جبر و اختیار در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

موضوع وحدت شخصی وجود از مسائل مهمی است که بر اساس آن، کثرتی که در عالم به چشم می‌آید، [[حقیقی]] نیست و وهم و خیال و نمود است و وجود حقیقتی واحد است. بنابراین نظریه، مسئله [[جبر و اختیار]]، یکسره منتفی است؛ زیرا جبر و اختیار آنگاه متصور است که کثرت امری حقیقی باشد<ref>جعفری، محمد تقی، جبر و اختیار، ص۲۰۹.</ref>. عبدالرحمان جامی در این باره می‌نویسد: هر [[قدرت]] و فعل که ظاهراً از مظاهر صادر می‌نماید فی الحقیقه از [[حق]] ظاهر در آن مظاهر، ظاهر است نه از مظاهر... پس نسبت فعل به [[بنده]] از جهت ظهور حق است به صورت او نه از جهت نفس او: {{متن قرآن|وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ}}<ref>«در حالی که خداوند، شما و چیزهایی را که می‌سازید آفریده است» سوره صافات، آیه ۹۶.</ref>