آیات ۵ تا ۱۰ سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها
←شأن نزول
(←پانویس) |
|||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
== شأن نزول == | == شأن نزول == | ||
{{اصلی|شأن نزول آیات ۵ تا ۱۰ سوره انسان}} | {{اصلی|شأن نزول آیات ۵ تا ۱۰ سوره انسان}} | ||
کتاب‌های فراوانی [[شأن نزول آیات]] مورد بحث را مطرح کرده‌اند. مرحوم علّامه امینی در [[الغدیر]] شأن نزولی را از ۳۴ کتاب از کتب [[اهل]] سنّت<ref>الغدیر، جلد ۳، صفحه ۱۰۷- به ده مورد از کتاب‌هایی که الغدیر [[شأن نزول]] فوق را از آنها نقل کرده، توجّه کنید: ۱. نوادر الاصول، صفحه ۶۴؛ ۲. العقد الفرید، جلد ۳، صفحه ۴۲؛ ۳. الکشف و البیان، صفحه ۴۲۷- ۳۰۷؛ ۴. [[مناقب]] خوارزمی، صفحه ۱۸۰؛ ۵. مطالب السّئول، صفحه ۳۱؛ ۶. [[نور الابصار]]، صفحه ۱۴- ۱۲؛ ۷. [[فتح القدیر]]، جلد ۵، صفحه ۳۳۸؛ ۸. روح البیان، جلد ۱۰، صفحه ۲۶۸؛ ۹. الاصابة، جلد ۴، صفحه ۳۸۷؛ ۱۰. الدّرّ المنثور، جلد ۶، صفحه ۲۹۹.</ref> و مرحوم [[ | کتاب‌های فراوانی [[شأن نزول آیات]] مورد بحث را مطرح کرده‌اند. مرحوم علّامه امینی در [[الغدیر]] شأن نزولی را از ۳۴ کتاب از کتب [[اهل]] سنّت<ref>الغدیر، جلد ۳، صفحه ۱۰۷- به ده مورد از کتاب‌هایی که الغدیر [[شأن نزول]] فوق را از آنها نقل کرده، توجّه کنید: ۱. نوادر الاصول، صفحه ۶۴؛ ۲. العقد الفرید، جلد ۳، صفحه ۴۲؛ ۳. الکشف و البیان، صفحه ۴۲۷- ۳۰۷؛ ۴. [[مناقب]] خوارزمی، صفحه ۱۸۰؛ ۵. مطالب السّئول، صفحه ۳۱؛ ۶. [[نور الابصار]]، صفحه ۱۴- ۱۲؛ ۷. [[فتح القدیر]]، جلد ۵، صفحه ۳۳۸؛ ۸. روح البیان، جلد ۱۰، صفحه ۲۶۸؛ ۹. الاصابة، جلد ۴، صفحه ۳۸۷؛ ۱۰. الدّرّ المنثور، جلد ۶، صفحه ۲۹۹.</ref> و مرحوم قاضی [[نوراللَّه شوشتری]] از ۳۶ کتاب از کتاب‌های آنان این مطلب را نقل کرده است<ref>[[احقاق الحق]]، جلد ۳، صفحه ۱۵۷، به بعد- ده مورد از کتاب‌هایی که احقاق الحق شأن نزول فوق را از آنها نقل کرده، به شرح زیر است: ۱. کشّاف، جلد ۴، صفحه ۱۶۹؛ ۲. اسباب النّزول، صفحه ۳۳۱؛ ۳. معالم التّنزیل، جلد ۷، صفحه ۱۵۹؛ ۴. التّفسیر [[الکبیر]]، جلد ۳، صفحه ۲۴۳؛ ۵. تذکرة [[ابن الجوزی]]، صفحه ۳۲۲؛ ۶. کفایة الطّالب، صفحه ۲۰۱؛ ۷. [[تفسیر]] [[قرطبی]]، جلد ۱۹، صفحه ۱۲۹؛ ۸. [[ذخایر العقبی]]، صفحه ۱۰۲؛ ۹. [[شرح نهج البلاغه]] [[ابن أبی الحدید]]، جلد اوّل، صفحه ۷؛ ۱۰. تفسیر علّامه [[نیشابوری]]، جلد ۲۹، صفحه ۵۱۱۲.</ref>. بنابراین شأن نزولی که می‌آید در سرحدّ تواتر است. خلاصه شأن نزولی که مورد اتّفاق تمام منابع فوق است به شرح زیر است: | ||
[[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{ع}} در سنّ طفولیّت [[بیمار]] شدند، [[پیامبر]]{{صل}} برای [[عیادت]] [[فرزندان]] بیمارش به | [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{ع}} در سنّ طفولیّت [[بیمار]] شدند، [[پیامبر]]{{صل}} برای [[عیادت]] [[فرزندان]] بیمارش به خانه علی و [[فاطمه]]{{ع}} آمد، آن حضرت هنگامی که بیماری نوه‌های عزیزش را مشاهده کرد، خطاب به علی{{ع}} فرمود: «نذری کنید، تا [[خداوند]] بیمارانتان را [[شفا]] دهد!» | ||
علی{{ع}} بلافاصله عرض کرد: «خداوندا! اگر فرزندانم شفا یابند، سه [[روز]] [[روزه]] می‌گیرم». [[فاطمه علیها السلام]] نیز به همین شکل [[نذر]] کرد؛ حتّی [[امام حسن]] و امام حسین{{ع}} نیز ـ علی‌رغم این که سنّ آنها کم بود ـ به [[تبعیّت]] از پدر و مادر به همان شکل نذر نمودند. فضّه (خادمه) که در آنجا حاضر بود نیز به همان شکل نذر کرد. طولی نکشید که کسالت آن دو ریحانه پیامبر برطرف شد و بنا شد که [[اهل البیت]]{{عم}} نذرشان را ادا کنند. [[روز]] اوّل [[روزه]] گرفتند؛ علی{{ع}} برای [[افطار]] این سه روز مقداری جو تهیّه کرد، آن را آرد کردند و به سه قسمت تقسیم کردند، قسمتی از آن را جهت تهیّه نان برای افطار روز اوّل خمیر کردند و به تعداد افراد [[روزه‌دار]]، نان جو تهیّه نمودند. به هنگام افطار صدایی از پشت درب حیاط [[منزل]] شنیده شد، [[اهل]] [[خانه]] به بیرون از خانه آمدند، شخصی را ملاحظه کردند که اینگونه آنها را خطاب کرد: {{عربی|السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اهْلَ الْبَیْتِ}} سپس عرض کرد: «من شخص محتاج، نیازمند و مسکینی هستم، به من کمک کنید». [[حضرت علی]]{{ع}} نانی که سهم خودش بود را به آن [[فقیر]] داد، [[فاطمه]] {{س}} نیز چنین کرد؛ بقیّه اعضای [[خانواده]] هم سهمیّه خویش را به آن [[مسکین]] دادند و آن شب با آب افطار کردند. | علی{{ع}} بلافاصله عرض کرد: «خداوندا! اگر فرزندانم شفا یابند، سه [[روز]] [[روزه]] می‌گیرم». [[فاطمه علیها السلام]] نیز به همین شکل [[نذر]] کرد؛ حتّی [[امام حسن]] و امام حسین{{ع}} نیز ـ علی‌رغم این که سنّ آنها کم بود ـ به [[تبعیّت]] از پدر و مادر به همان شکل نذر نمودند. فضّه (خادمه) که در آنجا حاضر بود نیز به همان شکل نذر کرد. طولی نکشید که کسالت آن دو ریحانه پیامبر برطرف شد و بنا شد که [[اهل البیت]]{{عم}} نذرشان را ادا کنند. [[روز]] اوّل [[روزه]] گرفتند؛ علی{{ع}} برای [[افطار]] این سه روز مقداری جو تهیّه کرد، آن را آرد کردند و به سه قسمت تقسیم کردند، قسمتی از آن را جهت تهیّه نان برای افطار روز اوّل خمیر کردند و به تعداد افراد [[روزه‌دار]]، نان جو تهیّه نمودند. به هنگام افطار صدایی از پشت درب حیاط [[منزل]] شنیده شد، [[اهل]] [[خانه]] به بیرون از خانه آمدند، شخصی را ملاحظه کردند که اینگونه آنها را خطاب کرد: {{عربی|السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اهْلَ الْبَیْتِ}} سپس عرض کرد: «من شخص محتاج، نیازمند و مسکینی هستم، به من کمک کنید». [[حضرت علی]]{{ع}} نانی که سهم خودش بود را به آن [[فقیر]] داد، [[فاطمه]] {{س}} نیز چنین کرد؛ بقیّه اعضای [[خانواده]] هم سهمیّه خویش را به آن [[مسکین]] دادند و آن شب با آب افطار کردند. | ||