شیعه در قرآن: تفاوت میان نسخهها
←باطن قرآن
خط ۳۱۹: | خط ۳۱۹: | ||
در این [[روش تفسیری]]، بر این موارد تأکید شده است: مفاهیم [[عرفی]] کلمات، ویژگیهای ادبی [[کلام]]، [[سیاق آیات]]، فضای صدور کلام، [[آیات]] دیگر [[قرآن]]، ویژگیهای گوینده، آموزههای [[عقلی]] بدیهی و [[قطعی]]، ویژگیهای مخاطب، بیان [[پیشوایان معصوم]]{{عم}}، برخی اجماعهای [[امت]] و بیان معنای [[باطنی]] برخی آیات.<ref>بررسی مکاتب و روشهای تفسیری، ج۱، ص۴۴ - ۶۲.</ref><ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[شیعه (مقاله)|مقاله «شیعه»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶]].</ref> | در این [[روش تفسیری]]، بر این موارد تأکید شده است: مفاهیم [[عرفی]] کلمات، ویژگیهای ادبی [[کلام]]، [[سیاق آیات]]، فضای صدور کلام، [[آیات]] دیگر [[قرآن]]، ویژگیهای گوینده، آموزههای [[عقلی]] بدیهی و [[قطعی]]، ویژگیهای مخاطب، بیان [[پیشوایان معصوم]]{{عم}}، برخی اجماعهای [[امت]] و بیان معنای [[باطنی]] برخی آیات.<ref>بررسی مکاتب و روشهای تفسیری، ج۱، ص۴۴ - ۶۲.</ref><ref>[[علی اسدی|اسدی، علی]]، [[شیعه (مقاله)|مقاله «شیعه»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶]].</ref> | ||
=== | === باطن قرآن === | ||
باطن قرآن به معانی و مصادیق پنهان آیات در دو مرتبه عرفی و فراعرفی گفته میشود. معانی پنهان مانند معنای [[آیات متشابه]]، معنای [[حروف مقطعه]] و اشاره [[سوره نصر]] به [[رحلت پیامبر اکرم]]{{صل}} و مصادیق مانند مصداق بودن [[بنیامیه]] برای {{متن قرآن|فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ}}<ref>«لعنت خداوند بر کافران باد» سوره بقره، آیه ۸۹.</ref><ref>تفسیر عیاشی، ج۱، ص۵۰.</ref> معانی و مصادیق عرفی برای عموم فهمپذیر و فرا عرفی ویژه [[راسخان در علم]] است.<ref>بررسی مکاتب و روشهای تفسیری، ج۱، ص۱۸۴.</ref> | باطن قرآن به معانی و مصادیق پنهان آیات در دو مرتبه عرفی و فراعرفی گفته میشود. معانی پنهان مانند معنای [[آیات متشابه]]، معنای [[حروف مقطعه]] و اشاره [[سوره نصر]] به [[رحلت پیامبر اکرم]]{{صل}} و مصادیق مانند مصداق بودن [[بنیامیه]] برای {{متن قرآن|فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ}}<ref>«لعنت خداوند بر کافران باد» سوره بقره، آیه ۸۹.</ref><ref>تفسیر عیاشی، ج۱، ص۵۰.</ref> معانی و مصادیق عرفی برای عموم فهمپذیر و فرا عرفی ویژه [[راسخان در علم]] است.<ref>بررسی مکاتب و روشهای تفسیری، ج۱، ص۱۸۴.</ref> | ||