پرش به محتوا

اخبار غیبی از شهادت حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:


== [[خبر دادن خدا از شهادت حضرت فاطمه]] {{س}} ==
== [[خبر دادن خدا از شهادت حضرت فاطمه]] {{س}} ==
۱. «[[محمد بن قولویه]]» به سند خود از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده است که: در [[معراج]] به [[پیامبر اکرم]] {{صل}} گفته شد: [[خداوند تبارک و تعالی]] تو را در سه هنگام، می‌آزماید تا شکیبایی‌ات را [[امتحان]] کند. پیامبر اکرم {{صل}} عرض کرد «پروردگارا! در برابر فرمانت، [[تسلیم]] هستم و بی‌مدد تو بر [[شکیبایی]] ناتوانم، آن سه چیز کدامند»؟ گفته شد: نخستین هنگامه: [[گرسنگی]] تو و خانواده‌ات است که به دلیل ایثارتان بر [[نیازمندان]] است.
۱. «محمد بن قولویه» به سند خود از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده است که: در [[معراج]] به [[پیامبر اکرم]] {{صل}} گفته شد: [[خداوند تبارک و تعالی]] تو را در سه هنگام، می‌آزماید تا شکیبایی‌ات را [[امتحان]] کند. پیامبر اکرم {{صل}} عرض کرد «پروردگارا! در برابر فرمانت، [[تسلیم]] هستم و بی‌مدد تو بر [[شکیبایی]] ناتوانم، آن سه چیز کدامند»؟ گفته شد: نخستین هنگامه: [[گرسنگی]] تو و خانواده‌ات است که به دلیل ایثارتان بر [[نیازمندان]] است.


حضرت پاسخ داد «پروردگارا! پذیرفتم و [[راضی]] و تسلیم هستم و از تو، [[توفیق]] و شکیبایی می‌طلبم». گفته شد: اما دومین مورد: [[تکذیب]] رسالتت و [[ترس]] شدید است، همچنین تلاش کردن در [[جنگ]] با [[کافران]] با هزینه کردن [[جان]] و مالت در این راه و شکیبایی بر مصیبت‌هایی که از آنها و [[منافقان]] به تو می‌رسد و [[تحمل]] درد و [[رنج]] در جنگ و زخمی شدن تو است.
حضرت پاسخ داد «پروردگارا! پذیرفتم و [[راضی]] و تسلیم هستم و از تو، [[توفیق]] و شکیبایی می‌طلبم». گفته شد: اما دومین مورد: [[تکذیب]] رسالتت و [[ترس]] شدید است، همچنین تلاش کردن در [[جنگ]] با [[کافران]] با هزینه کردن [[جان]] و مالت در این راه و شکیبایی بر مصیبت‌هایی که از آنها و [[منافقان]] به تو می‌رسد و تحمل درد و [[رنج]] در جنگ و زخمی شدن تو است.


حضرت ابراز کرد «پروردگارا! پذیرفتم و راضی و تسلیم می‌باشم و از تو، توفیق و شکیبایی می‌خواهم». گفته شد: اما آخرین [[آزمایش]]: پس از تو، خاندانت کشته خواهند شد و برادرت علی {{ع}}، از سوی امتت، مورد [[اهانت]] و [[دشنام]]، [[اذیت]] و [[آزار]]، [[توبیخ]] و [[شماتت]] و بالاخره [[انکار]] و [[ستم]] قرار خواهد گرفت و انجامش [[شهادت]] است.
حضرت ابراز کرد «پروردگارا! پذیرفتم و راضی و تسلیم می‌باشم و از تو، توفیق و شکیبایی می‌خواهم». گفته شد: اما آخرین [[آزمایش]]: پس از تو، خاندانت کشته خواهند شد و برادرت علی {{ع}}، از سوی امتت، مورد [[اهانت]] و [[دشنام]]، [[اذیت]] و [[آزار]]، توبیخ و [[شماتت]] و بالاخره [[انکار]] و [[ستم]] قرار خواهد گرفت و انجامش [[شهادت]] است.


حضرت عرض کرد: «پروردگارا! همه را پذیرفتم و راضی‌ام و تنها از تو، خواستار توفیق و شکیبایی هستم». به دخترت [[فاطمه]] {{س}} ستم روا می‌دارند. او را از حقش [[محروم]] می‌کنند، آنچه را تو، به او دادی با ستم می‌ستانند. در حال بارداری، او را کتک می‌زنند. با [[زور]] وارد خانه‌اش می‌شوند، [[حرمت]] حریمش را می‌شکنند. آن‌گاه او را به [[خفت]] و [[خواری]] می‌کشند در حالی که توان هیچ گونه [[دفاعی]] از خود ندارد. سپس آن بانوی بزرگوار، فرزند باردارش را به علت کتک و آزار [[دشمنان]]، سقط می‌کند و به همین سبب به شهادت می‌رسد. حضرت گفت «ما از آن خداییم و به سوی از باز می‌گردیم»<ref>{{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} «ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم» سوره بقره، آیه ۱۵۶، این جمله را آیه «استرجاع» می‌نامند که بنابر فرمایش قرآن، مؤمنان آن را هنگام مصیبت دیدن می‌خوانند.</ref> پروردگارا! پذیرفتم و [[تسلیم]] هستم و از تو، [[توفیق]] و [[شکیبایی]] را خواهانم»<ref>کامل الزیارات، ص۴۵۷، ح۸۴۰.</ref>.<ref>[[محمد هادی یوسفی غروی|یوسفی غروی، محمد هادی]]، [[فرهنگ شهادت معصومین ج۱ (کتاب)|فرهنگ شهادت معصومین ج۱]]، ص۴۳۳.</ref>
حضرت عرض کرد: «پروردگارا! همه را پذیرفتم و راضی‌ام و تنها از تو، خواستار توفیق و شکیبایی هستم». به دخترت [[فاطمه]] {{س}} ستم روا می‌دارند. او را از حقش [[محروم]] می‌کنند، آنچه را تو، به او دادی با ستم می‌ستانند. در حال بارداری، او را کتک می‌زنند. با [[زور]] وارد خانه‌اش می‌شوند، [[حرمت]] حریمش را می‌شکنند. آن‌گاه او را به [[خفت]] و [[خواری]] می‌کشند در حالی که توان هیچ گونه [[دفاعی]] از خود ندارد. سپس آن بانوی بزرگوار، فرزند باردارش را به علت کتک و آزار [[دشمنان]]، سقط می‌کند و به همین سبب به شهادت می‌رسد. حضرت گفت «ما از آن خداییم و به سوی از باز می‌گردیم»<ref>{{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} «ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم» سوره بقره، آیه ۱۵۶، این جمله را آیه «استرجاع» می‌نامند که بنابر فرمایش قرآن، مؤمنان آن را هنگام مصیبت دیدن می‌خوانند.</ref> پروردگارا! پذیرفتم و [[تسلیم]] هستم و از تو، [[توفیق]] و [[شکیبایی]] را خواهانم»<ref>کامل الزیارات، ص۴۵۷، ح۸۴۰.</ref>.<ref>[[محمد هادی یوسفی غروی|یوسفی غروی، محمد هادی]]، [[فرهنگ شهادت معصومین ج۱ (کتاب)|فرهنگ شهادت معصومین ج۱]]، ص۴۳۳.</ref>
۱۱۲٬۰۵۷

ویرایش