نصب الهی امام در دوران امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

از آنجا که [[اهل‌سنت]] نیز امیرمؤمنان را به عنوان یکی از خلفای پیامبر{{صل}} قبول دارند و حتی برخی از آنها ایشان را [[برتر]] از خلفای دیگر می‌دانند<ref>ر.ک: ناشی اکبر، مسائل الامامه، ص۲۱۵.</ref>، دیدگاه ایشان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هرچند خلفای دیگر، بر مردمی بودن [[خلافت]] و [[امامت]] خود تأکید می‌کردند و مدعی بودند با نظر [[مردم]] به این جایگاه رسیده‌اند، مرور بر کلمات آن حضرت نشان می‌دهد امامت، امری [[الهی]] است.

البته از آنجا که امام علی{{ع}} به عنوان ستون اصلی امامت، مطرح و حضرت زهرا{{س}} مهم‌ترین حامی [[ولایت]] و خلافت ایشان بوده‌اند، بیشتر کلام حضرت [[فاطمه]]{{س}} در این باب، راجع به حقانیت امام علی{{ع}} است ایشان جایگاه و مقام [[امیرمؤمنان]]{{ع}} را به خوبی می‌شناخت و بارها سفارش‌های [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را درباره [[امام علی]]{{ع}} شنیده بود؛ لذا جای‌گزینی برای او در [[خلافت]] پدر بزرگوارش نمی‌یافت و تا آخرین لحظه از حمایت و [[دفاع]] از امامش عقب ننشست. ایشان در کلمات خود به موقعیت ارزشمند [[اهل بیت]]{{عم}} نیز اشاره داشته‌اند<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص۱۰۵.</ref>.