یوم تبلی السرائر: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = قیامت | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}

از نام‌های [[قیامت]] است که در [[قرآن]] به کار رفته<ref>{{متن قرآن|يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ}}؛ سوره طارق، آیه ۹.</ref>. "تبلی" از ماده "[[بلا]]" به معنای [[آزمایش]] و [[امتحان]] است و "سرائر" به معنای حالات و صفات درونی و نیات نهانی می‌آید<ref>شرح و تفسیر لغات قرآن‌، ۲/ ۳۴۴.</ref>. چون [[رستاخیز]] می‌رسد، پرده‌ها کنار می‌روند و [[اسرار]] [[آدمیان]] هویدا می‌گردند و [[پاکی]] و [[ناپاکی]] از سیمای آدمیان بازشناخته می‌شود. برخی چهره‌ها به دلیل [[کفر]] به تیرگی می‌گرایند و برخی دیگر از روی [[ایمان]]، سفید می‌شوند و در [[رحمت خداوند]] [[جاودانه]] می‌گردند<ref>{{متن قرآن|يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ وَأَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَةِ اللَّهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}}؛ سوره آل عمران، آیه ۱۰۶ و ۱۰۷.</ref>.

 

در برخی [[روایات]] آمده است که مراد از "سرائر" [[اعمال آدمی]] است؛ اعمالی همچون [[نماز]]، [[روزه]]، [[زکات]]، و هر فریضه‌ای دیگر. این بدان سبب است که کمیت و کیفیت اعمال آدمی در [[دنیا]] پنهان است و در آن [[روز]] آشکار می‌شود<ref>معناشناسی واژگان قرآن‌، ۳۱۴.</ref>. در قیامت نه تنها سرائر [[انسان]] آشکار می‌شوند، بلکه [[حقایق]] [[جهان]] نیز که پوشیده مانده‌اند، خویش را نشان می‌دهند. [[آدمی]] در آن روز، هم [[باطن]] خویش را [[مشاهده]] می‌کند و هم [[باطن عالم]] وجود را<ref>آشنایی با قرآن‌، ۹/ ۲۸.</ref>. در آن روز هیچ چیز در پس پرده نمی‌ماند، موانع مادی همچون [[کوه‌ها]] و [[پستی]] و بلندی‌ها از میان می‌روند و [[زمین]] به صورت بیابانی هموار و بی‌پستی و بلندی در می‌آید<ref>{{متن قرآن|فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا}}؛ سوره طه، آیه ۱۰۶.</ref>. آدمیان از [[قبر]] به در می‌آیند و زمین هر چه را در خویش دارد، بیرون می‌ریزد<ref>{{متن قرآن|وَأَخْرَجَتِ الأَرْضُ أَثْقَالَهَا}}؛ سوره زلزال، آیه ۲.</ref>. [[نامه]] [[اعمال انسان‌ها]] و [[امت‌ها]] گشوده می‌شود و در برابر دیدگان همگان نمایان می‌گردد<ref>{{متن قرآن|وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ}}؛ سوره تکویر، آیه ۱۰.</ref>. اعضای بدن آدمی به سخن در می‌آیند و زمین و [[زمان]] دهان به تکلم می‌گشایند و [[گواهان اعمال]] [[آدمیان]] به [[گواهی]] می‌آیند<ref>پیام قرآن، ۵/ ۹۰.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۴۸۴.</ref>

# [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']]