یوم تبلی السرائر
مقدمه
از نام‌های قیامت است که در قرآن به کار رفته[۱]. "تبلی" از ماده "بلا" به معنای آزمایش و امتحان است و "سرائر" به معنای حالات و صفات درونی و نیات نهانی می‌آید[۲]. چون رستاخیز می‌رسد، پرده‌ها کنار می‌روند و اسرار آدمیان هویدا می‌گردند و پاکی و ناپاکی از سیمای آدمیان بازشناخته می‌شود. برخی چهره‌ها به دلیل کفر به تیرگی می‌گرایند و برخی دیگر از روی ایمان، سفید می‌شوند و در رحمت خداوند جاودانه می‌گردند[۳].
در برخی روایات آمده است که مراد از "سرائر" اعمال آدمی است؛ اعمالی همچون نماز، روزه، زکات، و هر فریضه‌ای دیگر. این بدان سبب است که کمیت و کیفیت اعمال آدمی در دنیا پنهان است و در آن روز آشکار می‌شود[۴]. در قیامت نه تنها سرائر انسان آشکار می‌شوند، بلکه حقایق جهان نیز که پوشیده مانده‌اند، خویش را نشان می‌دهند. آدمی در آن روز، هم باطن خویش را مشاهده می‌کند و هم باطن عالم وجود را[۵]. در آن روز هیچ چیز در پس پرده نمی‌ماند، موانع مادی همچون کوه‌ها و پستی و بلندی‌ها از میان می‌روند و زمین به صورت بیابانی هموار و بی‌پستی و بلندی در می‌آید[۶]. آدمیان از قبر به در می‌آیند و زمین هر چه را در خویش دارد، بیرون می‌ریزد[۷]. نامه اعمال انسان‌ها و امت‌ها گشوده می‌شود و در برابر دیدگان همگان نمایان می‌گردد[۸]. اعضای بدن آدمی به سخن در می‌آیند و زمین و زمان دهان به تکلم می‌گشایند و گواهان اعمال آدمیان به گواهی می‌آیند[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ ﴿يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ﴾؛ سوره طارق، آیه ۹.
- ↑ شرح و تفسیر لغات قرآن، ۲/ ۳۴۴.
- ↑ ﴿يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ وَأَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَةِ اللَّهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴾؛ سوره آل عمران، آیه ۱۰۶ و ۱۰۷.
- ↑ معناشناسی واژگان قرآن، ۳۱۴.
- ↑ آشنایی با قرآن، ۹/ ۲۸.
- ↑ ﴿فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا﴾؛ سوره طه، آیه ۱۰۶.
- ↑ ﴿وَأَخْرَجَتِ الأَرْضُ أَثْقَالَهَا﴾؛ سوره زلزال، آیه ۲.
- ↑ ﴿وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ﴾؛ سوره تکویر، آیه ۱۰.
- ↑ پیام قرآن، ۵/ ۹۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص۴۸۴.