قوم یهود در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[یهودیان]] از [[اعراب]] [[زن]] می‎گرفتند و به آنها [[زن]] می‎دادند. لباسشان می‌‌پوشیدند و حتی به رسم [[اعراب جاهلی]]، وارد جنگ‌‎های [[جاهلی]] نیز می‎شدند و [[خون]] همکیشان خود را به [[زمین]] می‎ریختند<ref>ابن هشام، السیره النبویه، ج۱، ص۵۴۰.</ref>. [[مغرور]] بودن به اصالت نژادی و آرزوی [[حکومت]] بر [[مردم]]، آنان را به تفرقه‎افکنی بین رؤسای [[قبایل]] وامی‎داشت؛ چون [[اتحاد]] [[اعراب]] را خطری جدی برای خود می‌پنداشتند<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج۶ ص۵۱۶.</ref>. زیاده‎روی در [[مفاسد]] و کارهای [[زشت]] و نیز پیمان‎شکنی و ضایع ساختن [[حقوق مردم]] از مشخصات اصلی دیگرشان بر شمرده می‎شد<ref>بیهقی، ابوبکر، دلائل النبوة و معرفة احوال صاحب الشریعه، ج۱، ص۳۷.</ref>.<ref>ر. ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[یهودیت (مقاله)|یهودیت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۱۰۵.</ref>

[[یهودیان]] قبل از [[اسلام]] همواره از [[ظهور]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}} خبر می‎دادند و [[اخبار]] حضرت را در [[مکه]] دنبال می‎کردند<ref>قاضی ابرقوه، سیرت رسول الله {{صل}}، ج۱، ص۲۵۳.</ref>؛ اما با [[ظهور]] [[پیغمبر]] {{صل}}، راه [[عداوت]] و [[دشمنی]] را در پیش گرفتند. برخی از [[دلایل]] این [[دشمنی]] عبارت‌اند از:  

# شیفتگی ناپسند‎شان به [[امور مادی]] و [[حرص]] [[زشت]] ایشان بر [[زندگی]] و لوازم آن؛  

# '''از بین رفتن سلطۀ آنها توسط [[پیامبر]] {{صل}}:''' زیاده‎روی آنها در [[مفاسد]] و کارهای [[زشت]] و [[نبوت]] مردی از [[عرب]] که سلطه‎شان را خراب می‎کرد و به سود‏‎های کلا‎نشان از بازرگانی [[نامشروع]] و [[ربا]] خاتمه می‎داد، دلایلی بود که با [[پیامبر]] {{صل}} و [[مسلمانان]]، [[دشمن]] بیشتری ابراز می‌‎کردند.