ام خلف در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

پس از دگرگونی اوضاع [[کوفه]] و کشته شدن مسلم و [[هانی]]، مسلم بن عوسجه مدتی مخفی و سپس با [[اهل]] و عیال خود راهی [[کربلا]] شد<ref>{{عربی|ثمّ إنّ مسلمَ بنَ عوسجةَ بعد أن قبِضَ على مسلمٍ و هانِي و قُتِلا اِختَفى مدّةً ثمّ فَرَّ بأهلِه إلى الحسينِ، فوافاه بكربلاء و فَداه بنفسِه}}</ref>

این ویژگی در همسر مسلم سبب شده است که نه تنها همسر خود را از حضور در کربلا باز ندارد که همراه و هم گام با او به کربلا بیاید، سختی‌های راه را برای [[همراهی با امام]] بپذیرد، همسر و فرزندش را به فداکاری و [[جان]] [[بازی]] در راه [[امام]] [[تشویق]] کند وخود نیز در [[مصائب]] [[زینب]] و دیگر [[اسیران]] شرکت کرده با آنان [[مواسات]] داشته باشد.

وقتی امام در [[غروب]] [[روز تاسوعا]] از یارانش خواست که چون شب درآید، هر یک از شما دست [[برادری]] و [[فرزندی]] از من را بگیرد و برود و مرا تنها گذارد که مقصود منم و به شما هیچ تعرضی نرسانند، مسلم بن عوسجه پس از [[برادران]] امام و [[اهل بیت]] گفت: به [[خدا]] [[سوگند]]! اگر هفتاد بار کشته شوم، سوزانده شوم و خاکسترم بر باد رود، هرگز تو را رها نخواهم کرد، چه رسد که اکنون یک بار کشته شدن است، سپس [[کرامت]] [[ابدی]] است<ref>مناقب آل ابوطالب، ج۴، ص۹۹؛ وقعة الطف، ص۱۹۸.</ref>.

[[حبیب]] به مسلم گفت: [[بشارت]] باد تو را به [[بهشت]]! اگر می‌دانستم که پس از تو در این [[دنیا]] زنده میماندم [[دوست]] میداشتم که به من [[وصیت]] کنی، ولی می‌‌دانم که من نیز کشته خواهم شد. مسلم اشاره کرد که سفارش میکنم تو را به این مرد؛ یعنی تا [[جان]] در [[بدن]] داری او را [[یاری]] کن. حبیب گفت: به [[پروردگار]] [[کعبه]] جز این نکنم و چشم تو را به این وصیت روشن نمایم<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۳۳۱؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۰.</ref>.

[[سید عطاء الله شافعی]] در کتاب [[روضة الاحباب (کتاب)|روضة الاحباب]] آورده است که مسلم بن عوسجه را پسری بود. چون [[پدر]] را کشته دید، همانند شیر شرزه بر دمید. [[امام حسین]] او را از آهنگ خود باز داشت و فرمود: ای [[جوان]]! پدرت [[شهید]] شده اگر تو کشته شوی [[پناه]] مادرت در این صحرا چه کسی باشد؟ پسر مسلم خواست که برگردد، اما مادرش به [[شتاب]] خود را به او رساند و گفت: ای فرزند! [[سلامت]] نفس را بر [[نصرت]] پسر [[پیامبر]] {{صل}} [[اختیار]] میکنی؟ هرگز از تو [[راضی]] نخواهم شد. پسر مسلم عنان بر تاخت و [[حمله]] گران افکند و [[مادر]] از قفایش فریاد همی کرد که‌ای پسر شاد باش که هم اکنون از دست [[ساقی کوثر]] [[سیراب]] خواهی شد. او مردانه همی کوشید تا پس از کشتن سی تن از [[مشرکان]] شربت [[شهادت]] نوشید. [[کوفیان]] سرش را بریدند و به سوی مادرش افکندند. مادر سر او را بر داشت و بوسید و چنان گریست که همه [[زنان]] [[حرم]] را به [[گریه]] انداخت<ref>معالی السبطین، ج۱، ص۳۷۹ - ۳۸۰.</ref>.

# امّ خلف هم چون زنان دیگر، دارای [[احساس]] و [[عاطفه]] بود و شوهر و [[زندگی]] و فرزندش را بیشتر از همه کس [[دوست]] می‌داشت، ولی در سایه [[تربیت اسلامی]] و [[محبت اهل بیت]] توانست در دو راهی [[دین]] و عاطفه، [[دین]] را مقدم بدارد.

# امّ خلف فرزندش را به [[حمایت از امام]] و [[فدا]] شدن در راه او [[تشویق]] کرد. [[همسر]] او نیز به عنوان آخرین [[وصیت]]، در آخرین لحظات زندگی به [[حبیب بن مظاهر]] در حمایت از امام حسین {{ع}} توصیه می‌کند.

== جستارهای وابسته ==