سیره عبادی معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها
←درک عظمت خدای متعال در عبادت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|مَنْ أَسْبَغَ وُضُوءَهُ فِي بَيْتِهِ وَ تَطَيَّبَ ثُمَّ مَشَى مِنْ بَيْتِهِ غَيْرَ مُسْتَعْجِلٍ وَ عَلَيْهِ السَّكِينَةُ وَ الْوَقَارُ إِلَى مُصَلَّاهُ رَغْبَةً فِي جَمَاعَةِ الْمُسْلِمِينَ لَمْ يَرْفَعْ قَدَماً وَ لَمْ يَضَعْ أُخْرَى إِلَّا كُتِبَتْ لَهُ حَسَنَةٌ وَ مُحِيَتْ عَنْهُ سَيِّئَةٌ وَ رُفِعَتْ لَهُ دَرَجَةٌ}}<ref>ثواب الاعمال و عقابها، ص۷۹.</ref>؛ «کسی که در خانه [[وضو]] بسازد و خود را خوش‌بو کند، آن‌گاه در [[حال]] [[آرامش]] و [[وقار]] برای شرکت در [[نماز جماعت]] به [[مسجد]] رود، برای هر گامی یک حسنه در نامه عملش ثبت و یک گناه از او زدوده می‌شود و یک درجه بر درجاتش افزوده می‌گردد».<ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[سیره اخلاقی و تربیتی معصومین (کتاب)|سیره اخلاقی و تربیتی معصومین]]، ص ۸۲.</ref>. | [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|مَنْ أَسْبَغَ وُضُوءَهُ فِي بَيْتِهِ وَ تَطَيَّبَ ثُمَّ مَشَى مِنْ بَيْتِهِ غَيْرَ مُسْتَعْجِلٍ وَ عَلَيْهِ السَّكِينَةُ وَ الْوَقَارُ إِلَى مُصَلَّاهُ رَغْبَةً فِي جَمَاعَةِ الْمُسْلِمِينَ لَمْ يَرْفَعْ قَدَماً وَ لَمْ يَضَعْ أُخْرَى إِلَّا كُتِبَتْ لَهُ حَسَنَةٌ وَ مُحِيَتْ عَنْهُ سَيِّئَةٌ وَ رُفِعَتْ لَهُ دَرَجَةٌ}}<ref>ثواب الاعمال و عقابها، ص۷۹.</ref>؛ «کسی که در خانه [[وضو]] بسازد و خود را خوش‌بو کند، آن‌گاه در [[حال]] [[آرامش]] و [[وقار]] برای شرکت در [[نماز جماعت]] به [[مسجد]] رود، برای هر گامی یک حسنه در نامه عملش ثبت و یک گناه از او زدوده می‌شود و یک درجه بر درجاتش افزوده می‌گردد».<ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[سیره اخلاقی و تربیتی معصومین (کتاب)|سیره اخلاقی و تربیتی معصومین]]، ص ۸۲.</ref>. | ||
==[[درک]] | ==[[درک]] عظمت [[خدای متعال]] در عبادت== | ||
عبادت برای خداست. باید | عبادت برای خداست. باید عظمت خدا را در حال عبادت درک کرد و مانند فرد [[ذلیل]] و [[خاضع]] در برابر او ایستاد و [[کرنش]] نمود؛ چنان که معصومین{{عم}} در حال عبادت و [[نماز]] چنین حالتی برایشان پیش می‌آمد و با تمام وجود مجذوب [[پروردگار]] می‌شدند. درباره [[امام سجاد]]{{ع}} آمده است: {{متن حدیث|أَنَّهُ كَانَ إِذَا تَوَضَّأَ لِلصَّلَاةِ يَصْفَرُّ لَوْنُهُ فَيَقُولُ لَهُ أَهْلُهُ مَا هَذَا الَّذِي يَعْتَادُكَ عِنْدَ الْوُضُوءِ فَيَقُولُ أَ تَدْرُونَ بَيْنَ يَدَيْ مَنْ أُرِيدُ أَنْ أَقُومَ}}<ref>کشف الغمه فی معرفة الائمة، ج۲، ص۲۶۱.</ref>؛ «آن حضرت هرگاه برای [[نماز]] [[وضو]] می‌گرفت، رنگ مبارکش [[تغییر]] می‌کرد و به زردی می‌گرایید. خانواده‌اش می‌پرسیدند: این چه حالتی است که در هنگام وضو دارید؟ در پاسخ می‌فرمود: هیچ می‌دانید می‌خواهم در برابر چه کسی [[قیام]] کنم؟» [[عظمت]] و کبریای [[حق تعالی]] چنان بر [[امام سجاد]]{{ع}} تأثیر می‌گذاشت که خود را محو در [[جمال]] او می‌دید. | ||
همچنین درباره آن حضرت نقل شده است: {{متن حدیث|إِذَا قَامَ إِلَى الصَّلَاةِ أَخَذَتْهُ الرِّعْدَةُ فَيَقُولُ لِمَنْ يَسْأَلُهُ أُرِيدُ أَنْ أَقُومَ بَيْنَ يَدَيْ رَبِّي وَ أُنَاجِيَهُ فَلِهَذَا تَأْخُذُنِي الرِّعْدَةُ}}<ref>کشف الغمه فی معرفة الائمة، ج۲، ص۲۶۱.</ref>؛ «هرگاه امام سجاد{{ع}} برای [[اقامه نماز]] [[حرکت]] می‌کرد، لرزه بر اندامش می‌افتاد و چون کسی از او می‌پرسید، می‌فرمود چون می‌خواهم به [[طاعت]] پروردگارم قیام کنم و با وی [[راز]] گویم، لرزه بر اعضایم می‌افتد».<ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[سیره اخلاقی و تربیتی معصومین (کتاب)|سیره اخلاقی و تربیتی معصومین]]، ص ۸۳.</ref>. | همچنین درباره آن حضرت نقل شده است: {{متن حدیث|إِذَا قَامَ إِلَى الصَّلَاةِ أَخَذَتْهُ الرِّعْدَةُ فَيَقُولُ لِمَنْ يَسْأَلُهُ أُرِيدُ أَنْ أَقُومَ بَيْنَ يَدَيْ رَبِّي وَ أُنَاجِيَهُ فَلِهَذَا تَأْخُذُنِي الرِّعْدَةُ}}<ref>کشف الغمه فی معرفة الائمة، ج۲، ص۲۶۱.</ref>؛ «هرگاه امام سجاد{{ع}} برای [[اقامه نماز]] [[حرکت]] می‌کرد، لرزه بر اندامش می‌افتاد و چون کسی از او می‌پرسید، می‌فرمود چون می‌خواهم به [[طاعت]] پروردگارم قیام کنم و با وی [[راز]] گویم، لرزه بر اعضایم می‌افتد».<ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[سیره اخلاقی و تربیتی معصومین (کتاب)|سیره اخلاقی و تربیتی معصومین]]، ص ۸۳.</ref>. | ||