بخل در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: "ابتدای این [[امّت]] به‌واسطه [[زهد]] و [[یقین]] به [[صلاح]] می‌رسد، و انتهای آن به‌واسطه [[بخل]] و آرزومندی به هلاکت می‌رسد" <ref>{{متن حدیث| عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ أُمِّهِ فَاطِمَةَ بِنْتِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهَا قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}‌ إِنَّ صَلَاحَ أَوَّلِ هَذِهِ الْأُمَّةِ بِالزُّهْدِ وَ الْيَقِينِ وَ هَلَاكَ آخِرِهَا بِالشُّحِّ وَ الْأَمَلِ‌}}؛بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۰.</ref>؛

# [[فضل بن ابی قرّه]] گوید: [[امام صادق]] {{ع}} را دیدم که از ابتدای شب تا صبح‌گاهان [[طواف]] می‌فرمود، و می‌گفت: "بار خدایا! مرا از [[بخل]] [[نفس]] خودم محافظت فرما!. [[فضل]] گوید: به [[امام]] عرض کردم: فدایت شوم! نشنیدم که جز از این دعای دیگری داشته باشید! آن حضرت فرمودند: چه چیزی سخت‌تر و بدتر از [[بخل]] است، که درباره آن دعاکنم؟؛ حضرت حق می‌فرماید: {{متن قرآن| وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}<ref>«و کسانی که از آزمندی جان خویش در امانند، رستگارند» سوره تغابن، آیه ۱۶.</ref>. <ref>{{متن حدیث| عَنِ الْفَضْلِ بْنِ أَبِي قُرَّةَ قَالَ: رَأَيْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} يَطُوفُ مِنْ أَوَّلِ اللَّيْلِ إِلَى الصَّبَاحِ وَ هُوَ يَقُولُ اللَّهُمَّ قِنِي شُحَّ نَفْسِي فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا سَمِعْتُكَ تَدْعُو بِغَيْرِ هَذَا الدُّعَاءِ قَالَ وَ أَيُّ شَيْ‌ءٍ أَشَدُّ مِنْ شُحِّ النَّفْسِ إِنَّ اللَّهَ يَقُولُ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۱.</ref>.

# [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: "[[انسان]] [[بخشنده]] به [[خداوند]] و [[مردم]] و [[بهشت]] نزدیک است، و [[انسان]] [[بخیل]] از [[خداوند]] و [[مردم]] دور و به [[جهنم]] نزدیک می‌باشد"<ref>{{متن حدیث| عَنِ البَاقِرِ {{ع}} عَنِ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}:‌ السَّخِيُّ قَرِيبٌ مِنَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ النَّاسِ قَرِيبٌ مِنَ الْجَنَّةِ وَ الْبَخِيلُ بَعِيدٌ مِنَ اللَّهِ بَعِيدٌ مِنَ النَّاسِ قَرِيبٌ مِنَ النَّارِ}}؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۸.</ref>.<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی ج۲]]، ص ۳۷۷-۳۸۲.</ref>