←معناشناسی
(←منابع) |
|||
خط ۹: | خط ۹: | ||
غیبت به معنای ناپدید شدن و پنهان شدن از دیدگان است. همچنین درباره کسی به کار میرود که مدتی در جایی حضور دارد و پس از آن، از دیدگان رفته و دیگر دیده نمیشود<ref>عسکری، ابو هلال، الفروق اللغویة، ص ۶۳.</ref>. ابن [[فارس]] در مورد غیبت میگوید: [[غیب]] کلمهای است که بر مستور بودن و مخفی بودن چیزی از چشمها دلالت دارد که کسی جز [[خدا]] از آن خبر ندارد<ref>{{عربی|اصل صحیح یدل علی تستّر الشیء عن العیون ثم یقاس. من ذلک الغیب ما غاب مما لایعمله الا الله}}؛ رازی، احمد بن فارس، مقاییس اللغة، ج ۴، ص ۴۰۳.</ref>. | غیبت به معنای ناپدید شدن و پنهان شدن از دیدگان است. همچنین درباره کسی به کار میرود که مدتی در جایی حضور دارد و پس از آن، از دیدگان رفته و دیگر دیده نمیشود<ref>عسکری، ابو هلال، الفروق اللغویة، ص ۶۳.</ref>. ابن [[فارس]] در مورد غیبت میگوید: [[غیب]] کلمهای است که بر مستور بودن و مخفی بودن چیزی از چشمها دلالت دارد که کسی جز [[خدا]] از آن خبر ندارد<ref>{{عربی|اصل صحیح یدل علی تستّر الشیء عن العیون ثم یقاس. من ذلک الغیب ما غاب مما لایعمله الا الله}}؛ رازی، احمد بن فارس، مقاییس اللغة، ج ۴، ص ۴۰۳.</ref>. | ||
غیبت در اصطلاح [[مهدویت]]، به معنای | غیبت در اصطلاح [[مهدویت]]، به معنای پنهانزیستی [[حضرت مهدی]] {{ع}} است. باید توجه داشت از آنجایی که معنای غیبت "پوشیده بودن از دیدگان" است، نه حاضر نبودن؛ [[امام مهدی]] {{ع}} تنها از چشمان [[مردمان]] [[غایب]] است و این [[انسانها]] هستند که او را نمیبینند و یا میبینند، اما او را نمیشناسند<ref>ر.ک: مقامی، مهدی، درسنامه امامشناسی، ص ۱۹۸.</ref>. | ||
== چگونگی غیبت == | == چگونگی غیبت == |