ولایت‌مداری: تفاوت میان نسخه‌ها
←نقش و جایگاه ولایت در جامعه اسلامی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
نزدیکی و [[پیوند قلبی]] و [[محبت]] افراد به هم نوع، ولایت است، و نزدیکی به معنای [[تصرف در امور]] دیگری و [[تدبیر]] آن، نوعی ولایت است. [[بندگی]] و پیوند معنوی با [[خدا]] و نیز [[عشق]] و علاقه به [[اولیای الهی]] موجب ورود به وادی ولایت می‌شود<ref>[[اسماعیل خارستانی|خارستانی]]، [[فاطمه سیفی|سیفی]]، [[جایگاه ولایت‌پذیری و ولایت‌مداری در اسلام و عوامل مؤثر بر تحکیم آن مبتنی بر قرآن کریم و روایات معصومین (مقاله)|جایگاه ولایت‌پذیری و ولایت‌مداری در اسلام و عوامل مؤثر بر تحکیم آن مبتنی بر قرآن کریم و روایات معصومین]].</ref>. | نزدیکی و [[پیوند قلبی]] و [[محبت]] افراد به هم نوع، ولایت است، و نزدیکی به معنای [[تصرف در امور]] دیگری و [[تدبیر]] آن، نوعی ولایت است. [[بندگی]] و پیوند معنوی با [[خدا]] و نیز [[عشق]] و علاقه به [[اولیای الهی]] موجب ورود به وادی ولایت می‌شود<ref>[[اسماعیل خارستانی|خارستانی]]، [[فاطمه سیفی|سیفی]]، [[جایگاه ولایت‌پذیری و ولایت‌مداری در اسلام و عوامل مؤثر بر تحکیم آن مبتنی بر قرآن کریم و روایات معصومین (مقاله)|جایگاه ولایت‌پذیری و ولایت‌مداری در اسلام و عوامل مؤثر بر تحکیم آن مبتنی بر قرآن کریم و روایات معصومین]].</ref>. | ||
== نقش و | == نقش و جایگاه ولایت در [[جامعه اسلامی]] == | ||
در [[قرآن کریم]]، «ولایت» حکایت [[حقیقت]] [[آدمی]] است که استعدادهایش در اثر | در [[قرآن کریم]]، «ولایت» حکایت [[حقیقت]] [[آدمی]] است که استعدادهایش در اثر پیوند با ولایت تامه الهیه و [[حقیقیه]] ذات ربوبی او، از راه [[عبادت]] و بندگی به منصه [[ظهور]] و بروز رسیده است، تا آنجا که به [[غایت]] قصوای [[منزلت]] و مقام [[انسانی]]، یعنی [[انسان کامل]] نائل آمده است. در نتیجه، به مقام‌ها و منصب‌های رفیع [[الهی]]، شامل [[نبوت]]، [[رسالت]]، امامت و مانند آن دست یازیده است، به دلیل اینکه رسالت هر [[پیامبری]] به نبوت وی وابسته بوده است و نبوت به ولایت او مرتبط است، سمت و سوی پیوند انسان کامل به [[خدای سبحان]]، ولایت اوست و سمت [[ارتباط]] وی به [[جامعه بشری]] رسالت اوست و رابط بین این دو، [[نبوت]] اوست، چه اینکه تفاوت [[رسالت‌ها]] مرهون تفاوت [[نبوت‌ها]] و امتیاز نبوت‌ها در پرتو [[تفاضل ولایت‌ها]] می‌باشد<ref>ر.ک: جوادی آملی، عبدالله، وحی و رهبری، ص١٣.</ref>. | ||
[[ولایت]] در [[زمان رسول خدا]] {{صل}}، با [[پیامبر]] و در [[زمان ائمه]]، با [[ائمه]] {{عم}} تحقق یافت و در [[زمان غیبت]] [[امام]] [[معصوم]] {{عم}}، با [[نایبان]] عامّ آن حضرت است که از سوی [[حجت الهی]]، [[حجت بر خلق]] هستند، چنان که [[امام زمان]] {{ع}} می‌فرماید: «برای حل [[مشکلات]] در حوادث [[امور سیاسی]]، [[عبادی]]، [[اقتصادی]]، نظامی، [[فرهنگی]]، [[اجتماعی]] و...] به [[راویان حدیث]] و [[فقهاء]] مراجعه کنید که آنها در زمان غیبت، [[خلیفه]] و [[حجت]] من بر شما هستند و من [[حجت خداوند]] بر آنها می‌باشم»<ref>{{متن حدیث|أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ}}؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۸۱.</ref>. | [[ولایت]] در [[زمان رسول خدا]] {{صل}}، با [[پیامبر]] و در [[زمان ائمه]]، با [[ائمه]] {{عم}} تحقق یافت و در [[زمان غیبت]] [[امام]] [[معصوم]] {{عم}}، با [[نایبان]] عامّ آن حضرت است که از سوی [[حجت الهی]]، [[حجت بر خلق]] هستند، چنان که [[امام زمان]] {{ع}} می‌فرماید: «برای حل [[مشکلات]] در حوادث [[امور سیاسی]]، [[عبادی]]، [[اقتصادی]]، نظامی، [[فرهنگی]]، [[اجتماعی]] و...] به [[راویان حدیث]] و [[فقهاء]] مراجعه کنید که آنها در زمان غیبت، [[خلیفه]] و [[حجت]] من بر شما هستند و من [[حجت خداوند]] بر آنها می‌باشم»<ref>{{متن حدیث|أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ}}؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۸۱.</ref>. | ||