کبشه: تفاوت میان نسخه‌ها

کبشه در [[خانه]] [[ام اسحاق]] دختر [[طلحه بن عبیدالله تمیمی]] [[همسر]] [[امام حسین]]{{ع}} بود. او با فردی به نام [[ابورزین]] [[ازدواج]] کرد و سلیمان از وی متولد شد. [[سلیمان]] همان کسی است که [[امام]] در [[مکه]] به او مأموریت داد تا نامه‌های خویش را به رؤسای پنج‌گانه [[بصره]] [[احنف بن قیس]]، [[مالک بن مسمع]]، [[منذر بن جارود]]، [[مسعود بن عمرو]]، [[قیس بن هیثم]] و برخی دیگر از بزرگان [[شهر]] چون [[عمرو بن عبیدالله معمر]] و [[یزید بن مسعود]] برساند. سلیمان نیز راهی بصره شد و نامه‌های امام را به آنان رساند. در این نامه‌ها امام آنها را به [[بیعت]] و [[یاری]] خود فراخوانده بود<ref>الفتوح، ص۸۴۶؛ ابصارالعین، ص۹۵.</ref>.  

اشراف بصره نامه را پنهان کردند، جز منذر بن جارود که [[ابن زیاد]] داماد وی بود و منذر از او سخت می‌ترسید. از این‌رو نامه را به ابن زیاد داد. ابن زیاد که [[حاکم بصره]] بود و به عنوان [[حاکم کوفه]] نیز از سوی یزید گمارده شده بود و در حال عزیمت به آن شهر بود در [[خشم]] شد و [[سفیر]] امام را به دار آویخته به [[شهادت]] رساند. سپس به [[منبر]] رفت و به [[تهدید]] [[مردم]] پرداخت و گفت: اگر بشنوم کسی از شما قدم از جاده موافقت برگرفته و طریق [[مخالفت]] سپرده باشد، او را و هر کس را که بدو باز خوانند، با [[شمشیر]] پاره پاره کنم<ref>الفتوح، ص۸۴۶.</ref>.

عبیدالله آن گاه چند نفر از سران بصره را همراه خود ساخت و به سمت [[کوفه]] حرکت کرد<ref> الفتوح، ص۸۴۷.</ref>. در [[زیارت]] ناحیه بر سلیمان[[درود]] فرستاده شده است<ref>بحارالانوار، ج۹۷، ص۲۷۱.</ref>.

اما مادرش «کبشه» با امام حسین{{ع}} به [[کربلا]] آمد و [[شاهد]] همه رویدادها و مصائبی بود که بر [[اهل بیت]] در کربلا گذشت. او نیز با کاروان [[اسیران]] به کوفه و [[شام]] رفت، در همه [[مصائب]] [[شریک]] بود و تحمل آن مصائب را چون در [[راه خدا]] و اهل بیت می‌دانست برایش آسان می‌نمود<ref>معالی السبطین، ص۲۳۱.</ref>.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص۲۶۸-۲۶۹.</ref>