امام حسین در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها

حسین {{ع}} با مادرش حدود شش سال [[زندگی]] کرد. در بسیاری از گزارش‌هایی که درباره او و مادرش رسیده است، برادرش حسن {{ع}} نیز حضور دارد. بنا بر گزارش‌های متعدد، مدت بارداری [[فاطمه]] {{س}} به حسین {{ع}}، شش ماه بود<ref>طوسی، محمد بن حسن، الامالی، ص۶۶۱؛ همو، تهذیب الاحکام، ج۱، ص۳۲۸؛ طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۱۷۷؛ ابن حاتم عاملی، الدر النظیم، ص۵۲۵.</ref>. [[حضرت زهرا]] {{س}} از حالات خود در هنگام بارداری حسین {{ع}} سخنانی گفته که در برخی متون آمده است<ref>قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۲، ص۸۴۳-۸۴۴؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۷۲-۲۷۳.</ref>. بر اساس برخی [[روایات]]، فاطمه {{س}} در [[زمان]] بارداری، از [[شهادت حسین]] {{ع}} [[آگاه]] بود<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۴۶۴.</ref>. از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده است که [[رسول خدا]] {{صل}} شهادت حسین {{ع}} را به فاطمه {{س}} خبر داده بود<ref>ابن بابویه، علی بن حسین، الامامة و التبصرة، ص۵۰؛ صدوق، محمد بن علی، علل الشرایع، ج۱، ص۲۰۵.</ref>. [[امام حسین]] {{ع}} و [[حضرت زینب]] {{س}} از مادر خود روایتی نقل کرده‌اند که طبق آن، رسول خدا {{صل}} هنگام ولادت حسین {{ع}} به فاطمه {{س}} فرمود که او [[امام]] و فرزند امام و پدر نُه امام است که آخرینشان [[قائم]] {{ع}} است<ref>خزاز قمی، علی بن محمد، کفایة الأثر، ص۱۹۳-۱۹۴، ۱۹۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۵۱-۳۵۲.</ref>. در منابع اهل سنت آمده که حسین {{ع}} روایتی را از [[پیامبر]] {{صل}} نقل کرده که در آن پیامبر {{صل}} به فاطمه {{س}} [[بشارت]] داده [[مهدی]] {{ع}} از نسل اوست<ref>سیوطی، جلال‌الدین، مسند فاطمة الزهراء {{س}}، ص۸۵؛ متقی هندی، کنز العمال، ج۱۴، ص۵۸۴.</ref>.

پس از تولد حسین {{ع}}، فاطمه {{س}} به فرموده پیامبر {{صل}} برای او عقیقه کرد و موی سر او را تراشید و هم‌وزن مویش [[صدقه]] داد<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۶، ص۳۳؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۷۹؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۱۵۸؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۵۷.</ref>. [[محمد بن حنفیه]] از برادرش، [[حسن بن علی]] {{ع}} روایت کرده است که برادرش حسین {{ع}} شبیه‌ترین [[مردم]] به [[حضرت فاطمه]] {{س}} بود<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۱۷۰؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۴، ص۳۱۶؛ حویزی، عبدعلی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، ج۵، ص۵۲۲.</ref>. از محتوای برخی [[روایات]] بر می‌آید که [[فاطمه]] {{س}} در هنگام [[نماز جماعت]]، به حسن و حسین {{عم}} [[لباس]] می‌پوشاند و آنان را همراه [[رسول خدا]] {{صل}} به [[نماز]] می‌فرستاد<ref>طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۳، ص۲۸۶؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۵، ص۱۰۸.</ref>.

بیان [[ارزش]] رابطه نسبی با [[حضرت فاطمه]] {{س}} مورد توجه امام حسین {{ع}} بوده است. به همین سبب از فاطمه {{س}} نقل کرده است که [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "هر [[پیامبری]] [[خاندان]] پدری‌ای دارد که نسبش بدو باز می‌گردد، مگر فاطمه که [[نسب]] فرزندانش به من باز می‌گردد"<ref>طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۷۶.</ref>. علاوه بر این، پاس‌داشتن جایگاه و [[فضایل]] فاطمه {{س}} از اموری بود که، طبق شواهد [[تاریخی]]، امام حسین {{ع}} بدان توجه داشت و به شکلی متذکر آن می‌شد، چنان که در یکی از خطبه‌هایش در [[نکوهش]] [[ابن زیاد]]، که امام حسین {{ع}} را به [[ذلت]] [[تسلیم]] و [[بیعت]] فراخوانده بود، با یادآوری ضمنی از مادرش، فاطمه {{س}} گفت: «دامن‌های [[پاکی]] که مرا پرورده‌اند، هرگز اجازه چنین ذلتی را به من نمی‌دهند»<ref>طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۲۴-۲۵؛ ابن نما حلی، مثیر الاحزان، ص۴۰؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۹.</ref>.<ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی ج۱]]، ص ۱۹۹.</ref>