<ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[سیره اخلاقی و تربیتی معصومین (کتاب)|سیره اخلاقی و تربیتی معصومین]]، ص ۷۹.</ref>. | ||