پرش به محتوا

چاووش خوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
خط ۱۲: خط ۱۲:


در اصطلاح روستاییان [[خراسان]]، کسی باشد که در فصل مناسب [[زیارت]] در دهات و روستاها سواره یا پیاده به راه افتد و روستاییان را به وسیله جار زدن یا خواندن اشعار مهیّج و مناسب، به [[زیارت]] اعتاب مقدّسه [[تشویق]] و تهییج نماید<ref>لغت نامه، کلمه «چاووش».</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۴۵.</ref>
در اصطلاح روستاییان [[خراسان]]، کسی باشد که در فصل مناسب [[زیارت]] در دهات و روستاها سواره یا پیاده به راه افتد و روستاییان را به وسیله جار زدن یا خواندن اشعار مهیّج و مناسب، به [[زیارت]] اعتاب مقدّسه [[تشویق]] و تهییج نماید<ref>لغت نامه، کلمه «چاووش».</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۴۵.</ref>
==چاووش خوانی==
مراسمی سنتی است که در بدرقه یا استقبال از [[زائران]] [[خانه خدا]] یا [[عتبات عالیات]] برگزار می‌شود. چاووشی خوانان (چاووشان) که امروزه به ندرت یافت می‌شوند ذاکران شناخته شده‌ای در تمام [[شهرها]] و [[روستاها]] بودند که اشعار ویژه‌ای را در نعت [[رسول اکرم]]{{صل}} و [[مراثی]] [[خاندان نبوت]] به ویژه [[حضرت امام حسین]]{{ع}} و [[حضرت امام رضا]]{{ع}} از [[حفظ]] داشتند و این اشعار را در [[مراسم]] ویژه [[ولیمه]] دهی [[زائر]] یا در پیشگاه کاروان‌های زیارتی به هنگام [[حرکت]] به سوی مقصد می‌خواندند و شنوندگان [[صلوات]] می‌فرستادند و دست بر چهره خود کشیده و [[آرزو]] می‌کردند که به زودی [[توفیق]] [[سفر]] به خانه خدا و [[زیارت]] [[حج]] نصیب آنها شود.
پس از مراسم چاووش خوانی در [[منزل]] فردی که قصد زیارت به خانه خدا را داشت همه مدعوین به [[اتفاق]] زائران [[نماز]] را به [[جماعت]] می‌خواندند و پس از انجام [[فریضه]] سفره شامی می‌گستردند و بعد از جمع کردن سفره، چاووشی خوانی، [[نوحه]] خوانی و احیاناً [[سخنرانی]] مذهبی انجام می‌شد. مردان زائر [[خانواده]] در صدر مجلس مردان و [[زنان]] زائر در صدر مجلس زنان می‌نشستند و مورد [[احترام]] قرار می‌گرفتند.
مردمی که در مراسم ولیمه دهی شرکت می‌کردند چنان‌چه [[نذری]] داشتند به زائر می‌دادند تا آن را در [[حرم مطهر]] [[مدینه منوره]] بیندازد. گاهی نذری [[مردم]] به دور [[حرم]] برای [[تبرک]] [[طواف]] داده می‌شد و گاهی هم بالای حرم می‌گذاشتند.
این [[آیین]] سنتی کم و بیش در شهرهای مذهبی [[کشور]] و در میان خانواده‌های سنتی برگزار می‌شود.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۳۴۲.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
# [[پرونده:IM010703.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|'''محمدنامه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


۷۳٬۳۴۳

ویرایش