پرش به محتوا

پیشگویی غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۲۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۰ اوت ۲۰۲۴
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
{{مهدویت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = امام مهدی
| موضوع مرتبط = امام مهدی
خط ۸: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
* نخستین کسی که به [[غیبت]] [[امام زمان]] {{ع}} اشاره کرده، [[پیامبر خاتم|رسول گرامی اسلام]]، سپس [[امیر المؤمنین]] و سایر [[ائمه]] {{عم}} بودند. آنان غیبت او را پیش‌بینی کرده و سر زبان‌ها انداخته‌اند<ref>سیمای آفتاب، ص ۸۴.</ref>. [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "سوگند به خدایی که مرا برای بشارت برانگیخت، قائم فرزندان من بر طبق عهدی که به او می‌رسد، غایب می‌شود... هرکس زمان غیبت را درک کرد، باید دینش را نگهداری کند و شیطان را از طریق شک به خود راه ندهد..."<ref>اثبات الهدی، ج ۶، ص ۳۸۶.</ref>. امیر المؤمنین {{ع}} فرمود: "آگاه باشید که آن جناب به‌طوری غایب می‌شود که شخص نادان خواهد گفت: خدا به آل محمد احتیاجی ندارد"<ref>همان، ص ۳۹۳.</ref>.
نخستین کسی که به [[غیبت امام زمان]]{{ع}} اشاره کرده، [[رسول گرامی اسلام]]، سپس [[امیر المؤمنین]] و سایر [[ائمه]]{{عم}} بودند. آنان [[غیبت]] او را [[پیش‌بینی]] کرده و سر زبان‌ها انداخته‌اند<ref>سیمای آفتاب، ص۸۴.</ref>. [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "[[سوگند]] به خدایی که مرا برای [[بشارت]] برانگیخت، [[قائم]] [[فرزندان]] من بر طبق عهدی که به او می‌رسد، غایب می‌شود... هرکس [[زمان غیبت]] را [[درک]] کرد، باید دینش را نگهداری کند و [[شیطان]] را از طریق [[شک]] به خود راه ندهد..."<ref>اثبات الهدی، ج ۶، ص۳۸۶.</ref>. امیر المؤمنین{{ع}} فرمود: "[[آگاه]] باشید که آن جناب به‌طوری غایب می‌شود که شخص [[نادان]] خواهد گفت: [[خدا]] به [[آل محمد]] احتیاجی ندارد"<ref>همان، ص۳۹۳.</ref>.
* مسلمانان به دلیل همین احادیث، [[غیبت]] را برای [[امام مهدی]] {{ع}} ضروری و از جمله خصایص آن حضرت می‌دانستند. لذا بعضی‌ها که از [[مهدویت]] سوءاستفاده کرده و خود را [[مهدی موعود]] معرفی می‌کردند، مقید بودند که تا حدی ویژگی غیبت را نیز برای خود ثابت کنند. سید حمیری می‌گوید: من درباره [[محمد حنفیه]] غلوّ کرده و عقیده داشتم که غایب است. تا مدّتی به این عقیده غلط‍‌ بودم تا این‌که خداوند بر من منّت نهاد و به وسیله [[امام صادق]] {{ع}} هدایت شدم، و از این عقیده برگشته و توبه کردم. به‌هرحال، مسأله غیبت آن‌چنان بین شیعیان شایع بود که مؤلفان بسیاری درباره آن کتاب‌ها نوشته‌اند. و اما کسانی که قبل از ولادت [[امام زمان]] {{ع}} درباره غیبت کتاب‌هایی نوشته‌اند عبارتند از: [[فضل بن شاذان نیشابوری]] (کتاب اثبات الغیبة)، [[ابوالحسن طائی جرمی]] (الغیبة)، [[حسن بن علی بن ابوحمزه بطائنی]] (الغیبة)، [[ابوالحسن علی بن عمر اعرج]] (الغیبة)، [[ابو علی حسن بن محمد بن سماعة]] (الغیبة)، [[ابوالفضل عباس بن هاشم ناشری]] (الغیبة)، [[ابوالحسن علی بن محمد بن علی سواق]] (الغیبة)، [[ابو اسحاق ابراهیم بن صالح انماطی]] (الغیبة)، [[عبدالله بن جعفر حمیری]] (الغیبة و الحیرة) و (الغیبة و مسائله)، (الفترة و الغیبة)، [[علی بن حسن بن علی بن فضال]] (الغیبة و الملاحم)، [[حافظ‍‌ نعیم بن حماد]] (الفتن و الملاحم)، [[ابراهیم بن اسحاق احمری]] (الغیبة) و...<ref>در انتظار ققنوس، مقدمه، ص ۱۷.</ref>.
 
* بنابراین، موضوع غیبت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} امر جدید و ناشناخته‌ای نبوده است تا برخی شیعیان از قبیل [[عثمان بن سعید]] برای حفظ‍‌ موقعیت خویش آن را اختراع کرده باشند.
[[مسلمانان]] به دلیل همین [[احادیث]]، غیبت را برای [[امام مهدی]]{{ع}} ضروری و از جمله خصایص آن حضرت می‌دانستند؛ لذا بعضی‌ها که از [[مهدویت]] [[سوءاستفاده]] کرده و خود را [[مهدی موعود]] معرفی می‌کردند، [[مقید]] بودند که تا حدی ویژگی غیبت را نیز برای خود ثابت کنند. [[سید حمیری]] می‌گوید: من درباره [[محمد حنفیه]] [[غلوّ]] کرده و [[عقیده]] داشتم که غایب است. تا مدّتی به این عقیده غلط‍‌ بودم تا اینکه [[خداوند]] بر من [[منّت]] نهاد و به وسیله [[امام صادق]]{{ع}} [[هدایت]] شدم، و از این عقیده برگشته و [[توبه]] کردم. به‌هرحال، مسأله غیبت آن‌چنان بین [[شیعیان]] شایع بود که مؤلفان بسیاری درباره آن کتاب‌ها نوشته‌اند. و اما کسانی که قبل از [[ولادت امام زمان]]{{ع}} درباره غیبت کتاب‌هایی نوشته‌اند عبارتند از: [[فضل بن شاذان نیشابوری]] (کتاب [[اثبات]] [[الغیبة]])، [[ابوالحسن]] طائی [[جرمی]] (الغیبة)، [[حسن بن علی]] بن [[ابوحمزه]] [[بطائنی]] (الغیبة)، [[ابوالحسن علی]] بن عمر اعرج (الغیبة)، [[ابو علی]] [[حسن بن محمد بن سماعة]] (الغیبة)، ابوالفضل عباس بن هاشم ناشری (الغیبة)، ابوالحسن علی بن [[محمد بن علی]] سواق (الغیبة)، [[ابو اسحاق]] [[ابراهیم بن صالح انماطی]] (الغیبة)، [[عبدالله بن جعفر حمیری]] (الغیبة و الحیرة) و (الغیبة و مسائله)، (الفترة و الغیبة)، [[علی بن حسن بن علی بن فضال]] (الغیبة و الملاحم)، حافظ‍‌ [[نعیم بن حماد]] ([[الفتن و الملاحم]])، [[ابراهیم بن اسحاق احمری]] ([[الغیبة]]) و...<ref>در انتظار ققنوس، مقدمه، ص۱۷.</ref>.
* اما ویژگی‌ها و ممیزات دو غیبت؛ زمان [[غیبت صغری]] محدود بود (هفتاد سال) به خلاف [[غیبت کبری]] که غیر از خدا کسی از مدّت آن اطلاع ندارد. در دوران غیبت صغری، استتار و احتجاب امام {{ع}} همه‌جانبه و عمومی نبود، بلکه کسانی مانند نوّاب خاص و برخی از وکلای دیگر، می‌توانستند با امام در تماس باشند و سؤالات و نامه‌های مردم را خدمت امام ببرند و پاسخ امام را به مردم برسانند، ولی در غیبت کبری، امام از انتظار مردم پنهان است و باب مکاتبات و مراسلات بسته است. البته این معنایش این نیست که امکان ندارد دیده شود، بلکه ممکن است حضرت را بعضی از افراد-کما این‌که با سندهای معتبر هم نقل شده-ببینند. در غیبت صغری، حضرت چهار نماینده داشت که آنان اقامتگاه حضرت را می‌دانستند، ولی در غیبت کبری چنین نیست. در غیبت صغری ممکن بود کسی او را ببیند و بشناسد ولی در غیبت کبری کسی او را نمی‌بیند، و اگر هم ببیند او را نمی‌شناسد. باید توجه داشت که پیشوایان دین، با بیان روایات درباره غیبت، نظرشان این بود که هرگونه شک و تردید را از دل شیعیان برطرف سازند و آنان را برای غیبت طولانی امام خود آماده نمایند تا با غیبت امام انس بگیرند و با وظایف خود در دوران غیبت آشنا شوند و از روی دلایل قطعی، به وجود غیبت امام خود ایمان راسخ و استوار پیدا کنند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۰۱.</ref>.
 
بنابراین، موضوع [[غیبت حضرت مهدی]]{{ع}} [[امر]] جدید و ناشناخته‌ای نبوده است تا برخی [[شیعیان]] از قبیل [[عثمان بن سعید]] برای حفظ‍‌ موقعیت خویش آن را اختراع کرده باشند.
 
اما ویژگی‌ها و ممیزات دو [[غیبت]]؛ [[زمان غیبت صغری]] محدود بود (هفتاد سال) به خلاف [[غیبت کبری]] که غیر از [[خدا]] کسی از مدّت آن اطلاع ندارد. در [[دوران غیبت صغری]]، [[استتار]] و [[احتجاب]] [[امام]]{{ع}} همه‌جانبه و عمومی نبود، بلکه کسانی مانند [[نوّاب خاص]] و برخی از وکلای دیگر، می‌توانستند با امام در تماس باشند و سؤالات و نامه‌های [[مردم]] را [[خدمت]] امام ببرند و پاسخ امام را به مردم برسانند، ولی در غیبت کبری، امام از [[انتظار]] مردم پنهان است و باب [[مکاتبات]] و مراسلات بسته است. البته این معنایش این نیست که امکان ندارد دیده شود، بلکه ممکن است حضرت را بعضی از افراد-کما اینکه با سندهای معتبر هم نقل شده-ببینند. در [[غیبت صغری]]، حضرت چهار [[نماینده]] داشت که آنان [[اقامتگاه حضرت]] را می‌دانستند، ولی در غیبت کبری چنین نیست. در غیبت صغری ممکن بود کسی او را ببیند و بشناسد ولی در غیبت کبری کسی او را نمی‌بیند، و اگر هم ببیند او را نمی‌شناسد. باید توجه داشت که [[پیشوایان دین]]، با بیان [[روایات]] درباره غیبت، نظرشان این بود که هرگونه [[شک و تردید]] را از [[دل]] شیعیان برطرف سازند و آنان را برای [[غیبت طولانی]] امام خود آماده نمایند تا با [[غیبت امام]] انس بگیرند و با [[وظایف]] خود در [[دوران غیبت]] آشنا شوند و از روی [[دلایل]] [[قطعی]]، به وجود غیبت امام خود [[ایمان راسخ]] و [[استوار]] پیدا کنند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۰۱.</ref>.
 
== پرسش مستقیم ==
== پرسش مستقیم ==
* [[آیا درباره غیبت امام مهدی پیشگویی شده است؟ (پرسش)]]
* [[آیا درباره غیبت امام مهدی پیشگویی شده است؟ (پرسش)]]
خط ۱۷: خط ۲۰:
== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
{{پرسمان عصر غیبت کبری}}
{{پرسمان عصر غیبت کبری}}


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']].
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۸: خط ۳۰:


[[رده:امام مهدی]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:پیشگویی غیبت]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
۱۱۷٬۲۱۳

ویرایش