اقتصاد در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
←کار و تلاش برای کسب روزی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
===کار و تلاش برای کسب روزی=== | ===کار و تلاش برای کسب روزی=== | ||
نگاهی از ابتدا تا انتهای [[ | نگاهی از ابتدا تا انتهای زندگی [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[گواه]] این مدعاست که سرتاسر زندگی آن حضرت همراه با تلاش برای کسب روزی از طرق [[مشروع]] بوده است. [[میزان]] اهتمام حضرت به کار و تلاش اقتصادی به قدری بود که بنا به نقل [[ابن عباس]] وقتی ایشان از فردی خوشش می‌آمد، ابتدا می‌پرسید: «آیا شغلی داری؟» اگر می‌گفت بیکار است، می‌فرمود: «از چشمم افتاد!» هنگامی که سبب را می‌پرسیدند، می‌فرمود: «زیرا [[مؤمن]] وقتی بیکار باشد، [[دین]] خود را اسباب معیشت قرار می‌دهد»<ref>{{متن حدیث|رَوَى ابْنُ عَبَّاسٍ قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} إِذَا نَظَرَ الرَّجُلَ فَأَعْجَبَهُ قَالَ هَلْ لَهُ حِرْفَةٌ فَإِنْ قَالُوا لَا قَالَ سَقَطَ مِنْ عَيْنِي قِيلَ وَ كَيْفَ ذَاكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا لَمْ يَكُنْ لَهُ حِرْفَةٌ يَعِيشُ بِدِينِهِ}}. (شعیری، جامع الأخبار، ص۳۹۰، ح۱۰۸۴؛ زمخشری، الفائق فی غریب الحدیث، ج۱، ص۲۴۰؛ الذهبی، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، ج۱، ص۲۳۰؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰۰، ص۹، ح۳۸).</ref>. نیز می‌فرمود: «[[خداوند]] [[بنده]] مؤمنِ دارای [[حرفه]] و [[شغل]] را [[دوست]] دارد»<ref>{{متن حدیث|عَنْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْعَبْدَ الْمُؤْمِنَ الْمُحْتَرِفَ}}. (الطبرانی، المعجم الکبیر، ج١٢، ص۲۳۸).</ref>. | ||
اینکه [[پیامبر اکرم]]{{صل}} | اینکه [[پیامبر اکرم]]{{صل}} بیکاری را زمینه [[ارتزاق]] از راه [[دین]] شمرده، می‌تواند بدان معنا باشد که نبودِ شغل و حرفه از سویی، و [[نیازمندی]] مادی از سوی دیگر ممکن است رفته‌رفته فرد را به سوی مایه گذاشتن از دین برای رسیدن به مقاصد مادی سوق دهد. | ||
گزارش‌های [[تاریخی]] گویای آن است که [[رسول خدا]]{{صل}} به [[مشاغل]] متعارف آن [[زمان]]، یعنی | گزارش‌های [[تاریخی]] گویای آن است که [[رسول خدا]]{{صل}} به [[مشاغل]] متعارف آن [[زمان]]، یعنی چوپانی، [[زراعت]] و [[تجارت]] [[اشتغال]] داشته است؛ آن‌گونه که می‌توان نخستین حرفه حضرت را چوپانی دانست. در روایاتی از [[امام صادق]]{{ع}} می‌خوانیم: خداوند هیچ [[پیامبری]] را [[مبعوث]]، نفرموده، جز آنکه از او چوپانی گوسفندان را خواسته است تا بدین وسیله [[تربیت]] [[مردم]] را بیاموزد<ref>{{متن حدیث|عَنْ عُقْبَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ: مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً قَطُّ حَتَّى يَسْتَرْعِيَهُ الْغَنَمَ يُعَلِّمُهُ بِذَلِكَ رِعْيَةَ النَّاسِ}}. (شیخ صدوق، علل الشرایع، ج۱، ص۳۲، ح۲).</ref>. | ||
خداوند از میان کارها، زراعت و چوپانی را برای [[پیامبران]] دوست داشته تا از بارش [[آسمان]] [[اکراه]] نداشته باشند<ref>{{متن حدیث|عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَطِيَّةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} يَقُولُ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّ لِأَنْبِيَائِهِ{{عم}} مِنَ الْأَعْمَالِ الْحَرْثَ وَ الرَّعْيَ لِئَلَّا يَكْرَهُوا شَيْئاً مِنْ قَطْرِ السَّمَاءِ}}. (شیخ صدوق، علل الشرایع، ج۱، ص۳۲، ح۱).</ref>. | خداوند از میان کارها، زراعت و چوپانی را برای [[پیامبران]] دوست داشته تا از بارش [[آسمان]] [[اکراه]] نداشته باشند<ref>{{متن حدیث|عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَطِيَّةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} يَقُولُ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّ لِأَنْبِيَائِهِ{{عم}} مِنَ الْأَعْمَالِ الْحَرْثَ وَ الرَّعْيَ لِئَلَّا يَكْرَهُوا شَيْئاً مِنْ قَطْرِ السَّمَاءِ}}. (شیخ صدوق، علل الشرایع، ج۱، ص۳۲، ح۱).</ref>. | ||