آیات ۵ تا ۱۰ سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها
←شأن نزول
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
علی{{ع}} بلافاصله عرض کرد: «خداوندا! اگر فرزندانم شفا یابند، سه [[روز]] [[روزه]] می‌گیرم». [[فاطمه علیها السلام]] نیز به همین شکل [[نذر]] کرد؛ حتّی [[امام حسن]] و امام حسین{{ع}} نیز ـ علی‌رغم این که سنّ آنها کم بود ـ به [[تبعیّت]] از پدر و مادر به همان شکل نذر نمودند. فضّه (خادمه) که در آنجا حاضر بود نیز به همان شکل نذر کرد. طولی نکشید که کسالت آن دو ریحانه پیامبر برطرف شد و بنا شد که [[اهل البیت]]{{عم}} نذرشان را ادا کنند. [[روز]] اوّل [[روزه]] گرفتند؛ علی{{ع}} برای [[افطار]] این سه روز مقداری جو تهیّه کرد، آن را آرد کردند و به سه قسمت تقسیم کردند، قسمتی از آن را جهت تهیّه نان برای افطار روز اوّل خمیر کردند و به تعداد افراد [[روزه‌دار]]، نان جو تهیّه نمودند. به هنگام افطار صدایی از پشت درب حیاط [[منزل]] شنیده شد، [[اهل]] [[خانه]] به بیرون از خانه آمدند، شخصی را ملاحظه کردند که اینگونه آنها را خطاب کرد: {{عربی|السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اهْلَ الْبَیْتِ}} سپس عرض کرد: «من شخص محتاج، نیازمند و مسکینی هستم، به من کمک کنید». [[حضرت علی]]{{ع}} نانی که سهم خودش بود را به آن [[فقیر]] داد، [[فاطمه]] {{س}} نیز چنین کرد؛ بقیّه اعضای [[خانواده]] هم سهمیّه خویش را به آن [[مسکین]] دادند و آن شب با آب افطار کردند. | علی{{ع}} بلافاصله عرض کرد: «خداوندا! اگر فرزندانم شفا یابند، سه [[روز]] [[روزه]] می‌گیرم». [[فاطمه علیها السلام]] نیز به همین شکل [[نذر]] کرد؛ حتّی [[امام حسن]] و امام حسین{{ع}} نیز ـ علی‌رغم این که سنّ آنها کم بود ـ به [[تبعیّت]] از پدر و مادر به همان شکل نذر نمودند. فضّه (خادمه) که در آنجا حاضر بود نیز به همان شکل نذر کرد. طولی نکشید که کسالت آن دو ریحانه پیامبر برطرف شد و بنا شد که [[اهل البیت]]{{عم}} نذرشان را ادا کنند. [[روز]] اوّل [[روزه]] گرفتند؛ علی{{ع}} برای [[افطار]] این سه روز مقداری جو تهیّه کرد، آن را آرد کردند و به سه قسمت تقسیم کردند، قسمتی از آن را جهت تهیّه نان برای افطار روز اوّل خمیر کردند و به تعداد افراد [[روزه‌دار]]، نان جو تهیّه نمودند. به هنگام افطار صدایی از پشت درب حیاط [[منزل]] شنیده شد، [[اهل]] [[خانه]] به بیرون از خانه آمدند، شخصی را ملاحظه کردند که اینگونه آنها را خطاب کرد: {{عربی|السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اهْلَ الْبَیْتِ}} سپس عرض کرد: «من شخص محتاج، نیازمند و مسکینی هستم، به من کمک کنید». [[حضرت علی]]{{ع}} نانی که سهم خودش بود را به آن [[فقیر]] داد، [[فاطمه]] {{س}} نیز چنین کرد؛ بقیّه اعضای [[خانواده]] هم سهمیّه خویش را به آن [[مسکین]] دادند و آن شب با آب افطار کردند. | ||
روز بعد هم روزه گرفتند و با یک سوم دیگر از آرد جو نان تهیّه کردند؛ آماده خوردن افطاری بودند، باز صدای شخصی را از خارج منزل شنیدند، که می‌گوید: {{عربی|السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اهْلَ الْبَیْتِ}}، به خارج منزل رفتند. از او پرسیدند: تو کیستی و چه حاجتی داری؟ گفت: | روز بعد هم روزه گرفتند و با یک سوم دیگر از آرد جو نان تهیّه کردند؛ آماده خوردن افطاری بودند، باز صدای شخصی را از خارج منزل شنیدند، که می‌گوید: {{عربی|السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اهْلَ الْبَیْتِ}}، به خارج منزل رفتند. از او پرسیدند: تو کیستی و چه حاجتی داری؟ گفت: «یتیمی از [[یتیمان]] این [[شهر]] هستم، گرسنه‌ام سیرم کنید»، باز علی{{ع}} سهم خویش را به آن یتیم داد و بقیّه نیز همین کار را در کمال [[اخلاص]] و جهت رضای [[خدا]] انجام دادند؛ و همچون شب اوّل با آب افطار کردند! | ||
روز سوم را نیز طبق نذری که داشتند روزه گرفتند و همان داستان روز اوّل و دوم تکرار شد و این بار شخص اسیری<ref>در صدر اسلام کفّاری که در جنگ‌های اسلامی اسیر می‌شدند، به عنوان برده در [[اختیار]] [[مسلمانان]] قرار می‌گرفتند، تا در کارهای شخصی به آنها کمک کنند. بعضی از مسلمان‌ها که حتّی قادر به تهیّه مایحتاج خویش نبودند، آنها را آزاد و رها می‌کردند و چون این اسیران در مکّه و مدینه کسی و چیزی نداشتند، محتاج کمک دیگران بودند.</ref> تقاضای کمک کرد، [[حضرت علی]]{{ع}} و تمام اعضای [[خانواده]]، افطاری خویش را به آن شخص [[اسیر]] دادند و سومین شب را هم با آب [[افطار]] کردند و بدین ترتیب به [[نذر]] خویش [[وفا]] نمودند. | روز سوم را نیز طبق نذری که داشتند روزه گرفتند و همان داستان روز اوّل و دوم تکرار شد و این بار شخص اسیری<ref>در صدر اسلام کفّاری که در جنگ‌های اسلامی اسیر می‌شدند، به عنوان برده در [[اختیار]] [[مسلمانان]] قرار می‌گرفتند، تا در کارهای شخصی به آنها کمک کنند. بعضی از مسلمان‌ها که حتّی قادر به تهیّه مایحتاج خویش نبودند، آنها را آزاد و رها می‌کردند و چون این اسیران در مکّه و مدینه کسی و چیزی نداشتند، محتاج کمک دیگران بودند.</ref> تقاضای کمک کرد، [[حضرت علی]]{{ع}} و تمام اعضای [[خانواده]]، افطاری خویش را به آن شخص [[اسیر]] دادند و سومین شب را هم با آب [[افطار]] کردند و بدین ترتیب به [[نذر]] خویش [[وفا]] نمودند. | ||