نامۀ ۵۶ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شریح بن هانی]] از یاران خاص [[امام علی]] {{ع}} بود. [[امام]] در [[جنگ صفین]] او را به [[فرماندهی]] مقدمه [[لشکر]] خویش به‌سوی [[دشمن]] گسیل داشت و در نامه‌ای سفارش‌هایی به او کرد. [[امام]] {{ع}} همواره، حتی در میدان [[کارزار]] نیز، [[یاد خدا]] و رعایت [[تقوای الهی]] را به [[یاران]] خود گوشزد می‌کند. [[سرنوشت]] [[مبارزه]] هر آنچه باشد، در برابر حفظ [[تقوای الهی]] [[ارزش]] چندانی ندارد. از این‌رو [[امام]] به شریح، چنین هشدار می‌دهد: در هر بامداد و شامگاه، خدای را منظور دار و از دنیای فریبا بر خود بترس و بر حذر باش و در هیچ حال از آن در [[امان]] مباش و بدان اگر [[نفس]] خویش را جلودار نباشی و از بسیاری دوست‌داشتنی‌ها از [[ترس]] افتادن در [[گناه]] بازش نداری، [[هوس‌ها]] تو را به انبوه زیان‌ها کشانَد. پس نفْست را مهار کن و زمامش را به دست گیر و از حمله و هجوم هنگام [[خشم]] بپرهیز و بر آن چیره شو<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص ۸۰۱.</ref>.